به نمایندگی از گریلاهای ه.پ.گ و پاژک روز ١ ماه مه ٢٠١٩/ ١١ اردیبهشت ١٣٩٨ نامه‌ای به اعتصاب کنندگان غذای مرگ ارسال شده است.

در نامه آمده است:

"رفقا؛ پیش از هر چیزی با احساسی انقلابی به شما درود می‌فرستم، ایمان به پیروزی را که در شخص شما یکبار دیگر تجلی یافته بیان می‌دارم و در مقابل پیروزی مشتقانه شما سر تعظیم فرو می‌آورم."

در متن نامه این پرسش مطرح شده است:"به درازای تاریخی که از سوی دولت زیر و رو شده آیا پیروزمندانی که تسلیم شکست‌خوردگان شده باشند دیده شده‌اند؟" و در ادامه می‌افزاید:"مزدک تسلیم نشد، بابک و خرم‌ هم تسلیم نشدند. شیخ بدرالدین و تورلاک کمال هم همچنین. و علیشر کوچگری، شیخ سعید، سید رضا؟ البته که نه. آنان هم تمکین نکردند. ٣٠ مارس ١٩٧٢ در کزل‌دره ماهر چایان تسلیم نشد و پیروزی وی ۵٠ سال پس از شهادتش مسجل شد. دنیز، حسین و یوسف که در بامداد ۶ مه در زندان ماماک اعدام شدند در حین عبور از کریدورهای زندان و رفتن به سوی دار اعدام به تسلیم شدن فکر نکردند. زیرا یقین داشتند که در آن مرحله پیروز شده‌اند. جوان ٢٣ ساله‌ی کردستانی در یکی از سلول‌های زندان گفته بود؛ به خود می‌بالم که برای استقلال سرزمین و خلقم جان می‌دهم. شما که ما را به دار اعدام می‌سپارید هر روز با بی‌شرفی مرگ را تجربه خواهید کرد. ابراهیم کایپاک‌کایا سه ماه و نیم تمام را که به شهادت وی در ١٨ مه ١٩٧٣ منتهی گشت سر به تمکین نگذاشت. هاکی کارر که در ١٨ مه بدون اسلحه به مکان ملاقات در محله دوزتپه رفته بود تسلیم نشد، زیرا یقین داشت که برای جنبشی تاریخی گام آغازین را برمی‌دارد و مدتهاست که به موفقیت دست یافته است. مظلوم دوغان که در شبهای منتهی به نوروز با سه چوب کبریت بدن خود را به آتش کشید و نوروز رفقایش را تبریک گفت با فروتنانه‌ترین شیوه در تاریخ پیروزی را تبریک گفت و مستحکمترین پاسخ را فراخوان تسلیم شدن کودتای ١٩٨٠ داد. چهار زندانی [پ.ک.ک] که در ١٨ مه ١٩٨٢ آتش فناناپذیر پیروزی را برافروختند در نامه‌ای که از خود به یادگار گذاشتند از آحاد جامعه خواستند که پیرامون آتش گردهم آیند. ۶ رفیقی که در ١۴ ژوئیه ١٩٨٢ مقاومت را آغاز کردند یقین داشتند که این مبارزه میلیونی خواهد شد و اینچنین جشن پیروزی را راه انداختند. زولکوف گزن با آتش زدن جسم خود اثبات کرد که در میان چهار دیوار محصور و تسلیم نخواهد شد. رهبر آپو هر لحظه از ٢٠ سال زندان امرالی را به انقلاب مبدل کرد، همان زندانی که به منظور تسلیم شدن بنا شده بود. فلذا ذهنیت شکست‌خورده‌ای که در تلاش است با توسل به حصر، رهبر آپو را به تسلیمت وادارد دیر زمانی است که رو به هزیمت گذاشته است.

٣٠ آوریل روز پیروزی ماست

هیچ دیواری در جهان نمی‌تواند مانع تابیدن خورشید شود. هیچ سلولی نمی‌تواند همه‌ی بشریت را حصر کند. غیر از پ.ک.ک هیچ نیرویی [در جهان] نیست که به رغم گذشت ۴٠ سال، هر روز تازه‌ در بند ایده‌ال قدیمی نبوده و روح آماتور را به روحی انقلابی تغییر می‌دهد.

رفقا، ٣٠ آوریل ٢٠١٩ روز پیروزی شماست. ٣٠ آوریل چنان روزی است که آنانی که به زندگی و خورشید عشق می‌ورزند برای رسیدن به آن جان خود را فدا می‌کنند. با روحیه ١۴ ژوئیه یکبار دیگر خود را اثبات کرده‌اند. شما از اولین کسانی هستید که جشن نوین خلقمان و تاریخ حزبمان را برگزار می‌کنید.

روح ١۴ ژوئیه در جسم شما حلول کرده است

در مقابل کودتای متعفن و پوسیده‌‌ی ١٩٨٠ که از گور برخاسته است این شما بودید که روح ١۴ ژوئیه را در جسم خویش نشان دادید. می‌خواهم شما به این واقعیت آگاه باشید؛ قطعا گامی همچون کارزار ١۵ آگوست ١٩٨۴ که به مقاومت ١۴ ژوئیه ١٩٨٢ سلام داد، قطعا 'عگید'ی که به 'مظلوم' پاسخ دهد وجود خواهد داشت.

نه سوگواری بلکه پیروزمندی است

مادران کردستانی از امروز به سوگ ننشینند؛ زیرا صیانت از ارزشهای بشری با سوگ میسر نمی‌گردد، آنچه لازم است پیروزی است. یکبار دیگر با احساسی انقلابی به شما درود می‌فرستم و در برابر روزهایی که با امید و پیروزی طی می‌شوند عهد می‌بندم لایق شما باشم.

با درود و احترام رفیقانه"