رهبر خلق کُرد، عبدالله اوجالان از ۲۷ ژوئیه ۲۰۱۱ از دیدار با وکلای خود و از ۵ آوریل ۲۰۱۵ از دیدار با هیئت امرالی و از ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۵ از دیدار با خانواده خود محروم شده است. از ۵ آوریل ۲۰۱۵ اوجالان تحت حصر تشدید شده ای قرار گرفته است. به منظور از میان برداشتن این حصر، وکلای اوجالان و سیاستمداران کُرد با بسیاری از موسسات مرتبط در ارتباط بوده اند اما تاکنون نتیجهای حاصل نشده است. اخیرا رئیس مشترک کنگره جامعه دموکراتیک ک.ج.د و نماینده پارلمانی حزب دموکراتیک خلق ها ه.د.پ از منطقه جولمرگ، لیلا گووَن، که از ژانویه ۲۰۱۸ در زندان تیپ ای در شهر آمد زندانی شده است، به منظور اعتراض به حصر اوجالان دست به اعتصاب غذای نامحدود زده است و این اعتصاب در روز ۶۶ ادامه دارد.
در رابطه با حصر تشدید شده رهبر خلق کُرد عبدالله اوجالان و اعتصاب غذایی که رئیس مشترک ک.ج.د و نماینده پارلمانی هدپ لیلا گووَن شروع کرده است، دکتر سلجوق مزراکلی نماینده پارلمانی ه.د.پ از شهر آمد در گفتوگو با خبرگزاری فرات به ارزیابی این تحولات پرداخت.
راه زندگی با گشودن درهای امرالی آغاز میشود
مزارکلی با اشاره به اینکه تنها امید برای چارهیابی، زندان امرالی است، گفت: "در ترکیه بحران های سیاسی، اقتصادی، قانونی و مشکلات انباشت شدهای که حل نمیشوند، از حصر اوجالان نشات میگیرند. اگر درهای امرالی گشوده شود، چارهای برای مسئله کُرد پیدا شود، در اینصورت ترکیه در مسیر دمکراسی، قانون، حقوق و عدالت قرار خواهد گرفت. پیشتر به منظور چارهیابی مسئله کُرد، گامهای مهمی از سوی اوجالان و خلق کُرد برداشته شده بود. مشخصا از سوی اوجالان تلاشهای فراوانی برای حل مسئله کُرد صورت گرفته بود. اوجالان با از خود گذشتگی عظیمی، پیشنهادات قابل توجهی را برای حل مشکلات ترکیه، خاموش کردن صدای تفنگها و دموکراتیزه کردن ترکیه ارائه داد. این ابتکار به امیدی برای خلق های ترکیه مبدل شد. با وجود این از خودگذشتگی و تلاش برای حل مشکلات موجود، مقامات ترکیه از ادامه این پروسه صلح ممانعت به عمل آوردند."
"این حصر تنها علیه اوجالان نیست، علیه همه خلق هاست."
مزراکلی اظهار داشت که با پیشاهنگی اوجالان پروسهای برای چارهیابی شروع شده بود، اما متاسفانه حزب عدالت و توسعه (آ.ک.پ)، برای تخریب این پروسه دست به هر کاری زد. مزراکلی اشاره داشت که با وجود از خودگذشتگی اوجالان، دولت ترکیه در ۹ ژانویه ۲۰۱۳ در پاریس سه تن از رفقایمان، سکینه جانسز، فیدان دوغان و لیلا شایلمز را به قتل رساند. مزارکلی خاطرنشان ساخت که با وجود این کشتار، اوجالان دست از پروسه صلح نکشید، وی افزود: "هنگامی که این کشتار در پاریس روی داد، اوجالان اینگونه میگوید "تنها برای اینکه راه برای صلح و چاره یابی محقق شود، من این درد بزرگ را در عمق وجود خویش پنهان خواهم کرد." وقتی که به تاریخ مینگریم، میبینیم که از سال ۱۹۹۳ به بعد، اوجالان برای چارهیابی ارادهی عظیمی از خود نشان داده است و به همین منظور افکار صلح آمیز را گسترش داده است. به همین خاطر است که حصر تنها علیه شخص اوجالان نیست، این حصر علیه همه خلقهاست."
