جمیل باییک: کردها باید بر نیروی خود اتکا داشته باشند - تکمیلی

​​​​​​​جمیل باییک ریاست مشترک شورای رهبری ک.ج.ک گفت: کردها با مبارزه‌ی خود که سال‌هاست تداوم دارد به سرچشمه‌ی قدرت و امید تبدیل شده‌اند، از این‌رو در مقابل حمله‌هایی که انجام می‌شوند کردها باید بر نیروی خود اتکا داشته باشند

جمیل باییک ریاست مشترک شورای رهبری ک.ج.ک در گفت‌وگویی با کانال میدیا خبر پرسش‌های اسرا میکیاز را در ارتباط با تحولات کردستان، ترکیه و خاورمیانه در سال ۲۰۱۸ پاسخ گفت. در بخش نخست این برنامه جمیل باییک در ارتباط با اشغالگری دولت ترک در عفرین، مقاومت عفرین، نواقص، کمبودها و مسائل مرتبط دیگر سخن گفت.

 

باییک با ادای احترام به شهدای عفرین اظهار داشت: در عفرین مقاومتی افسانه‌ای رخ داد و سال ۲۰۱۸ را با این مقاومت افسانه‌ای منقش نمود. جنگ عفرین برای خلق ما و رزمندگان ما نبرد دوران بود. نبردی بزرگ و سنگین که در تمامی ابعاد مهر خود را بر سال ۲۰۱۸ زد؛ خصوصا بعد از اشغال کرکوک و آزادسازی رقا لازم است حمله‌ی جمهوری ترکیه و تبهکاران وابسته به آن به عفرین به خوبی درک شود. به حمله‌ به کرکوک و اطراف آن و نیز تصرف نیمی از تمام جنوب کردستان طی دو روز توجه وافری شود.

 

اشغال کرکوک بر تمامی کردها تاثیرگذار بود

جمیل باییک در ارتباط با مساله‌ی کرکوک اظهار داشت که اشغال این شهر تاثیری منفی را بر تمامی کردها ایجاد کرد؛ اشغال کرکوک صرفا بر جنوب کردستان تاثیرگذار نبود بلکه بر تمامی کردستان تاثیرگذار بود. اما آزادسازی رقا پاسخی به اشغال کرکوک بود. این اقدام اندکی بر وضعیت کردها در کرکوک تاثیرگذار بود، تا جایی‌که اعتماد به نفس مجددی در جان کردها دمیده شد. اعتقاد بزرگ به رهبر آپو و جنبش آزادیخواهی کردها با پیشاهنگی رهبر آپو ایجاد شد. اما مدرنیته‌ی سرمایه‌داری، نیروهای استعمارگر و نوکرانِ همراه با آن، درصدد برآمدند تا از طریق کرکوک به کردها ضربه زنند. درصدد برآمدند. آنان می‌خواهند اراده‌ی کردها را درهم شکنند. در تلاش بودند تا کردها را به جایی سوق دهند که خود می‌خواستند؛ تا در خاورمیانه آن‌ها را به کار گیرند. اما آزادسازی رقا این توطئه را خنثی کرد. کردها نشان دادند که از اراده‌‌ای قدرتمند برخوردار و غیر ازحیاتی آزاد، [سبک] زندگی دیگری را قبول نمی‌کنند. در این راستا به فداکاری نیز دست زده و صراحتا این امر را در عمل به منصه‌ی ظهور رساندند. این امر برای کردها به مقاومت تبدیل شد، به اراده و قدرت مبدل شد. کردها از این موقعیت استفاده نکردند. زیرا هدف متفاوت بود. وضعیتی دگرگونه رخ داد. درصدد از میان برداشتن آن برآمدند. از همین‌رو سیستم مدرنیته‌ی سرمایه‌داری راه را برای اشغالگری عفرین از سوی جمهوری ترکیه و تبهکاران وابسته به آن باز کرد.

