آیین یاری یک برنامه و ایدئولوژیست که گذر زمان و حوادث بوجود آمده دنیای امروز در همین مسیر به پیش می‌رود و این همان موضوعی‌ست که از ابتدا تا الان به "رمز" از آن یاد شده‌است

 

جهان‌بینی و فلسفه این آیین مبتنی بر "انسان خدایی" است و این یعنی دونادون...

دونادون را می‌توان یک پرورده کامل انسانیت دانست، چونکه به انسان فرصت داده می‌شود تا خود را به مراتب عالی انسانیت که همان حقیقت است، برساند.

 

آنجا دیار یار است و عشق پاک، که منصور حلاج با گفتن کلمه "اناالحق" آنرا تجربه کرد.

 

اساس آیین یاری، عهد و پیمان و اخلاق و سرسپردگی است؛ تا جایی که خود سلطان سهاک و شوراهای هفتن و هفتوانه نیز سرسپرده می‌شوند.

 

در آیین یاری آزادی جنسیتی رکنی اساسی‌ست و زن و مرد در حقوق خود هیچ تفاوتی با یکدیگر نداشته و سلطان سهاک در این باره چه زیبا میفرماید که

"ته‌وفیرشان نیه‌ن کناچه و کوڕی"....

 

در جامعەای کە زن را تنها برای سکوی پرتاب و خدمت به مرد می‌شناختند، حضور دایه رمزبار در مقام هفتن آغازی بزرگ بود؛ آغازی برای آزاد شدن جنس زن از نظام حاکم مردسالار!

 

آیین یاری آیین اخلاق و انقلاب خلق ستمدیده و به‌منظور رسیدن به حقیقت و حقوق خود است.

 

این ممکن است در نگاه اول یک دین به‌ نظر دیده شود اما فراتر از آیین می‌اندیشد و شامل تمام انسان‌های آزاده میگردد.

چهار اصل انقلاب یارسان، پاکی، راستی، نیستی و ردا بوده و در این جهانبینی هیچ محدودیتی نمی‌باشد!

 

پیام انقلاب یارسان جم محوری است و اینکه زن دیگر مِلک مرد نیست، قبله جم بوده و تصمیمات یاران با تکیه برصلح و آشتی و آزادی عالم از زنجیر خودخواهی و عداوت؛ در جم گرفته می‌شود.

 

جدا از انسان و انسانیت، جانداران دیگر نیز در این انقلاب در قالب یک جامعە اکولوژیک قرار گرفتە کە در این مورد نیز سلطان سهاک می‌فرماید:

دەخیلەن پەریت نەشانۆ یەک تیر

مەلان و مووران هەنەن لانەگیر

حەرامەن دەس پەی کەمان بەردەن

ڕازی نەویانیم وە نەخچیر کەردەن

یعنی اینکه جانداران دیگر نیز حق زندگی داشته و از بین بردنشان حرام است!

 

با این مقدمە از انقلاب یارسان؛ در مورد جشن خاونکار و مناسبتش با این ایام نیز لازم است توضیحاتی داده شود.

 

جشن خاونکار مهمترین مراسم و جشن یارسان است. آشکار شدن این انقلاب با مخالفت شدید رهبران سیاسی و دینی وقت مواجه شده و بلافاصله به رویارویی مستقیم آنها منجر گردید. سلطان سهاک و یارانش مقاومت را پیشه کرده و سه شبانه‌روز بدون خوردن حتا جرعه‌ای آب مبارزه کرده و در نهایت منجر به پیروزیشان گردید.

 

در این بین بازهم یک زن تاثیر خود را نشان داده و با بردن یک خروس و مقداری برنج و نان و روغن و آب خود را در این مقاومت و مبارزه سهیم کرده و یاران با نواختن ساز تنبور این پیروزی پس از مقاومتی ستودنی را جشن گرفته و انسانی که در آیین‌های قبل از این با صفات ناپسندی همچون ناتوان و ضعیف، گناهکار، عاصی، حریص و گمراه از آن یاد شده بود را با یک جهان‌بینی جدید به جامعه عرضه کرده و در یک مسیر پرورش صحیح شفاف و آزاد قرار داده، انسان را از بردگی و اسارت طبقه دیکتاتوری رهانده و او را صاحب تفکر و اندیشه می‌کند.

 

در پایان واقعه مرنو و مقاومت سلطان و یارانش را این کلام زیبا یادآوری می‌کنیم؛

یاران یار مه‌یو

دووسان مزگانی، ده‌نگ یار مه‌یو

سدای که‌ش و کو، به‌ر و بار مه‌یو

مزگان مزگانه‌ن، خاوه‌نکار مه‌یو

 

... بیشتر بخوانید ...
| عید خاونکار از امروز آغاز می‌شود

| مقام و جایگاه زن در آیین یاری