با این فریاد همصدا شوید
مزراکلی به اعتصاب غذای رئیس مشترک ک.ج.د که ۶۶ روز است در اعتراض به حصر اوجالان دست به اعتصاب غذا زده است، اشاره کرد و گفت: "در ۳۶ زندان بیش از ٢٢۶ زندانی سیاسی به همراه لیلا گوون در اعتصاب غذای نامحدود به سر میبرند. فریادی از زندانها برخواسته است. در ارتباط با این مسئله بار عظیمی بر دوش سیاست ترکیه، موسسات مدنی، رسانه، موسسات بین المللی، کمیته منع شکنجه (سیپیتی)، سازمان ملل و شورای اتحادیه اروپاست. باید این فریاد را شنیده و با آن همصدا شویم. باید با گوش شنوای اعتصاب کنددگان باشیم، باید صدایشان را نشنیده نگیریم. به همین خاطر همه مسئول اند. سیاست حصر فرصت زندگی را تاریک کرده است، برای این است که ما باید راه صلح و دموکراسی را بگشاییم."
"سیپیتی شریک جرم حکومت است"
مزراکلی با اظهار نارضایتی از سکوت کمیته منع شکنجه (سیپیتی) افزود: "بدون شک سیپیتی در قبال حصر اوجالان و حیات زندانیان اعتصاب کننده در ترکیه و شمال کردستان مسئول است. با این طرز برخود، سیپیتی به بخشی از سیاست های حکومت ترکیه تبدیل شده است، سیپیتی میبایست به وظیف خود عمل کند. سیپیتی میتواند نقش مهمی را ایفا کند. سه روز پیش هیئتی از سیپیتی با گروهی از دوستانمان که در اروپا دست به اعتصاب غذا زده اند دیدار کرد. چنین اقدامی به هیچ وجه کافی نیست، اگر اینگونه ادامه یابد دیگر نمیتوانیم بگوییم سیپیتی کیته ای مستقل و بیطرف است. لازم است سیپیتی در اسرع وقت از زندان امرالی بازدید نماید و حصر اوجالان که زندگی بسیاری را تهدید میکند فورا پایان یابد. تا زمانی که حصر اوجالان لغو نشود، این کشور صلح، استقرار و دموکراسی را نخواهد دید. همه ما شاهدیم که اگر حصر به همین منوال ادامه یابد، روزهای دشواری در انتظار ترکیه است. صد سال پیش وقتی که انور پاشا به سوی ساری کامیش به راه افتاد امید بسیاری داشت. همین خوشخیالی وی باعث صدها هزار تلفات شد. در این دوره از تاریخ، تحولاتی که در خاورمیانه رخ میدهند تحولات مثبتی نیستند. بخش عظیمی از دلایل هم ادامه حصر اوجالان است، به همین خاطر باید سریعا خاتمه یابد.
"آ.ک.پ در توهم به سر میبرد"
مزارکلی اشاره داشت که آ.ک.پ در کشتی خیالهای خام به سر میبرد و گفت: "با گذشت هر روز مشخص میشود که رژیم آ.ک.پ سیستم فاشیستی و استعماری خود را عمیقتر میکند. این نظام مطالبات و امید خلق را نادیده میگیرد. به مانند اینکه در یک کشتی خیالهای خام باشد، این رژیم به سیاستهای خویش ادامه میدهد. هدف این حکومت تنها حمایت از طرفداران خویش است و حق زندگی برای مخالفین را به رسمیت نمیشناسد. رژیم آ.ک.پ به حقیقت پشت نموده و دل به خیال های خود خوش کرده است. همه ارزشها پایمال شدهاند و ترکیه در بحران قرار دارد. چیزی که دوست داشته باشد را میبیند، اما واقعیتهای تلخ را از دور نظاره میکند. [آ.ک.پ] میگوید اگر دلم بخواهد وجود مشکلات را قبول میکنم و اگر دلم نخواست، نمیپذیرم. از همین روست که آ.ک.پ به واقعیت ها نیز پشت کرده است. لیلا گوون نماینده پارلمان است، سکوت پارلمان نیز معنایی جز تسلیم شدن در برابر خیالپردازهای آ.ک.پ ندارد. اما اگر این رژیم از اعتراف به این مشکلات خودداری کند، ما این موضوعات را مداوم در مقابل چشمانشان قرار میدهیم. اگر گوشهایشان را گرفته باشند، با صدای بلندتری فریاد خواهیم زد تا اینکه ببینند، بشنوند و بر این واقعیت ها واقف شوند. این مسئولیت ماست. به همین منظور هر کاری از دست هر کسی بر میآید باید انجام دهد و با فریاد لیلا گوون همصدا شد.