دولت ترکیه خواهان به حاشیه راندن کردها در توازنات آتی منطقه است

 سرحد وارتو عضو کمیته روابط امور خارجه ک.ج.ک سرحد وارتو در این کنفرانس به ارزیابی حملات اشغالگرانه به روژاوا و جنوب کردستان پرداخت

سرحد وارتو در کنفرانسی که آکادمی سیاست و اندیشه دمکراسی برگزار کرده بود مبحثی را با عنوان "تحولات در خاورمیانه، آینده منطقه و جایگاه کردها" ارائه کرده و تصریح نمود که رژیم ترکیه خواستار به حاشیه‌ راندن کردها در سیستم نوین خاورمیانه است.

 

 سرحد وارتو عضو کمیته روابط امور خارجه ک.ج.ک سرحد وارتو در این کنفرانس به ارزیابی حملات اشغالگرانه به روژاوا و جنوب کردستان پرداخت.

 

وی عمیق‌ترشدن بحران در سیستم سرمایه‌داری و نمود‌های آشکار آن را در خاورمیانه یادآور شد بر ویژگیهای جنگ سوم جهانی تأکید کرد.

وارتو بر خصلت‌های بازیگران و نیروهای منطقه در این مرحله اشاره کرده و گفت:"نیروهای منطقه هم دینامیزم اولیه تغییر هستند و هم سرچشمه مشروعیت بخشی به دوره نوین می‌باشند. به همین دلیل بدون مشارکت نیروهای منطقه نه تغییری روی خواهد داد و مشروعیتی برای تغییرات احتمالی وجود دارد."

 

سرحد وارتو نقش کردها را همچون نیروی بزرگ منطقه در این جنگ مورد تأکید قرار داده و تضعیف دولت- ملت و همچنین تقویت دمکراتیک در خاورمیانه را ثمره حضور کردها در شیوه نوین اداره منطقه عنوان کرد. وی از برخی نیروها نام برد که برای ممانعت از دستابی کردها به موقعیت سیاسی وارد جنگ شده‌اند و رژیم ترکیه را یکی از بزرگترین دشمنان کردها خواند.

 

وارتو تلاش‌‌های رژیم ترکیه برای احیاکردن عثمانی‌گری و تعمیق دشمنی با کردها را یادآوری کرده و حمله اشغالگرانه به عفرین، روژاوا و حملات روزانه رژیم ترکیه به جنوب کردستان به عنوان نمونه‌های عینی رویکرد رژیم ترکیه در قبال کردها نام برد.

 

خلق‌های عراق و سوریه بایستی ماهیت دولت ترک را خوب بشناسند

سرحد وارتو بر خصومت دولت ترکیه با تمام کردها و دستاورهای آنان تأکید کرد و افزود:"تلاش ترکیه پایان دادن به موقعیت سیاسی کردها در روژاوا و جنوب کردستان است. اما هدف تنها نابودی کردها نیست. دولت ترکیه اهدفا هژمونیک خود در خاورمیانه را پشت نقات دشمنی با کردها مخفی کرده است. بهانه دیگری برای ورود سربازان خود در عراق و سوریه نمی‌بیند. از همین روی سیاست نئوعثمانی‌گری خود را با اشغالگری پیش می‌برد. اینگونه دولت ترکیه هم در تلاش برای نابودی کردها و هم مداخله مستقیم در امور عراق و سوریه است. به همین دلیل لازم است خلق‌های عراق و سوریه بخصوص نیروهای سیاسی آنان با درک این واقعیت علیه اشغالگری ایستادگی نمایند.

