دکتر عمر عبدالکریم در این رابطه اظهار داشت که در غیر اینصورت این تبهکاران مایه تهدید خواهند بود. دکتر عمر عبدالکریم افزود: در این رابطه می توان به تاسیس یک دادگاه بین المللی نیز به عنوان راه حلی برای تعیین تکلیف وضعیت این افراد اشاره نمود.

ریاست مشترک کمیته امور خارجی خودمدیریتی دمکراتیک شمال و شرق سوریه دکتر عبداالکریم عمر در ارتباط با وضعیت تبهکاران داعش و اسرای این گروه و راه حلی بین‌المللی با خبرگزاری فرات به گفت‌و‌گو پرداخت.

 

- چه زمانی تبهکاران داعش و همسران و خانواده‌های آنان تسلیم نیروهای سوریه دمکراتیک شدند؟

از زمان آزادسازی کوبانی به بعد بسیاری از تبهکاران داعش به دست نیروهای سوریه دمکراتیک افتادند. در مرحله آزادسازی منبج، طبقا، رقا، دیرالزور نیز بسیاری از این تبهکاران به نیروهای سوریه دمکراتیک تسلیم یا از سوی این نیروها به اسارت گرفته شدند.

- اکنون چند تبهکار در نزد نیروهای شما دستگیر شده‌اند؟

شمار تبهکاران داعشی غیر سوری در زندان، سبق آمارهای هفته گذشته به ٨٠٠ نفر می رسید. با آزادی روستای باخوز شمار این تبهکاران دستگیر شده روز به روز افزایش می‌یابد. بدون گمان شمار بیشتری از این نبهکاران، از تابعیت سوری برخوردارند. تبهکاران داعشی که توسط نیروهای ما دستگیر شده‌اند تابعیت بیش از ۴٩ کشور را داشته و دارای خانواده و زن و همسر هستند. خانواده برخی از ین دستگیرشدگان سوری یا خارجی هستند. بیشتر این دستگیر شدگان زنان و همسران داعشی‌هایی هستند که در کمپ‌ها پناه داده شده‌اند. کمپها نیز متعلق به مهاجران هستند. رفتار ما این افراد همانند رفتار با پناهندگان بوده و در این راستا بر مسئولیتهای خود واقف بوده‌ایم. حتی در ارتباط با تبهکاران زندانی نیز ما وظایف خود را در قابل آنها به جای می‌آوریم.

 

- در ارتباط با تبهکاران داعشی سوریه چگونه برخورد می‌نمایید؟ چه راه حلی را برای آنها پیشنهاد می‌کنید؟

تبهکاران، همسران و فرزندان سوری، تحت مسئولیت اداره خودمدیریتی شمال و شرق سوریه قرار دارند. ما تبهکاران داعشی را به دادگاههای خلق اعزام می‌کنیم. زنانی که به قتل دست نزده باشند، از طریق ریش سپیدان و روسای قبایل به خانوادهایشان تحویل داده می‌شوند. از سوی دیگر، به منظور بازپروری فرزندان این افراد مرکزی را برای بازپروری این کودکان ایجاد کرده‌ایم. در این رابطه بر پرورش مجدد آنها تلاش کرده و مسئولیتهای خود را در ارتباط با سوریها به جای می‌آوریم.

 

- آیا دولتهای منطقه‌ای در رابطه با اتباع خود که توسط نیروهای سوریه دمکراتیک دستگیر شده‌اند وظایف و مسئولیتهای خود را انجام می‌دهند؟

