اصرار‌ها بر همبستگی ملی و استفاده از این مقطع طلایی تاریخی برای تحقق آرزوی‌های صدها ساله کردها و جنبش آزادیخواهی کردستان از یکسو و هشدارهای مبنی بر عدم ارزیابی صحیح این دوره راه را بر مرحله‌ای در حیات سیاسی کردها گشود که امروز از آن به عنوان "مقاومت تاریخی" نام برده می‌شود. مقاومت تاریخی نه تنها در برابر نیروهای دشمن بلکه همزمان در برابر آنانکه با نقاب کردایتی شبانه روز بانگ تسلیمیت را بر جامعه کردستان جار می‌زنند.

به سه سال پیش برگردیم

بر کسی پوشیده نیست در جریان رقابت‌های انتخاباتی ژوئن ٢٠١۵ ترکیه، دشمنی حزب دمکرات کردستان عراق- پارتی با حزب دمکراتیک خلق‌ها-ه.د.پ گوی سبقت را از احزاب فاشیست حاکم بر ترکیه هم ربوده بود. مرور آرشیو گزارش‌های روزانه رسانه‌ها و هواداران پارتی در این مقطع گویای همه چیز است. پارتی در این انتخابات با وقاحت بی‌سابقه از حزب حاکم ترکیه در مقابل کردها حمایت کرد و البته همچون همیشه پارتی از خوش‌خدمتی به استعمارگران بر خود می‌بالد.

پارتی معیار‌های وارونه خود را به ناسیونالیست‌های ناآگاه و فریب‌خورده در کردستان قالب کرده است. معیار کردایتی این حزب را تنها در صورتی می‌توانیم درک کنیم که بصورت وارونه حزب دمکرات کردستان عراق را بسنجیم. ناسیونالیسم معکوس حزب دمکراتیک فرمول بندی به قهقراکشیدن جامعه و ارزش‌های معنوی و مادی آن است. حمله رسانه‌های پارتی و تئوریسین‌های این جریان بر فعالیت‌های قانونی ه.د.پ از این رویکرد نشئت گرفته است که پارتی مسئولیت تصفیه هرگونه مبارزه آزادیخواهانه کردها –چه مدنی و صلح‌جویانه و چه مبارزه مسلحانه- را همچون رسالت خود می‌داند.

همپوشانی عملکرد پارتی با رفتار رژیم‌های استعمارگر از جمله ترکیه و ایران بحدی است که ارزیابی این جریان بعنوان ثمره توافق مشترک مابین اشغالگران کردستان دور از واقعیت نیست و عملکرد آن در سه سال گذشته مهر صحت بر سخنان ماست.

دور تازه حملات حزب دمکرات کردستان عراق همزمان با نزدیک‌تر شدن برگزاری انتخابات ترکیه آغاز شده است. سیاه‌نمایی مبارزه کردها در شمال کردستان و فراخوان خطمشی بارزانی‌ها به تسلیمیت بیشتر، حنایی است که دیگر رنگی برای نقاب سرسپردگان به طیب‌اردوغان ندارد.