 

 مقاومت افسانه‌‌ای عفرین

باییک خاطرنشان ساخت که با کمک دولت‌های سرمایه‌داری، دولت ترک به اشغال عفرین دست زد، اگر جمهوری ترکیه و تبهکاران وابسته به آن وارد عفرین شدند، این امر نه با قدرت و نیروی آن‌ها انجام شد. این ماشه‌های مدرنیته‌ی سرمایه‌داری بودند که کشیده شدند. تحت عنوان این نام وارد عفرین شدند. در صورت عدم اجازه‌ی نیروهای مدرنیته‌ی سرمایه‌داری، ترکیه و نیروهای تبهکار هیچگاه قادر به ورود به عفرین نمی‌شدند. نمی‌توانستند گام بردارند، اکنون نیز درصددند دموگرافی این شهر را تغییر دهند. به این نکته توجه نماییم؛ با ورود ترکیه و تبهکاران وابسته به آن، هیچ کس یا دولتی علیه این اقدام تجاوزکارانه موضع نگرفت. همه این تجاوز را پذیرفته و آن را مشروع قلمداد کردند.

 

باییک در ادامه افزود: در این راستا مقاومت عفرین مقاومتی بزرگ است. حقیقتا مقاومتی افسانه‌ای است. از همین‌رو بایسته است که آن را نبرد این عصر قلمداد کنیم. زیرا در مقابل سیستم اشغال‌گری مبارزه کردند، با برخورداری از سیستم مبارزه کردند. این جنگ، نبرد مدرنیته‌ی دمکراتیک و مدرنیته‌ی سرمایه‌داری بود. این نبرد، نبردی بزرگ است. از همین‌رو مهر خود را بر سال ۲۰۱۸ منقوش کرد. اگر دقت نماییم رویدادهای سال ۲۰۱۸ در ارتباط با نبرد عفرین واجد دو چهره بودند.  مقاومتی قهرمانانه و افسانه‌ای؛ تمامی نیروهای آزادیخواه و دمکراتیک از این مقاومت پشتیبانی نمودند. درست است که ترکیه و تبهکاران وارد عفرین شدند. این شهر را اشغال کردند، اما نبرد پایان نگرفت؛ اکنون نیز ادامه دارد. مقاومت کنونی نیز قابل مشاهده است. زیرا نه خلق عفرین، نه خلق کرد اشغال این شهر و تغییر بافت دموگرافیک آن را از سوی جمهوری ترکیه و تبهکاران نپذیرفته و در راستای آزادی این شهر مقاومت همچنان ادامه دارد.

 

لازم بود بعد از آزادسازی رقا تغییرات استراتژیک اعمال شود

باییک در ادامه اظهار داشت:  نمی‌توان گفت این حمله صرفا با حمایت دولت ترک و تبهکاران انجام شده باشد؛ نیروهای آزادیخواه در عفرین نیز نواقص و کمبودهایی داشتند. در این رابطه باییک در مورد اشتباهات به عمل آمده نیز اظهار داشت: نیروهای دولت ترک و تبهکاران از نواقص و کمبودهای نیروهای آزادیخواه بهره بردند. اگر اشتباهاتی رخ نمی‌داد سیستم مدرنیته‌ی سرمایه‌داری به رغم تمامی حمایت‌ها و پشتیبانی‌هایش از دولت ترک و تبهکاران، حتی صرف کمک به ماشه‌کش‌ها قادر به پیروزی نبود.

 