متاسفانه جامعه بین‌المللی، همکاران ما در مبارزه علیه داعش در این رابطه ظایف خود را انجام نمی‌دهند. هم برای تحویل این تبهکاران و هم در ارتباط با تهیه الزامات و مسئولیتهایی که در این رابطه دارند، با ما همکاری نمی‌کنند. بسیاری از خانواده‌اهای داعشی اکنون در کمپ پناهندگان هستند. رفتار ما با آنان همانند رفتار با پناهندگان است. تلاش داریم تا در چارچوب فرصتها و امکانات خود تقاضاها و الزمات زندگی آنان را پاسخ دهیم. مطالبات تبهکاران را در زندان نیز پاسخ می‌دهیم. اما نه جامعه بین‌المللی، دولتها و نهادهای همکار بین‌المللی، نه صلیب سرخ بین‌المللی در این رابطه وظایف خود را به جای نمی‌اورند. کمکهای ارسالی آنها حتی جوابگوی ۵ درصد از نیازهای تبهکاران دستگیر شده و خانواده‌های آنان نیز نمی‌باشد. حل تمام این مسائل بر دوش ما افتاده است. واقعا شمار آنها بسیار زیاد بوده و امکان حل مسئل این افراد برای ما مقدور نمی‌باشد.

 

- داعش تهدید و مساله‌ای بین‌المللی بود. وجود شمار فراوانی از داعشی‌ها و خانواده‌های آنان در شمال سوریه و روژآوا، آنهم در حالی که موقعیت شما به لحاظ حقوقی-سیاسی به رسمیت شناخته نشده و همچنان در معرض تهدید می‌باشید، آیا مساله‌ای بین‌المللی به شمار نمی‌رود؟

این وضعیت باری سنگین و تهدیدی بزرگ به شمار می‌رود. همانگونه که وجود داعش تهدیدی فراروی خلقهای منطقه بود، وجود تبهکاران داعشی خارجی نیز وضعیتی بسیار تهدید کننده به شمار می‌رود. در این رابطه ما با نیروهای ائتلاف به گفت‌وگو پرداخته‌ایم. داعش در شکل و قواره یک دولت از میان رفته است. اکنون یکی از مشکلات بزرگ تبهکاران اسیر داعش، زنان و فرزندان آنها هستند. این مساله یک معضل بزرگ بین‌المللی می‌باشد. این زنان و فرزندان در منطقه ما حضور دارند، اما این امر تنها تهدید پیش روی ما نیست، در همانحال، تهدیدی فراروی جامعه جهانی نیز به شمار می‌رود. این افراد در خاک ما حضور داشته و مساله سوریه نیز تا کنون حل نشده است. ثبات سیاسی چندان مشهود نیست. منطقه ما در معرض تهدید دولت ترکیه و متحدان آن قرار دارد. در صورت حمله ترکها، آشفتگی و بی‌ثباتی رخ خواهد داد، که در آنصورت فرصت بزرگی برای تبهکاران داعش و فرار آنها به دست می‌آید. در آنصورت تبهکاران فرار کرده و برای جامعه جهانی نیز به تهدید بدل می‌شوند. این افراد برای کشورهای متبوع خود نیز مایه تهدید می‌باشند. زیرا این تبهکاران فرزندان فراوانی نیز دارند. بر این باورم که با آزادی روستای باخوز شمار این تبهکاران به بیش از هزار نفر خواهد رسید. اکثر این کودکان با ذهنیت داعشی پرورش یافته‌اند. در صورتیکه این کودکان به مراکز بازپروری فرستاده نشوند و مجددا با جامعه ارتباط برقرار نکنند، زمانی فراخواهد رسید که در ماقبل ما قرار خواهند گرفت. چنین امری برای زنان و همسران داعشی نیز صحیح است.

 

- این تهدید را چگونه می‌توان از میان برداشت؟

ما، خلق روژآوا و خلقهای شمال سوریه با مبارزه خود علیه داعش هزینه‌های فراوانی را داده‌ایم. تبهکاران دستگیر شده داعشی نیز با هزینه‌های فراوانی دستگیر شده و به زندان افتاده‌اند. در گفت‌وگوهای ما با تبهکاران دستگیر شده داعشی، اشکار شده است که قرار بود در بسیار از مناطق اروپا آنها به عملیات دست بزنند و ما مانع از انجام آن شده‌ایم. ما مسئولیت و وظیفه خود را با دستگیری این تبهکاران به جای آورده‌ایم. اگر نیروهای بین‌المللی درصدد ممانعت از تهدیدها هستند، لازم است که تبهکاران داعشی متبوع خود را به کشورهایشان بازگردانند، لازم است این تبهکاران را دادگاهی نمایند، زنان و کودکان آنان را مجددا در مراکز بازپروری آموزش داده و به جامعه برگردانند. چنین اقداماتی راه را بر تهدیدهای بزرگ خواهد بست. اگر چنین اقداماتی صورت نگیرد، هم برای ما و هم برای آنها مشکلاتی را با به همراه خواهد آورد.

