نامهی اعتصاب کنندگان کرد به نخست وزیر ایرلند
به عنوان یک شهروند ایرلندی، خواستار حمایت شما از اقداممان در راستای خاتمه دادن به حصر و انزوای اوجالان و ایفای همان نقشی در رابطه با مسالهی کرد هستم که جمهوری ایرلند برای تیمور شرقی ایفا کرده است
به عنوان یک شهروند ایرلندی، خواستار حمایت شما از اقداممان در راستای خاتمه دادن به حصر و انزوای اوجالان و ایفای همان نقشی در رابطه با مسالهی کرد هستم که جمهوری ایرلند برای تیمور شرقی ایفا کرده است
کاردو بوکانی دانش آموختهی فلسفهی سیاسی در مقطع دکتری یکی از ۱۴ فعال کردی است که در استراسبورگ فرانسه با دست زدن به اعتصاب غذای نامحدود و بدون بازگشت خواهان پایان دادن به حصر و انزوای رهبر خلق کرد عبدالله اوجالان برآمده است. کاردو بعد از گذشت ۷۸ روز از این اعتصاب غذا و تسامح نهادهای مسئول جامعهی جهانی نامهای را به منظور تشریح اقدام خود به نخست وزیر جمهوری ایرلند نوشته است.
متن نامهی کاردو بوکانی بدین شرح است.
"جناب اقای لئو اریک واردکار
این نامه را از استراسبورگ، جایی مینویسم که به مدت ۷۸ روز است در آن دست به اعتصاب غذا زدهایم. من یک شهروند ایرلندی و دانش آموختهی دکتری فلسفه هستم که به مدت سه سال در کالج دانشگاه دوبلین به تدریس مشغول بودم. همراه با سیزده فعال سیاسی دیگر و از جمله یک وکیل، یک نمایندهی سابق مجلس، یک سیاستمدار، یک روشنفکر و روزنامه نگار از ۱۷ دسامبر تا به کنون در یک اعتصاب غذای نامحدود و بدون بازگشت به سر میبرم. غیر از گروه ما، بیش از ۳۰۰ کرد در جاهای مختلف، که بسیاری از آنان زندانیان سیاسی کرد در زندانهای ترکیه هستند، نیز دست به این اعتصاب زدهاند. این موج اعتصاب غذا با اقدام یکی از اعضای مجلس با نام لیلا گوون آغاز شد که اکنون در ۱۱۷ روز اعتصاب غذای خود به سر میبرد.
هدف اعتصاب غذای ما خواست پایان دادن هر چه سریعتر به حصری است که دولت ترکیه بر رهبر کردها، عبدالله اوجالان تحمیل و او را از حقوق بنیادین بشر محروم کرده است. از ژولای سال ۲۰۱۱ اجازهی دیدار با وکلایش را نیافته است، و از اکتبر سال ۲۰۱۴ به غیر از دو دیدار مختصر آنهم ناشی از پاسخی به اعتراضات اعتصاب کنندگان، دیداری با خانوادهاش نداشته است. حصر و انزوای آقای اوجالان در مغایرت با کنوانسیون حقوق بشر، مجموعه دستورالعملهای سازمان ملل که از سوی نلسون ماندلا برای سختگیری حداقلی با زندانیان سیاسی پیشنهاد شده است و حتی قانون اساسی ترکیه در مغایرت است. گزارش کمیتهی اروپایی پیشگیری از شکنجهی حقوق اروپا اتحادیهی اروپا سیپیتی متعاقب دیدار با اوجالان در زندان انفرادی وی سال ۲۰۱۶ – که در مارس سال ۲۰۱۸ منتشر شده است- اظهار میدارد:
با بازگشت به مادهی ۳ و ۱۰، پاراگراف ۲ از کنوانسیون پیشگیری از شکنجه، کمیته بار دیگر از مقامات ترکیه خواهان اتخاذ اقدامات لازم و بدون تاخیر بیشتر به منظور تضمین زندانیان زندان امرالی در ملاقات با اقوام و وکلایشان میباشد.