اشتباه بزرگ این بود که متعاقب آزادسازی رقا لازم بود استراتژی خود را تغییر دهند. اما استراتژی خود را تغییر ندادند. داعش در رقا از میان رفته بود. این مرحله دیگر به اتمام رسیده بود. متعاقب آزادسازی عفرین نیروهای دیگری به این جریان ‌پیوستند. در ائتلاف و معادلات تغییراتی در حال شکل‌گیری بود. نیروهای دیگری تحت عنوان ائتلاف علیه داعش، خصوصا آمریکا درصدد خروج از آن برآمده و تلاش داشتند تا نزدیکی و ائتلاف خود را با ترکیه توسعه بخشند. لازم بود این مورد درک شود. اما درک نگردید. بر این تصور بودند که متعاقب آزادسازی رقا ائتلاف علیه داعش همچنان ادامه یابد. چنین اشتباهی رخ داد. متعاقب آزادسازی رقا، ایالات متحده‌ی آمریکا ائتلاف و نزدیکی خود را با ترکیه بیش از پیش گسترش داد. چنین روندی واجد چه معنایی بود؟ با کمک آمریکا، روسیه، مدرنیته‌ی سرمایه‌داری، ترکیه توانسته بود به عفرین حمله نماید. می‌بایست این امر درک می‌شد. براین اساس لازم بود به این جنگ می‌نگریستند. تاکتیک و استراتژی لازم را در پیش می‌گرفتند. این اشتباه یکی از مهمترین اشتباهاتی بود که مرتکب شدند.

 

لازم بود خلق و نیروهای نظامی با هم مقاومت می‌کردند

باییک در ادامه افزود: به شیوه‌ای افسانه‌ای مقاومت شد، اما نتیجه‌ای متناسب با این مقاومت اخذ نشد. یکی دیگر از اشتباهات اصلی این بود که رزمندگان آزادی و خلق با هم به مقاومت نپرداختند. لازم بود با یکدیگر در مقابل این اشغالگری مقاومت و مبارزه می‌کردند. همانگونه که با داعش از طریق نیروی نظامی به نبرد پرداختند، در عفرین نیز درصدد برآمدند تا با نیروی نظامی علیه اشغالگری جمهوری ترک مبارزه نمایند. این اشتباه، اشتباهی عمده بود. لازم بود  خلق و نیروهای نظامی با یکدیگر مقاومت می‌کردند. اگر چنین شیوه‌ای در پیش گرفته می‌شد، نیروهای جمهوری ترک و تبهکاران وابسته به آن چنین سهل وارد عفرین نمی‌شدند. ترکیه خواهان تخلیه‌ی کامل بود. می‌خواست روستاها، شهرها تخلیه شوند. می‌خواست صرف نیروهای نظامی در عفرین بمانند. با تکنولوژی[نظامی] نیروها را درهم کوبیده و از میان بردارند. مدیریت عفرین نیز بدون توجه به چنین امری و در راستای ممانعت از وارد شدن ضرر و زیان به خلق، از سوی تانک و توپ و هواپیماهای جمهوری ترکیه خواهان تخلیه‌ی روستاها و شهر شد. چنین اقدامی کاملا در راستای منویات ترکیه بود. چنین اقدامی نیز یکی دیگر از اشتباهات عمده بود.

 

یکی دیگر از اشتباهات عمده این تصور بود که نیروهای مدرنیته‌ی سرمایه‌دار مانع از ورود ترکیه به عفرین شوند. زیرا ائتلاف‌های مجزایی تشکیل شده بودند. از این منظر، ائتلاف‌های جداگانه تشکیل شده بودند. برمبنای چنین تصوری نیروهای آزادیخواه براین باور بودند که نیروهای ترک و تبهکار با چنین سهولتی قادر به ورود به عفرین نخواهند بود، زیرا برخی از نیروها همزمان اینگونه به خلق و رزمندگان وانمود می‌کردند. از همین رو عمیقا در این‌باره تامل ننمودند.

 

ترکیه با تشویق آمریکا وارد عفرین شد

باییک در ادامه افزود: بعد از آزادسازی رقا برخی از نیروها گفتند که جنگ در سوریه به اتمام رسیده و این جریان از طریق سیاسی ادامه خواهد یافت. بر این مبنا بحران به راه‌حلی دست خواهد یافت. اما نه تنها جنگ به اتمام نرسید بلکه با اشغال عفرین صراحتا مشهود شد که جنگ به اتمام نرسیده است. برخی از نیروها چنین گفته‌ای را باور کرده و این احتمال را دادند که جنگ بیشتر می‌تواند به ارائه‌ی یک راه حل سیاسی منجر شود. به همین دلیل تمهیدات لازم را برای ادامه‌ی جنگ نیندیشیدند. بدون آمادگی مانده و خلق و نیروهای خود را به خوبی بسیج نکردند.