 

'سیاست ملت دمکراتیک کردها به استعمارگری پایان خواهد داد'

عضو کمیته روابط خارجی ک.ج.ک مواضع مسئولان اقلیم کردستان و نیروهای سیاسی در جنوب علیه اشغالگری را خاطرنشان کرده و گفت:"نچیروان بارزانی، سخنگوی حکومت اقلیم و حزب مطبوع وی علاوه بر اینکه هیچ موضعی علیه اشغالگران نشان ندادند بلکه حتی مدعی شدند؛ 'اگر پ.ک.ک نباشد اشغالگری هم نخواهد بود.' چنین اظهاراتی با هدف مشروعیت بخشی به اشغالگری بیان شده است. شخص اردوغان و باغچلی در مرحله همه‌پرسی استقلال اقلیم بارها به آنان و خلق کرد در جنوب کردستان حقارت کردند. پس از رفتار رژیم ترکیه در رابطه با همه‌پرسی، رویکرد مسئولان حکومت اقلیم غیرقابل فهم است. چنین رویکردی نه در سیاست، نه در علم جامعه شناسی و نه در اخلاق جایی ندارد. پ.د.ک با اینکه هدف حقارت [از سوی رژیم ترکیه] قرار گرفته اما هیچگونه موضعی اتخاذ نکرد. این واقعیت نشان می‌دهد که پ.د.ک روابط چرکینی را به موازات اهداف اشغالگرانه رژیم ترکیه در پی گرفته است. اگرنه کدام نیروی حاکم در برابر ارتش بیگانه اشغالگر سکوت می‌کند؟ واضح است که پ.د.ک نقشه‌هایی در پی حملات اشغالگرانه رژیم ترکیه به کردها در سر دارد. پ.د.ک به خیال خود در حال بازیابی جایگاه از دست رفته خود حین حملات داعش در سال ٢٠١۴ است. در مقابل این پ.ک.ک و هم جنبش آزادیخواهی‌ کردها در روژاوای کردستان جایگاه بزرگی را کسب کردند. اکنون پ.د.ک پیش‌قراول حمله ترکیه علیه پ.ک.ک و روژاوا و نابودی آنان شده است. پ.د.ک در توهم پُرکردن خلأهای احتمالی از سوی خود است. پ.د.ک همچنین خواهان اقتدار در سرتاسر جنوب کردستان است. پ.د.ک نه در فکر، نه در سیاست و نه در عرصه نظامی نیروی لازم برای کنترل تمام جنوب کردستان را ندارد از دولت ترکیه برای اینکار طلب کمک کرده است. فراموش نکنیم که پ.د.ک برای اقتدار خود تانک‌های صدام را به هولیر دعوت کرد. اما پ.د.ک با پیش‌قراولی برای ارتش ترکیه در حمله به جنوب کردستان مرتکب خطایی استراتژیک خواهد شد. اکنون نه در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که تانک‌های صدام به هولیر آمدند و نه ذهنیت دولت ترک هم همچون ذهنیت دولت‌های عربی منعطف است. درک حقیقت برای این مرحله و تمام کردها این است که: اگر سیاست‌های رژیم ترکیه به نتیجه رسند کردهای تمام بخش‌های کردستان ضررمند خواهند شد. اما اگر سیاست‌های ملی و دمکراتیک کردها به پیروزی دست یابند در این صورت سیستم استعمارگری حاکم بر چهار بخش کردستان به پایان عمر خویش می‌رسد. به همین دلیل همچنان که رژیم ترکیه به دستاورها و مبارزات هر چهار بخش کردستان حمله می‌کند لازم است تمام نیروهای کردی علیه اشغالگری بپا خیزند. زیرا امروز ترکیه به سمبل اشغالگری مبدل شده است. شکست دولت ترکیه به معنی شکست اشغالگران است، این به معنی توقف و یا تضعیف مبارزه علیه دیگر دولت‌های اشغالگر نیست. بدون شک مبارزه علیه آنان هم باید ادامه یابد. اما در مبارزه آزادیخواهی کردها بزرگترین مانع شکست دولت ترکیه است."

