زینب جلالیان، زندانی سیاسی کُرد محکوم به حبس ابد به دنبال ترور اقبال مرادی، پدر زندانی سیاسی محکوم به اعدام زانیار مرادی، نامه‌ای به این زندانی سیاسی نوشته که شبکه حقوق بشر کُردستان آنرا منتشر کرده است.

 

مضمون نامه زینب جلالیان که در میان زندانیان سیاسی زن در ایران، سنگین‌ترین حکم را دارد در پی ‌می‌آید:

 

"دست‌های آلوده به خون جوانان میهنمان امروز هم پدری زحمت‌کش و مقاوم را از ما گرفت.

 

زانیار عزیز زخم‌های خود را به تو پیشکش می‌کنم این بهترین چیزی است که زندگی به من داده است زیرا هر کدام از آنان نشانه‌ی گامی به پیش است در راه جانباختگان راه آزادی که همچون سروهای همیشه سبز سرزمینمان هستند.

 

سرو با همه درختان فرق زیادی می‌کند چون سرو هر چقدر برگهایش می‌ریزد، سرسبزتر و مقاوم‌تر می‌شود. نه سرمای سوزناک زمستان می‌تواند از طراوتش بکاهد نه گرمای تابستان توانایی مقابله با آن را دارد.

 

زانیار عزیز به هر جای این سرزمین قدم می‌نهم، نشانی از جانباختگاه راه آزادی کُردستان در آن می‌بینم.

 

کوه‌های سرسخت ماکو برایم یادآور شیرین علم‌هولی، دوست نازنین دوران کودکی‌ام است و کوه‌های بلند هورامان یادآور رفیق گرانقدرم، فرزاد کمانگر، و آبیدر مهمانواز یادآور فرهاد وکیلی پدر هورام، هوراز و هنگامه.

 

امروز هم آوای پدر فداکار و مبارزمان، این سمفونی عظیم و باشکوه است که در گوش جهانیان می‌نوازد.

 

رفیق عزیزم این را گفتم تا بدانی با تو همدردم و جاودان شدن پدر همیشه غم‌خورتان را تبریک عرض می‌نمایم.

 

ترور پدرت، اقبال مرادی پدری دلسوز و یاری‌رسان، در حقیقت ترور دست‌های یاری‌رسان بشریت است. تو با استقامت و از خودگذشتگی میراث‌دار پرچم این مبارزین راه آزادی شدی.

 

من ضمن محکومیت این ترور، در پشت میله‌های زندان پیمانی دوباره می‌بندم که تا محقق شدن اهداف این جانباختگان که چیزی جز آزادی نیست، به مبارزه خود ادامه دهم."