 

باییک توجه را به نقش آمریکا در اشغال عفرین از سوی ترکیه جلب کرده و اظهار داشت: بعد از آزادسازی رقا دگرگونی‌های مرتبط به ائتلاف علیه داعش، نشانه‌ی آشکار در ارتباطات بین آمریکا و ترکیه با عفرین بود. همانگونه که اطلاع دارید  ترکیه و برخی از نیروها تبلیغ می‌کردند صرفا با تشویق روسیه انجام نشد. با تشویق تمامی سیستم و خصوصا با تشویق آمریکا این حمله انجام شد. زیرا ترکیه بخشی از ناتو است. ورود ترکیه به عفرین بدین معنا است که ناتو وارد عفرین شده است. از این‌رو برای چنین تغییری ائتلاف‌های جدید متعاقب  آزادسازی رقه در جنگ عفرین صراحتا  آشکار شدند. امیدوارم نیروهای روژآوا از عفرین درس‌های لازم را گرفته باشند. بر مبنای نتایج و درس‌های آن خود را آموزش داده و اشتباهات مشابه را در مناطق دیگر تکرار نکنند.

 

کردها نمی‌خواهند بدون برخورداری از موقعیت سیاسی، در حاشیه قرار گیرند

باییک در ارتباط با مبارزه‌ی کردها گفت: کردها با قهرمانی به مقاومت دست زده‌اند، این مقاومت نه تنها به کردها بلکه به خلق‌های منطقه و تمامی نیروهای آزادیخواه جهان نیز روحیه و جان می‌بخشد. باییک در ادامه گفت: در کل موانعی فرا روی کردها ایجاد شده است. اما نخستین بار است که از سوی کردها نیز شرط‌های جدیدی ارائه شده است. بدون گمان کردها نیز درصددند از شرایط بهره‌برده و دیگر نمی‌خواهند بدون موقعیت سیاسی باشند. خواستار تحقق موجودیت و آزادی خود می‌باشند. چنین امری نیز صرفا از طریق دست‌یابی به یک موقعیت سیاسی امکان پذیر می‌گردد. اگر از چنین فرصتی بهره‌گرفته نشود کردها با تهدیدهای بزرگی مواجه خواهند شد.

 

مقاومت کردها خلق‌های منطقه را جان می‌بخشد

باییک در این رابطه افزود: فرصت‌هایی مبنی بر خنثی‌سازی سیاست قتل‌عام بدست آمده و مقاومت قهرمانانه‌ی کردها از سوی آمریکا نیز مورد پدیرش قرار گرفته است. کردها با قهرمانی خود خلق‌های منطقه را جان بخشیده و به امید آن‌ها مبدل می‌شوند. در ادامه باییک افزود؛ کردها نه فقط به خلق‌های منطقه بلکه به تمامی نیروهای آزادیخواه جهانی که مبارزه‌ی آزادی و دمکراسی را به پیش می‌برند امید می‌بخشند. کردها به نیروهای سوسیالیست، زنان و جوانان نیرو می‌بخشند. از همین رو کردها با مبارزه‌ی خود همچنان در صحنه خواهند بود.

 

رهبر آپو صحنه سیاسی ضد خلقی خاورمیانه را برهم زد

ریاست مشترک شورای رهبری ک.ج.ک جمیل باییک با اشاره به اقدامات رهبر خلق کرد، عبدالله اوجالان  اظهار داشت رهبر آپو یک خلق مرده را حیاتی دوباره بخشید. نه فقط حیاتی دوباره به کردها بخشید بلکه این خلق زنده‌‌ی کرد را علیه تمامی موانع و مشکلات جانی دوباره بخشید. در مقابل تمامی دشواری‌ها نبرد سنگین آزادی را به پیش برد. پیشرفت‌های عظیمی را با خود به ارمغان اورد. صحنه‌ی سیاسی خاورمیانه را دگرگون ساخت. اکنون صحنه پیشین دیگر در معادلات جایی ندارد. از صحنه‌ی سیاسی خاورمیانه نه فقط کردها، بلکه اعراب نیز متضرر شدند. دیگر خلق نیز سودی نبردند. توان نفس کشیدن و ادامه حیات را از دست داده بودند.

