آلتون اعلام داشت که شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی جهت حل مشکلات کردها مساعد است و اکنون باید به ابراز وجود بپردازند. در این مورد وی خاطرنشان ساخت که کنگره‌ی ملی برای کردها لازمه‌ای استراتژیک می‌باشد.

 

آلتون با اشاره به اهمیت پروژه‌‌ی کنگره‌ی ملی گفت: " جنبش پ.ک.ک از همان ابتدا خواهان برگزاری کنگره‌ی ملی بوده است. برای ما موضوع جدیدی نیست. همیشه برای کردها موضوعی اساسی می‌باشد".

 

وقتیکه به وضعیت انشعابات مابین کردها وهمچنین منطقه‌ای و بین‌المللی نگاهی بیاندازیم، می‌بینیم که موضوع اتحاد در میان کردها، مشکلی اساسی است. " تا زمانیکه این مشکل حل نشود، ممکن نیست پیروز شویم. این یک را می‌توان به شیوه‌ای عمیق مورد بررسی قرار داد. کردستان از سوی چهار دولت استعمارگر تجزیه شده و از سوی همان نیروها از لحاظ بینش سیاسی نیز هر روز بیشتر از همدیگر دورتر شده ، تجزیه و نابود می‌گردند".

 

آلتون گفت که دشمنان بدون تجزیه نمودن کردها از همدیگر، قادر به نابودی کردها نخواهند بود. "هر روز بخشی را جدا و بدین شیوه می خواهند کردها را ضعیف تر کنند. مهم است که از این جلوگیری نمود. به همین جهت هر کدام از خط مشی‌‌های ایدئولوژی – سیاسی را نگاه کنیم، خواهیم دید که موضوع ملی کردها، مشکل اتحاد میان کردها موضوعی اساسی و مسئله‌ای استراتژیک می‌باشد".

آلتون خاطر نشان ساخت که آنها از همان ابتدا برای اتحاد ملی، پروژه‌ی وحدت ملی را در دستور کار خود قرار داده‌اند.

 

به دلایل مختلف، این پروژه آنگونه که باید، پیش نرفته است. "آخرین بار کنگره‌ی ملی کرد مورد بحث قرار گرفت که این گامی مهم است. در حالیکه کردها به موضوع بحث جهان تبدیل شده، کنگره‌ی ملی کردستان (ک.ن.ک) به مانند پارلمان در تبعیت کردها عمل نمود. این موضوعی کم ارزش و عادی نبود. سازمانی برای یکی از بخش‌های کرستان نیست بلکه نمایندگی تمامی کردستان را بر عهده گرفته است. در این حد رسمیت نیافت، ولی وقتی چنین وظیفه‌ای را بر دوش خود نهاد آشکار است که سازمانی معمولی نمی‌باشد".

 

 درهر چهار بخش کردستان به حل مسئله‌ی کردها نزدیک شده‌ایم

 

آلتون در ادامه ابراز داشت: اتفاقات اخیر، لازمه‌ی برگزاری کنگره‌ی ملی را بیشتر از پیش اثبات نمود. وضعیتی بوجود آمده است که نمی‌توان آنرا با ١٠ سال قبل مقایسه کرد. زمانیکه به راه‌حل‌های حل مسئله‌ی کرد نگاهی بیاندازیم، دیگر می‌توان گفت که حقیقتا امروز به نقطه‌ی حل خود رسیده است. در هر چهار بخش کردستان به مرحله‌ی رسیده‌ایم که قادر به حل مسئله‌ی کرد خواهیم شد. هم سیاست منطقه‌ای و هم سیاست بین‌المللی برای آن مساعد می‌باشد.

 

کنگره‌ی ملی لازمه‌ای استراتژیک است

 

در این حال باید چکار کرد؟ " باید کردها قادر به ابراز خویش باشند. اگر بتوانند خود را ابراز نمایند، با اساس گرفتن شرایط موجود، توانایی حل مسئله را خواهند داشت. برای این موضوع، برگزاری کنگره‌ی ملی کرد لازم است. در این مرحله کنگره‌ی ملی کرد برای ما لازمه‌ای استراتژیک می‌باشد''.

بایستی همه‌ی احزاب کرد بر روی این موضوع هم فکر باشند." هر چقدر زحمت باشد، هرچقدر مشکل باشد، بایستی در این مورد فداکاری نمود و این مشکل را حل نمود".

 

تا زمانیکه در هر چهار بخش کردستان متحد نباشیم، کسی امنیت نخواهد داشت

 

آلتون عنوان کرد که ما به دستورالعمل کنگره‌ی ملی محتاجیم. وی افزود: '' تلاش‌هایی که اخیرا برای برگزاری کنگره‌ی ملی انجام گرفت، تلاش‌های به جایی بود. بایستی برای اتحاد کردها کاری کرد. تا اینکار انجام نگیرد. کسی امنیت ندارد. هیچ کس به تنهایی خود، قادر به تاثیرگذاری نیست".

