چهار سال پیش عصیانی اجتماعی سرنوشت تمام منطقه را تغییر داد. شهر کوچکی دهها شهر دیگر را به قیام واداشت و بنیانهای یک رژیم را تکان داد، این مقاومت در عرصه بین‌المللی بازتاب وسیعی یافت و سرانجام به پیروزی منجر شد

 

چهار سال پیش در چنین روزهایی هر کس به کوبانی می‌اندیشید. برخی نقشه‌های چرکینی را برای این منطقه از کردستان در نظر داشتند. برای سقوط کوبانی تمام توان خویش را بکار گرفتند. تروریست‌ها و تبهکاران خود را با آنچه که لازم بود به حرکت واداشتند و چشم ‌به راه خبر سقوط این شهر بودند. وقیحانه در برابر دوربین‌های شبکه‌های رسانه‌ای با قهقهه از سقوط قطعی کوبانی خبر می‌داد، این فرد کسی جز دیکتاتور ترک رجب طیب اردوغان نبود.

 

اردوغان بر روی سقوط کوبانی حساب جداگانه‌ای باز کرده بود

تبهکاران تحت فرمان البغدادی و اردوغان برای تداوم خلافت ننگین داعش برنامه‌های بلندمدتی داشتند. داعش که در ژوئن ٢٠١۴ با اشغال موصل جنایات خود را اغاز کرده بودند اینبار برای نابودی یک ملت به شنگال حمله‌ور شدند. به خیال اینکه هیچ نیرویی نمی‌تواند در برابر دواعش ایستادگی کند. این وحشی‌گری باب طبع اردوغان بود. هواداران اردوغان البته وی را به دوستی با داعش تشویق کردند. هوداران اردوغان در ترکیه به خیابان‌ها آمده و مراتب خوشحالی خود را از به قدرت رسیدن داعش در موصل و حمله به شنگال اعلام کردند.

 

و اینگونه رژیم ترک با اطمینان خاطر وارد میدان شد. اردوغان روز ۵ اکتبر حزب اتحاد دمکراتیک را "تروریست" اعلام کرد. دو روز بعد هم مدعی شد "کوبانی سقوط می‌کند، در حال سقوط است" و به این شیوه هواداران خود را تحریک می‌کرد. اردوغان علنا مراتب خوشحالی خود را از حمله داعش به کوبانی اعلام کرد و مصمم بود که این شهر را با تمام شهروندان خود به داعش واگذار کند. اردوغان مرزها را مسدود کرد و اجازه ارسال کمک را به کوبانی ممنوع کرد. اما جالب در همین زمان تروریست‌های داعشی به شیوه قانونی از دروازه‌های مرزی رژیم ترک به کوبانی رفت و آمد می‌کردند. دقیقا یک هفته قبل از قیام ششم اکتبر، حین پخش زنده یکی از کانال‌های تلویزیونی تبهکاران داعش دیده می‌شدند که با خودرو نظامی سربازان ترک به مرز آورده شدند و پس از دقایقی آنها را به آنسوی مرز در تپه زوراوا (کوبانی) بدرقه کردند. سربازان ترکیه مأمور بودند امکانات ارتش را در اختیار داعشی‌ها قرار دهند. اینگونه بود که هر روز مدارک بیشتری از همکاری رژیم جنایت‌کار جمهوری ترکیه با تروریست‌های داعشی لو رفت. تصاویر ویدیویی و عکس‌های ماهواره‌ای، مدارک کتبی، شاهدان عینی و اعترافات میزان همکاری دولت‌مردان آنکارا را با داعش به اثبات می‌رساند.

 

کاسه صبر لبریز شد و شهر‌ها بپا خواستند

زمانیکه دیکتاتور ترک مدعی سقوط کوبانی بود تبهکاران داعش بتازگی توانستند برخی از محله‌های حاشیه‌ای شهر را به اشغال خویش درآورند. بیانیه اردوغان که مدعی "سقوط کوبانی" بود کاسه صبر کردها را لبریز کرد. کردها و دوستان آنان در واکنش به ادعاهای نژادپرستانه اردوغان به خیابان‌ها سرازیر شدند و قیامی شکل گرفت که پیش‌تر مشابه آن در هیچ کجای جهان دیده نشده است. فعالیت‌ها بسرعت در تمام شهرهای شمال کردستان گسترش یافت. نیروهای دولتی جمهوری فاشیستی ترک و گروهک‌های تبهکار وابسته به اردوغان به شهروندان حمله‌ور شدند، اما غاصبگران توان کنترل خشم عمومی جامعه را نداشتند و قیام‌ها بیش از پیش شعله‌ورتر گشت.

 

تنها در سه روز بیش از ۴٠ شهر شمال کردستان دست به قیام زدند. تمام ادارات دولتی رژیم هدف حمله خلق خشمگین قرار گرفتند و رژیم فاشیست هم به حمله به شهروندان دست زد. بنابر گزارش جمعیت حقوق بشر-ای.ه.د در فاصله پنج روز (از هفتم تا ١٢ اکتبر) رژیم ترک ۴۶ کردستانی را به قتل رساند، ۶٨٢ کردستانی دیگر را زخمی و ٣٢٣ نفر را هم بازداشت کرد. دولت مدعی شد که در این قیام‌ها به ١١١٣ ساختمان دولتی، ٢۵ فرمانداری، ۶٧ مرکز تبهکاران پلیس ترک آسیب وارد شده است. اینچنین شهرهای شمال کردستان به کوهی از آتش مبدل شده بودند.