 

با این مبارزه‌ی رهبر آپو در راستای از میان برداشتن صحنه‌ی پیشین سیاسی خاورمیانه، نه تنها کردها به پا خواستند بلکه به دیگر خلق‌های خاورمیانه نیز نفس بخشید. خلق‌های خاورمیانه با درک چنین امری امیدهای بیشتری را به رهبر آپو و حزب کارگران کردستان بسته‌اند. البته نیروهای سیستم مدرنیته‌ی سرمایه‌داری و نیروهایی که با آن‌ها همکاری می‌نمایند چنین امری را برای خود خطرناک یافته‌اند. به همین دلیل توطئه‌ی بین‌المللی را علیه شخص رهبر آپو و جنبش آزادیخواه کرد پیش برده و از این راه درصدد برآمدند تا پیشرفت و توسعه‌ی آن را محدود نمایند. اما در مقابله با این توطئه رهبر آپو و حزب کارگران کردستان مبارزه را تداوم بخشید‌ه‌اند. این دلیلی است برای حمایت هر چه بیشتر رهبر آپو و حزب کارگران کردستان از سوی خلق.

 

ه.د.پ به پیروزی بزرگی دست یافت

باییک خاطرنشان کرد که انتخابات ٢۴ ژوئن در پی اشغال عفرین برگزار شد و هدف از آن نابودی نیروهای اپوزیسیون بود، به ویژه در تلاش بودند تا در کردستان و ترکیه بلوک دمکراسی و آزادیخواهی را که پیشاهنگی آنرا ه.د.پ بر عهده گرفته بود از میدان خارج کنند.

 

باییک هدف اشغال عفرین را استقرار کامل رژیم فاشیست، قاتل و استعمارگر ترک بر اریکه قدرت دانست، زیرا حکومت فاشیست آ.ک.پ/م.ه.پ تداوم حیات خود را بر چنین رویکردی بنا گذاشته و به همین دلیل انتخابات ٢۴ ژوئن برای آنان مرحله سرنوشت‌سازی بود، از این رو شاهد بودند که علی‌رغم هر گونه فشار و زورگویی نتیجه مد نظر آنان کسب نشد، حیات خود را در خطر نابودی دیدند و اینچنین با توسل به جنگ بر عفرین حمله‌ور شدند.

 

آ.ک.پ با حمایت‌های ایالات متحده، آلمان و انگلیس در انتخابات شرکت کرد

باییک در ادامه اظهار نمود:"هدف آنان تحمیل تسلیمیت بر همگان بود، قدرت خود را اینگونه تحکیم ببخشند، فاشیسم را مستحکم نمایند. اما با اینکه در انتخابات ٢۴ ژوئن تمام فرصت‌های داخلی و خارجی را بکار گرفته و حتی با کمک‌های ایالات متحده، آلمان و انگلیس لیکن نتوانستند مانع کسب حد نصاب آرای ه.د.پ در انتخابات شوند.

 

ه.د.پ پیروزی بزرگی را کسب کرد. دستاورد بزرگی برای تمام نیروهای آزادیخواه و دمکراسی‌طلب در ترکیه بود. این امر پیروزی بزرگی در عرصه‌ی سیاسی بود. این دستاورد مانع تحکیم پایه‌های فاشیسم شد، به همین دلیل هم در پی انتخابات پی‌ در پی ه.د.پ را آماج حمله قرار داده و همچنان قرار می‌دهند.