 

ک.ن.ک در گفتگوهای قبل از رفراندوم جنوب کردستان، این موضوع را بارها گوشزد نمود ولی بی نتیجه ماند. اگر در میان کردها اتحادی ایجاد می‌گردید، سازمانی که هر چهار بخش کردستان می‌توانستند خود را در آن ابراز کنند، تشکیل می‌‌شد و آن نهاد بر مبنای فعالیت‌های هر بخش از کردستان، برنامه‌های مربوط به هر بخش را رهبری و در این مورد اقدام می‌نمود، شاهد سیاستی یکدست و هماهنگ برای هر چهار بخش کردستان می‌بودیم. اما اینکار انجام نگرفت. هنگامیکه به این موضوع توجهی نشود و یک بخش از کردستان با نادیده انگاشتن بخش‌های دیگر کردستان، سعی نماید تا گامی به جلو بردارد، بار مسئولیت خود را گران نموده و یارای سنگینی آن را نخواهد داشت.

 

 نتیجه‌ رفراندوم بدون وحدت ملی

 

عضو شورای رهبری ک.ج.ک با یاد آوری گفتگوهای قبل از رفراندوم در جنوب کردستان گفت: از یک طرف تلاش‌های برای برگزاری کنگره‌ی ملی وجود داشت و از سوی دیگر کارهای مربوط به رفراندوم. موضع اشتباه چگونه بود؟ بدون اینکه وحدت ملی را مبنا قرار دهند طوری رفتار نمودند که بوسیله‌ی رفراندوم، اراده‌ی خلق کرد را نشان داده و استقلال خود را اعلام خواهند نمود. آیا این ممکن بود؟ وقتیکه به وضعیت تاریخی، اجتماعی و سیاسی  کردها، دیدگاه سیستم جهانی بین‌المللی در مورد کردها و حسابات هژمونگرای دول منطقه‌ای درباره‌ی کردها را می‌نگریم، آیا این موضع در مورد همه‌پرسی صحیح بود؟ بدین صورت موضوع کنگره‌ی ملی کرد، بیشتر از پیش تخریب گردید. به جای کنگره‌ی ملی کرد، مسئله‌ی رفراندوم را پیش کشیدند. ما به آنان هشدار دادیم که این عملی اشتباه است و شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی برای اینکار مساعد نیست. بایستی ما شرایط آنرا آماده کنیم و سپس به موضوع بحث تبدیل سازیم. شرط اساسی آن وحدت ملی می‌باشد. برای اینکار، اتحاد نیرویی کافی می‌باشد. وقتیکه این پتانسیل ایجاد شد، آن زمان هر یک از بخش‌های کردستان قادر خواهند بود به شیوه‌ای آزاد، خود را مطرح نماید. آن زمان رفراندوم نیز میتواند انجام شود و استقلال نیز میتواند اعلام گردد. آن هم مطابق با خواست نیروهای سیاسی و خلق هر یک از بخش‌ها خواهد بود.

 

نه برای خلق اراده‌ای و نه دستاوردی باقی گذاشتند، از تصمیم خود نیز صیانت ننمودند      

 

آلتون درادامه افزود: برای اینکه در جهت وحدت ملی عمل ننمودند، چه شد؟ در جایی که وحدت ملی وجود نداشت بر مبنای همپیمانی یکی دو تا از نیروهای سیاسی، رفراندوم را انجام دادند. اراده‌ی استقلال‌طلبی خلق به میدان آمد. دقیقا در همان جایی که شعار ملی سر می‌دادند در برابر حمله‌ی دشمن، هر چیز خرد شد. نه برای خلق اراده‌ای و نه دستاوردی باقی نماند. آنهایی که از این سیاست پیروی کردند، از تصمیم خود نیز صیانت ننمودند. برای اینکه همه‌ی بخش‌های دیگر کردستان را نادیده گرفتند، کسی نتوانست در مقابل این وضعیت کاری بکند.

 

مشارکت در کنگر‌ه‌ی ملی، وظیفه و مسئولیتی بزرگ می‌باشد

 

رضا آلتون باطرح این سوال که آیا پس از این واقعه نیز نباید اهمیت کنگره‌ی ملی را درک کنیم؟ ادامه داد: اگر ما درک نکنیم که کنگره‌ی ملی برای کردها حیاتی می‌باشد، اگر متوجه نشویم که کار زیربنایی کنگره‌ی ملی ایجاد اتحاد ملی است، آن زمان دیگر از شکست‌ها، عبرت نگرفته‌ایم. این تنها به ضرر صاحبان اینگونه سیاست نیست و به مبارزات آزادیخواهی تمامی کردستان ضرر خواهد رساند.  برای جامعه نیز زیان بخش می‌باشد. راه را برای از دست دادن دستاورها هموار خواهد کرد. به نظر ما مشارکت در کنگره‌ی ملی، وظیفه و مسئولیتی بزرگ است. وظیفه‌ای تاریخی می‌باشد که ما بایستی آنرا به اتحاد تمامی کردها تبدیل و نهاد این اتحاد را ایجاد نماییم.