ما خوشحال خواهیم شد تا نتایج قطعنامهی شماره ۲۲۶۰ مجمع پارلمان شورای اروپا که از مقامات ترکیه خواستار پیگیری این توصیهها است را ببینیم، اما نگران از تضمین این توصیهها و انجام اقدامات مشخص در این رابطه هستیم.
اوجالان یک شخصیت برجستهی سیاسی است، میلیونها کُردی که وی را به عنوان رهبر خود شناختهاند با نگرانیهای فزایندهای مبنی بر رفتار تحقیرآمیز دولت ترکیه با وی روبرو هستند. علاوه بر این، طی دو دههی اخیر، وی تلاشهای مداومی را برای مذاکره در راستای دستیابی به یک راهحل صلح آمیز برای کردها در ترکیه انجام داده است؛ و تاثیر گستردهی او بر تمامی جنبش کرد و حلقههای دمکراتیک در ترکیه، نقش او را در هر فرایند صلحی بین کردها و حکومت ترکیه انکار ناپذیر مینمایاند. پایان دادن به حصر اوجالان نخستین گام حیاتی به سوی ثبات، صلح و در دمکراسی در ترکیه و سوریه خواهد بود.
از آنجا که ایدههای اوجالان در روژآوا (شمال سوریه) به سوی یک جامعهی جدید مبتنی بر ایدههای دمکراسی مستقیم، فمینیسم، چند فرهنگگرایی و همکاریهای بینا-اتنیکی و تمامی ارزشهای بینالمللی قوام گرفته است، اهمیت وی فراسوی مرزهای جامعهی کردستان بوده و از جایگاه روزافزونی در سرتاسر جهان برخوردار است. همین تنها دلیل باید برای جامعهی جهانی به منظور پایان دادن به انزوای اوجالان و تشویق دولت ترکیه برای اعادهی فرایند صلح که به او وابسته است، کافی باشد. جمهوری ایرلند نقش فعالی را در پایان صلح آمیز منازعهی اتنیکی در تیمور شرقی ایفا نمود. بهعلاوه ایرلند شمالی حمایت پیوستهای را از اتحادیهی اروپا و ایالات متحدهی امریکا به منظور دستیابی به ساختار تقسیم قدرتی دریافت داشته بود که بتواند به مدلی برای حل دیگر منازعات اتنیکی تبدیل گردد. این دو تجربه در ایرلند به معنای ارائه و دریافت حمایت قابل توجهی بوده است؛ که در صورت فقدان آن ممکن بود خشونت و خونریزی در جزیرهی ما و نیز تیمور شرقی همچنان ادامه داشته باشد. با این وجود، ایرلند در ارتباط با مسالهی کردستان سکوت پیشه کرده است، و نقش تاریخیای را که میتوانست در پایان دادن به این منازعهی خونین ایفا نماید بازی نکرده است.
به عنوان یک شهروند ایرلندی که به تاریخ ایرلند، مردم و فرهنگ آن افتخار کرده و به نام بیش از ۳۰۰ اعتصاب کننده از شما میخواهم تا به حمایت از اقدام ما برای پایان دادن به انزوای اوجالان پرداخته و همان نقشی را که در حل منازعهی تیمور ایفا کردید برای حل مسالهی کرد نیز ایفا نمایید."
کاردو بوکانی*: دکترای تئوری سیاسی؛ استاد پیشین فلسفهی سیاسی؛ دانشگاه دوبلین، ایرلند.
نویسنده کتابهای:
١- وضعیت استثنایی، وضعیت کرد/ ٢٠١۶
٢- ارتباطات اجتماعی و بسیج سیاسیِ کُردی در ترکیه/ ٢٠١٧
کاردو بوکانی یکی از چهارده سیاستمدار و فعال کردستانی است که از ١٧ دسامبر ٢٠١٨/ ٢۶ آذر ١٣٩٧ برای پایان دادن به حصر و انزوای رهبر خلق کرد عبدالله اوجالان دست به اعتصاب غذای نامحدود زدند. کاردو امروز در ٨٣مین روز اعتصاب غذاست.