 

آینده احزاب جنوب و پیروزی آنان به اتحاد ملی گره خورده است

باییک در رابطه با اشغالگری جنوب کردستان از سوی رژیم ترک و مواضع پ.د.ک و ی.ن.ک علیه این اشغالگری گفت: "باید وضعیت موجود در جنوب کردستان را بخوبی درک کرد، پس از آنکه کنترل کرکوک از دست حکومت اقلیم کردستان خارج شد، نصف خاک جنوب کردستان از دست رفت و روابط نصف نیمه‌ای در میان [نیروهای سیاسی حاکم] غالب شد. زیرا این احزاب هیچ‌ گاه خلق کرد را مبنای مبارزه خود قرار ندادند. همیشه به نیروهای خارجی تکیه کرده و به آنان اعتماد نموده‌اند.

 

کردها بایست اتحاد ملی خویش را بنیان نهند

باییک افزود، خلق کرد در پی تصمیم ایالات متحده در مورد پ.ک.ک، تصمیم خروج نظامیان این کشور از سوریه و در همین زمینه تهدیدهای ترکیه مبنی بر اشغال روژاوا، سیاست‌های آمریکا بویژه سیاست‌های این کشور علیه کردها را بخوبی فهمیده‌اند.  باییک گفت:"کردها باید بفهمند که باید با تکیه بر اراده و توان خود مبارزه کنند و به هیچ نیروی [خارجی] تکیه نکنند. من معتقدیم این رویکرد در میان کردها در تمام بخش‌های کردستان در حال شکل‌گیری است و این امر برای کردها دستاورد بزرگی است."

 

باییک سپس خاطرنشان کرد: "کردها برای مبارزه آزادیخواهی و دمکراسی باید به نیروی خویش توسل نمایند. بایست اتحاد ملی خویش را ایجاد کنند. اما وقتی به نیروهای حاکم در جنوب کردستان می‌نگریم، نه پ.د.ک و نه ی.ن.ک هنوز به چنین نتیجه‌ای نرسیده‌اند.

 

هنوز هم به سیاست‌های قبلی خود ادامه می‌دهند. افزون بر این، اخیرا پ.د.ک و ی.ن.ک دلیل اشغالگری رژیم ترک در عفرین و شمال سوریه را به پ.ک.ک گره می‌دهند. بیچاره‌ها می‌اندیشند که پ.ک.ک از سیاسی چیزی نمی‌داند، به همین دلیل ترکیه حمله کرده و اشغال می‌کند. حتی مدعی می‌شوند که در سیاست تبحر دارند. اینچنین قصد فریب جامعه را دارند. اینگونه در تلاشند تا عدم اعتماد جامعه از خودشان را لاپوشانی کنند."

 

علیه اشغالگری ترکیه واکنشی نشان ندادند

باییک سپس گفت:"به عنوان نمونه تا اکنون در برابر هیچ کدام از حملات اشغالگرانه رژیم ترکیه واکنشی نشان نداده‌اند. هیچ کسی شاهد موضع آنان علیه اشغالگری نبوده است. نه در مسئله اشغال عفرین، نه در حمله کنونی به شمال سوریه، نه در مسئله روژاوا، نه در مورد حمله اشغالگرانه به للیکان و نه در مورد حمله به شنگال و مخمور هیچ واکنشی نشان نداده‌اند. کردها شاهدند، آیا این همه اشغالگری جمهوری ترکیه به نفع کردهاست؟ چیزی برای کردها در بر خواهد داشت؟ [دولت ترک] آشكارا اعلام می‌کند که دشمن کردهاست. تنها به دشمنی با پ.ک.ک و یا کردهای شمال کردستان بسنده نمی‌کنند."

 

باییک در ادامه گفت:"اما کردها خواهان استفاده از فرصت‌های تاریخی هستند، خواهان اتحاد ملی خویش هستند. می‌گویند که در صورت عدم اتحاد کردها در معرض نابودی قرار خواهند گرفت."

 

باییک خاطرنشان کرد که احزاب سیاسی جنوب کردستان بویژه احزاب حاکم به دلیل منافع کوچک خویش اهمیتی به اتحاد ملی کردها نمی‌دهند و افزود:"هر چیزی را برای منافع خود قربانی می‌کنند. اما آینده، پیروزی و منافع این احزاب منوط به اتحاد ملی است. بدون اتحاد ملی چه منافعی را می‌توانند کسب کنند؟"