 

سرنوشت کوبانی تغییر یافت

قیام و انتفاضه ترس را در دل رژیم ترک جا داد و همزمان برای مقاومت کوبانی هم به رساخیزی مبدل شد. رژیم ترک مانع ایجاد کریدور انسانی به کوبانی بود و مانع از هرگونه کمک انسانی به این شهر می‌شد. پس از مقاومت ۶-٨ اکتبر مقاومت سرعت بیشتری به خود گرفت. کوبانی سقوط نکرد. مقاومت کوبانی اینچنین ساعت‌ها، روزها و سپس هفته‌ها را پشت سر گذاشت. آنانکه دل به سقوط کوبانی خوش کرده بودند خیالهایشان بر باد رفت. هر چه که مقاومت سخت‌تر می‌شد، بازتاب بیشتری در سطح جهانی می‌یافت. کردها و دوستان آنان در تمام جهان به میدانها سرازیر شدند. ائتلاف ضد داعش روز ١٩ اکتبر برای اولین بار ناچار شد که ٢٧ کانتینر اسلحه، مهمات و لوازم پزشکی را از هوایی به مقاومت کوبانی برساند.

 

مقاومت کوبانی راه برای قیام ۶-٨ اکتبر در شمال کردستان هموار کرد در مقابل این قیام هم سرنوشت کوبانی را تغییر داد. پیروزی مقاومت کوبانی در عرصه جهانی به مبحث روز مبدل شد و اینگونه سرنوشت کل خاورمیانه را تغییر داد. داعش برای اولین بار در کوبانی با شکست روبرو شد و تحت فشار قرار گرفت.

 

تمام برنامه‌های رژیم ترک نقش برآب شدند

نقشه‌های رژیم ترک پوچ شد. دولت ترک پس از آنکه در کوبانی متحمل شکست مفتضحانه‌ای شده بود برنامه‌های تازه‌ای را با هدف اشغالگری در کردستان پیش کشید.

 

رژیم ترک در اولین گام ملاقات‌ خانواده و هیئت‌ امرالی با رهبر خلق کُرد عبدالله اوجالان را ممنوع کرد. از آوریل ٢٠١۴ هرگونه ارتباط اوجالان با خارج از زندان را قطع کرد. سپس با برنامه موسوم به "نقشه نابودی" سناریوی قتل‌عام کردها را به اجرا گذاشت. در جزیر، شرنخ، نصیبین و سور آمد صدها نفر را کشت، محله‌های شهرها را با تانک و هواپیماهای جنگنده در هم کوبید. انسان‌های کُرد را زنده زنده در زیرزمین‌ها سوزاند. دولت جمهوری ترک تنها راه بقای خود را در وحشی‌گری علیه کردها می‌دانست، سپس شهرداران منتخب کردستانی را به زندان‌ها روانه کرد. رژیم ترک برای سرکوب هر چه تمامتر در ترکیه و کردستان حتی به کودتا متوسل شد. اردوغان بلا سبب نبود که از کودتا به عنوان "خیر خدا" نام برد. رژیم ترک برای تداوم فاشیزم و اعمال آن به این کودتا نیاز داشت. کردها و دیگر نیروهای مخالف را پس از کودتا هدف قرار دادند و با تمام توان بر آنها حمله بردند. اینچنین تداوم حیات جمهوری ترک به جنگ، خشونت، خونریزی و ترور گره خورد.

 

اشغالگری

٢٠ ژانویه ٢٠١٨/ ٣٠ دیماه ١٣٩۶ رژیم ترک حمله برای اشغال عفرین را آغاز کرد. ١٨ مارس/ ٢۶ اسفند مرکز شهر به اشغال ارتش ترک و تروریست‌های النصره و فراری‌های داعش درآمد. رژیم ترک و همکاران تروریست وی در تمام این مناطق به جنایت‌ علیه بشریت دست زده، حقوق بشر را در سطحی وسیع نقض کردند و به سیاست‌های تغییر دمگرافی روی آوردند. ساکنان واقعی منطقه را اخراج کرد و به جای آن تبهکاران را در این مناطق اسکان داد. روزانه گزارش‌های متعددی از قتلم، ترور، شکنجه، سرقت، غارت، تجاوز و تعرض به مال و جان مردم منتشر می‌شود.

 

با تمام این اوصاف روحیه قیام چهار سال پیش همچنان زنده است، رژیمی که تداوم حیات نکبت‌بارش به ادامه جنایت و زور وابسته است بشدت در ترس و هراس بسر می‌برد. رژیم ترک برای نابودی نیروهای مقاومت در سطح جامعه تمام قوت خود را بسیج کرده و با شکست مواجه شده است. آنچه که به قیام ۶-٨ اکتبر ٢٠١۴ انجامید حاکی از لبریز شدن کاسه صبر خلق بود. این قیام یک تصویر را نشان داد و حاوی یک پیام بود.