ریوار آبدانان عضو شورای ریاست کل کنفدرالیسم جوامع کردستان با شرکت در برنامه خط سوم تلویزیون آرین به سئوالات شورش پاوه در مورد ایران در سال جاری پاسخ داد.

 

ریوار آبدانان در واکنش به نام‌گذاری سال ١٣٩٧ به سال حمایت از کالای ایرانی و تمرکز بر مسئلەی اقتصادی توسط خامنەای گفت: این روزها نام ایران با بحران، بن‌بست و تنش در اذهان تداعی پیدا می‌کند. سال ٩۶ یک پیچ تاریخی برای ایران بود و مشخص است که این بحران در سال ٩٧ اوج می‌گیرد. بحران‌های داخلی ایران و درون حاکمیت به اشباع رسیده و هر لحظه ممکن است تنش‌ها حالت انفجاری و فراگیرتر از اعتراضات دی‌ماه ٩۶ پیدا کند.

 

وی همچنین به تدارک نیروهای منطقەای و فرامنطقەای برای هدف قرار دادن ایران جلب نظر کرد و گفت زمینه چینی‌های لازم را می‌شود در تغییر مدیریت سیاسی امریکا دید و پیداست که بخشی از این تقابل در حوزه اقتصادی خواهد بود. دور تازه ای از تحریم‌ها و فشارها ی اتقصادی برای مهار ایران در راه است. جمهوری اسلامی با توجه به اینکه یک استراتژی توسعه خواهانه را در منطقه دنبال می‌کند و باید مخارج مالی آنرا تأمین کند نیاز دارد خود را از لحاظ اقتصادی تقویت نماید. در همین چارچون، سران نظام می‌خواهند جامعه را برای فشارهای اقتصادی آماده کنند و به همین دلیل امسال را حمایت از کالای ایرانی نامگذاری کردند.

 

آبدانان تصور جمهوری اسلامی را غلط توصیف کرد و گفت: واقعیت این است که جامعه ایرانی زیر آوار یک اقتصاد فروپاشیده مانده است. کاش بجای آماده کردن مردم برای تحمل مشقات بیشتر امسال را سال حمایت از چارەیابی داخلی معرفی می‌کردند. ایران برای خروج از این بحران‌ها و در صورتیکه خطر تعمیق جنگ وجود دارد لازم بود که یک تصمیم کلی برای تحول سیاست داخلی و خارجی اتخاذ کند.

 

عضو شورای ریاست کل ك.ج.ك با اعلام آنکه جمهوری اسلامی تاکنون حاضر به قبول مشکلات درونی ایران ومشکلات موجود با حوزەهای پیرامونی خود نبوده است گفت: حکومت از تحلیل واقع‌بینانه و دید امروزی فاصله دارد و تاکنون نتوانسه راهکاری چارەیاب ارائه دهد. مشکلات مردم ایران صرفا اقتصادی نیستند و شعاری کردن وعدەی حل مشکلات در واقع گریز از مسائل تاریخ معاصر ایران است.

 

آبدانان با تصریح آنکه حتی سران حکومت فروپاشی اجتماعی و انبوه مشکلات را کتمان نمی‌کنند گفت اقشار مختلف اجتماعی و هویتی بعلاوه زنان و کارگران و گروههای دینی تحت تأثیر سیاست‌های بحران‌زای جمهوری اسلامی قرار دارند و کارد به استخوانشان رسیده است. جامعه ایران تاکنون مدارا کرده و بموقع خود از گفتگوهای داخلی در مورد اصلاح نیز استقبال کردند. مردم می‌خواهند استبداد و خودکامگی از بین برود و ایران به دمکراسی گذار کند. اگر دستگاه حاکم هیچ نوع نرمش و تغییری در گفتگار و رفتار خود ایجاد نکند خود مردم وارد عمل می‌شوند و خیزش دی‌ماه گوشه ای از این اراده اجتماعی بود.

 

ریوار آبدانان که معتقد است نظم جهانی در خاورمیانه دارد زیر و رو می‌شود گفت: جنگ جاری در خاورمیانه تمامی قالب‌های فکری و سیاسی گذشته را بر هم می‌ریزد و گفتمان جمهوری اسلامی خریداری نخواهد داشت. حتی گسل و شکاف بزرگی میان جامعه و حاکمیت ایران ایجاد شده که واقعیتی کتمان‌ناپذیر است. مردم عمیقا بی‌اعتماد هستند و نمی‌توانند با این ساختار سیاسی و فشارها مدارا کنند. صدای مردم ایران صدای تحول خواهی است. حسن روحانی و اصلاح‌طلبان بر خلاف آنچه که می‌گویند صدای مردم را نشنیدەاند و اگر شنیده باشند باید قبل از آنکه کشور به آن نقطه غیر قابل بازگشت برسد چارەاندیشی کنند. طیفی که در سخن از تحول استقبال می‌کند نشان داد که گوش شنوایی ندارد و حتی در اعتراضات دی‌ماه دیدیم که اصلاح‌طلبان در صف نیروهای سرکوبگر بودند.

 

عضو شورای ریاست کل کنفدرالیسم جوامع کردستان اضافه کرد: جریان اصلاح‌طلبی بخشی از بدنه نظام است که دغدغه دستیابی به قدرت دارد. هیچ نوع برنامه ای برای به رسمیت شناختن خواسته های مردم ندارند و فضای باز سیاسی برای گفتگو و حل مسائل ایجاد نکردند.

 

آبدانان با یادآوری معیارهای تحول‌خواهی به اصلاح‌طلبان به وارد شدن احمدی نژاد در قامت اپوزیسیون نیز واکنش نشان داد و گفت: اختلافات عمیقی در بدنه نظام وجود دارد که جوسازی احمدی نژاد بخشی از آن است. او اپوزیسیون و تحول‌خواه نیست بلکه بیشتر خودویرانگری جمهوری اسلامی را به نمایش گذاشته است. او امتحان خود را در زمان ریاست جمهوری پس داده است.

 

وی تأکید کرد اگر یک قانون اساسی نوین و دمکراتیك و منطبق با خواست و اراده جامعه ایران و همەی هویت‌های درون این جامعه بزرگ شکل نگیرد خطر واپسروی و ارتجاع وجود دارد. با مسدود کردن تلگرام و مشت آهنین نمی‌شود صدای حق‌خواهی مردم را خاموش کرد. وقتی که همه راهها بر جامعه ببنند جامعه منفجر می‌شود.

 

ریوار آبدانان همچنین از چند دستگی اپوزیسیون و نبود یک طرح مشترک دربرگیرنده مجموع مطالبات خلق‌های ایران انتقاد کرد و گفت اپوزیسیون ایرانی هنوز از مرکزگرایی و در برخی مواقع شوونیسم و خودبزرگ‌بینی و خودمحوری گذار نکرده است. دیدگاه محدودی به دمکراسی وجود دارد. صرفا بر گذار از جمهوری اسلامی از طریق براندازی صحبت می‌کنند بدون آنکه برنامه ای برای آینده داشته باشند. عموما دمکراسی لیبرال غرب را کپی‌برداری می‌كنند که تجربه آن قبلا در دوران پهلوی شکست خورده است. ما به خودمدیریتی‌هایی برای ملیت‌های ایران نیاز داریم که بتواند اجتماع را در کنار هم نگه دارد. اپوزیسیون باید ببیند که الگوی دولت-ملت شکست خورده است.