 

- کمیته روابط خارجی شمال و شرق سوریه برای واگذاری تبهکاران ۴٩ کشور عضو داعش چه اقداماتی را در زمینه دیپلماسی انجام می‌دهد؟

ما تبهکاران ۴٩ کشور عضو داعش را در دست داریم و مدارک رسمی آنها هم موجود است. همچنین هویت و مدارک آنان، همسران و کودکان آنان را هم در اختیار داریم.

 

در سطح بین‌المللی برای استرداد این تبهکاران به كشورهایشان دیدارهایی انجام شده است. ما تلاش خواهیم کرد که آنان را به کشورهایشان بفرستیم. متأسفانه تاکنون این کشورها به مسئولیت‌های خود عمل نمی‌کنند و شهروندان خود را نمی‌خواهند.

 

- چرا آنان را نمی‌پذیرند؟ آیا بیانیه‌ای رسمی در این رابطه وجود دارد؟

متأسفانه نیروهای بین‌المللی و شرکای ما در ائتلاف ضد داعش از جمله کشورهای اروپایی می‌گویند که تبهکاران داعشی شهروند آنان خطرناکند، به همین دلیل آنان را نمی‌پذیرند. می‌گویند که بازگشت آنان تهدید‌آمیز است، نباید به کشورمان برگردند، پیش شما باشند، این اشتباه بزرگی است.

 

تأکید می‌کنم؛ اسارت این تبهکاران برای کشورهایشان یک فرصت است. اما نگهداری آنان به شکل جمعی در یک کشور در جایی که هنوز موقعیت سیاسی آن پذیرفته نشده و مورد تهدید قرار می‌گیرد، خطر بزرگی را در پی خواهد داشت.

 

- تاکنون چند کشور شهروندان تبهکاران عضو داعش خویش را از پذیرفته و منتقل کرده‌اند. آیا می‌توانید در این مورد جزئیاتی را بیان کنید؟

تنها چند دولت یعنی تعداد کمی از کشورها اقدام کردند. شهروندان تبهکار داعشی خود را تحویل گرفتند و بردند. تعداد کمی بودند.

 

روسیه تعدادی از زنان چچنی و کودکان آنان را تحویل گرفتند.

 

اندونزی خانوده بزرگی را تحویل گرفتند. تقریبا ٧٢ تن را بردند. این خانواده از مادر، پدر و فرزندان تشکیل می‌شدند. تحصیلکرده بودند و وضعیت اقتصادی آنان مناسب بود. تنها برای زندگی در کشوری مسلمان آمده بودند. در سوریه مناطق تحت اشغال داعش زندگی می‌کردند. سپس به دلیل آنکه مردهایشان برای داعش نجنگیده بودند آنانرا بازداشت نموده‌ بودند. آنان هم در اولین فرصت از زندان گریخته بودند و خود را به نیروهای ق.س.د رساندند. در این چهارچوب با کشورشان مذاکره کردیم و آنان را تحویل دادیم.

 

دو زن و تعدادی کودک سودانی را تحویل این کشور دادیم.

 

یک زن آمریکایی و چهار کودک وی را هم به آمریکایی‌ها دادیم.

 

۵ تبهکار، ١١ زن داعشی و ٣ کودک آنان را به کشورشان -قزاقستان تحویل دادیم.

 

طبق آمار اسرای داعشی در دست ما این تعداد کمی از مجموع آنها را شامل می‌شود. تا کنون کشورهایی که شهروندان تبهکار داعشی آنان در بازداشت نیروهای ما هستند به وظایف خود عمل نکرده‌اند.