 

'چنین مواضعی در قبال میهن اشغال شده کافی نیستند'

سرحد وارتو واکنش‌ها به سیاست‌های اشغالگرانه رژیم ترکیه را قابل تقدیر دانست ولی آنانرا ناکافی دانست. وی افزود:"اگر خاک خلقی همسایه را اشغال می‌کردند شاید این موضع کافی می‌بود، اما آنچه اکنون اشغال شده خاک و میهن ماست. به همین دلیل تنها با اعتراض و انزجار، یا بیانیه و فعالیت‌های اجتماعی نمی‌توان اشغالگران را وادار به خروج از میهن نمود. در این زمینه ملزم به فعالیت‌های جدی دیپلماتیک، سیاسی، اجتماعی و فعالیت‌های نظامی هستیم. قبل از همه پارلمان حکومت اقلیم و حکومت آن مجبور است موضعی اشکار را در محکومیت اشغالگری بیان کند. در غیر اینصورت جامعه کُرد حکومت را همدست اشغالگران می‌داند. احزاب شریک در حکومت بوسیله سخنگوهای خود بیانیه می‌دهند. آشکار است که این احزاب اشغالگران را نمی‌پذیرند. اگر اینچنین است پس باید این احزاب به شریک جرم حکومت مبدل نشوند. وضعیت قابل توجهی که قابل مشاهده است این است که پ.د.ک مبانی و منافع ملی کردستان را فدای منافع حزبی خود می‌کند. واضح است که این سیاست طبق بنیانها و منافع ملی جرم محسوب می‌شوند. در اینصورت باید از شرکای حکومت و مجلس پرسید که چرا شریک جرم و سیاست‌های غلط پ.د.ک هستید؟ به همین دلیل هم فراخوان ما برای احزاب شریک در حکومت، تمام احزاب سیاسی و اعضای مجلس اقلیم این است که هم در میان نیروهای دخیل در حکومت و هم در پارلمان اقلیم باید موضعی زلال در محکومیت اشغالگری بیان شود."

 

لازم است سطح فعالیت‌ها به سازماندهی بیانجامد

خلقمان در جنوب کردستان، سازمان‌های جامعه مدنی، روشنفکران، نویسندگان و هنرمندان از اولین روزهای حملات به جنوب موضع خود را بیان کردند. زنان و جوانان پیشاهنگ هم به فعالیت‌های خود در این رابطه ادامه می‌دهند، واضح است خلقی که در صد سال گذشته در برابر اشغالگران ایستاده ممکن نیست اکنون علیه اشغالگری سکوت کند. بدون شک فعالیت‌های گوناگونی در این زمینه جریان دارند. اما در زمینه سازماندهی دارای ضعف هستند. شیوه فعالیت‌ها هم باید فراگیرتر باشد. یعنی در عرصه‌های سیاسی، دیپلماسی، قیام و دفاع جوهری خود را تقویت کنند. باید سطح سازماندهی و مبارزه بگونه‌ای باشد که هم به اشغالگری پایان دهد و هم نیروهای اقلیمی، منطقه و بین‌المللی را وادار نمایند که در برابر اشغالگران موضع اخذ نمایند.

 

تا تحقق پیروزی مبارزه بدون وقفه ادامه دارد

در این راستا معتقدیم که خلقمان، سازماندهی خود در تمام زمینه‌ها ارتقا خواهد داد و اراده‌ای نیرومند علیه اشغالگران را از خود به نمایش می‌گذارد. همچون جنبش از اولین روزهای مبارزه تاکنون همیشه در حال مبارزه‌ای بزرگ قرار داشته‌ایم. نیروهای گریلا با مقاومت قهرمانانه ضربات مرگباری را بر اشغالگران تحمیل می‌کنند. نیروهای گریلا اشغالگران را از پیشروی بازداشته است. بدون شک این مقاومت تا پیروزی ادامه دارد. همچون شنگال، مخمور و کوبانی؛ حمله به آزادی و دستاوردهای خلق ما از هر سویی که باشد در کنار خلق خود قرار می‌گیریم و علیه متجاوزان به پیروزی می‌رسیم."