 

- اخیرا به دلیل عدم اجرای وظایف کشورهای مسئول برای تحویل گرفتن شهروندان تبهکارشان، پیشنهاد برگزاری دادگاهی بین‌المللی برای محاکمه اعضای داعش در مناطق شما طرح شده است. خودمدیریتی دمکراتیک در این رابطه چه می‌گوید؟

همچون ائتلاف و دولت‌های اتحادیه اروپا این مسئولیت را به دوش نمی‌گیرند. در این صورت می‌باید راه حل جداگانه‌ای را اتخاذ نماییم. به عنوان مثال می‌توان کنفرانس یا کنگره‌ای بین‌المللی برگزار کرد. به ویژه باید در این مورد که چه راه‌حلی برای چنین مسئله‌ای در پیش گرفته شود را مورد گفتگو قرار دهیم. می‌توان به بحث پرداخت، به شیوه برگزاری دادگاهی مشترک بین‌المللی، جایگزین‌های فراوانی می‌توان پیش کشید. در این مورد می‌توانیم گفتگو کنیم. باید راه حل مشترکی برای پایان دادن به این مسئله در پیش گرفت.

 

پیش از این ما در مذاکرات و از طریق رسانه‌ها و افکار عمومی ما از این كشورها خواستیم که شهروندان تبهکار خود را تحویل گیرند. ترامپ در حساب کاربری خود در توئیتر کشورهای اروپایی را به پذیرش شهروندان تبهکار خود فراخواند. تمام کشورهای اروپایی در این رابطه واکنشی منفی از خود نشان دادند. همه گفتند که شهروندان خود را تحویل نخواهند گرفت. یعنی آنان را نمی‌خواهند، بنابراین باید راه حل جایگزینی پیش کشیده شود. باید با کمک همدیگر راه حلی مشترک را برای حل این موضوع پیدا کنیم.

 

- بسیار خوب، شما در این رابطه تصمیمی رسمی را اتخاذ کرده‌اید؟

ما چندین راهکار جایگزین را مورد گفتگو قرار داده‌ایم اما تاکنون هیچ تصمیم رسمی در این مورد اخذ نشده است. مذاکرات ما در این رابطه همچنان ادامه دارند. ما خوب می‌دانیم؛ همچنان که دولت داعش همچون بحرانی مسئله‌ای مشترک دیده شده و برای حل آن اقدامات مشترکی صورت گرفت این مسئله هم با دولت داعش مرتبط است. باید با مشارکت همه نیروهای دخیل در نبرد علیه داعش، راه حلی مشترک تعیین نمود.

 

ما تا کنون در رابطه با برگزاری دادگاه بین‌المللی تصمیم رسمی نگرفته‌ایم. به گفتگوهایمان در این رابطه ادامه می‌دهیم.

 

- شما اگر دادگاهی بین‌المللی را پیشنهاد کنید چه ضمانتی برای آن وجود دارد؟

اگر دادگاهی تشکیل شود باید زمینه‌ای بین‌المللی داشته باشد. باید زندان از سوی جامعه بین‌المللی تأسیس شوند. همچنین این دولت‌ها بایست نیازهای روزانه زندانیان را فراهم کنند و آنرا وظیفه خود بدانند. باید مشروعیت این دادگاه را به رسمیت بشناسند. برای همسران تبهکار داعشی و کودکان آنها باید کمپ تأسیس شود. باید نیازهای آنان هم تأمین شده و مورد آموزش قرار گیرند. جامعه بین‌المللی باید این گام‌ها را بردارد و به مسئولیت‌های خویش عمل کنند.

 

دوباره می‌گویم، باید در کنگره یا کنفرانسی بین‌المللی راه چاره‌ای برای این مسئله تعیین شود. ما می‌دانیم که مسئولیت بزرگی است و ما به تنهایی نمی‌توانیم از عهده این کار برآییم. وجود آنان (تبهکاران داعش) در این منطقه برای خلق‌های منطقه و جوامع تهدید بزرگی را به همراه دارد. باید با همدیگر راه حلی برای این مسئله بیابیم. اما باز هم از نظر ما راه حل این است که هر کشور اعضای تبهکار داعشی خود را تحویل گرفته و در کشورهای خویش آنها را محاکمه کنند.