لیلا گوون در هفتادویکمین روز اعتصاب غذای خود نامه‌ای را به جنبش زنان آزاد نوشته است. این نامه از سوی جنبش زنان آزاد منتشر شده است. گوون در این نامه نوشته است که زنان کرد در بسیاری از سطوح مدیون اوجالان بوده و بر زنان است که حصر و انزوای رهبر خلق کرد، عبدالله اوجالان را در هم بشکنند. گوون در این نامه با ایجاد پیوندی بین مبارزه و آزادی نوشته است مبارزه‌ی بیشتر به آزادی بیشتر منتهی گشته و او براین باور ست که پیروزی متعلق به آنان خواهد بود.

نامه‌ی لیلا به جنبش زنان آزاد

"در هفتادویکمین روز مقاومت به سر می‌برم، با اعتقاد و باوری که قلب انسان را برای پیروزی ثابت‌قدمتر می‌نماید، به شما رفقای زنی که قلب آنان با اعتقاد  انقلابی می‌تپد درود می‌فرستم. در گفته‌های پیشنیان ایزدی آمده است که: در سرزمین من، زنان پیش از برآمدن آفتاب برخاسته و این زنان‌اند که آفتاب را گرمی می‌بخشند. چه زیبا گفته‌اند. نه؟ چه زنان مقاومت‌گری هستند هنگامی که می‌گویند علیه تاریکی سنگر گرفته و در صفوف مقدم به مقاومت دست می‌زنند. آری، زنان به آگاهی دست یافته‌اند. با شرم ناشی از تاخیر در این آگاهی، به راه افتادند؟!!. البته از دشواری‌ها و صعوبت راه نیز آگاه بوده‌اند. صدایی که از زندان آمد برخاست، در آنسوی دیوارها و تمامی زندان‌ها طنین انداز گشت. صدا به ترنم و ترانه‌ی مقاومت تبدیل شد که همگان با هم آن را سرودیم. یکی از زنان سرمست از مقاومت با صدای مسحور کننده‌اش چه زیبا می‌خواند که: هر قلبی ترانه‌های خود را می‌سراید. این ترانه نیز همانند هر عصری، هر جریانی و هر انقلابی، ترانه‌ی ما زنان است. دریافته‌ایم که خواست اصلی ما همه یکی است، بدون آنکه یکدیگر را بشناسیم و با یکدیگر به گفت‌وگو بنشینیم، در این مبارزه زبان ما به زبان گویای واحدی تبدیل شده است!  بسیار خوب، اقداماتی که باید انجام شوند مشخص می‌باشند. با نیروی اراده‌ای که جاری خواهد بود، حصر و انزوای ایمرالی در هم خواهد شکست. با قاطعیت پیروزی را تحقق خواهیم بخشید. پیشاهنگی در شکستن حصر آقای عبدالله اوجالان که زنان کرد بسیار مدیون وی هستند، به لحاظ تاریخی، وجدانی، انصاف معیار ما به شمار می‌رود. مقاومت در مقابل هر گونه شکنجه‌ای که برآمده از آگاهی مردسالارانه است، نخستین راه دست‌یابی به راه‌حل و هم نیز حق ما به شمار می‌رود.

در این برهه‌ی تاریخی و در مسیر مقاومت به اندازه‌ی سر سوزنی نسبت به باورهایمان دچار گمان و تردید نگشته‌ایم. زیرا طی ٢١ سال گذشته هیچگاه سلول امرالی را که علیه عقل، وجدان و انصاف بشری بوده است نپذیرفته‌ و این وضعیت را مانعی برای دست‌یابی به صلح قلمداد کرده‌ایم. همواره گفته‌ام کسانی که این سیستم را ایجاد کرده‌اند، طراحان و کسانی که آن را پیش‌بینی نموده‌اند در پیشگاه تاریخ مورد بازخواست قرار خواهند گرفت. براین نکته واقفیم که هیچ کس باور نخواهد کرد که عملی انسانی است، بلکه مایه‌ی روسیاهی بشریت بوده و در صفحات تاریخ جایگاه بد یمن خواهد گرفت. اگر رژیم وظایفی که بر دوش زنان، تحمیل، ضعف، خمودگی و خموشی زن را همانند حقی برای خود قلمداد کرده باشد ما زنان نیز به عنوان نیمی از جامعه در مقابله با این تضییع حق، از حق مبارزه‌ی خود برای تغییر این وضعیت برخوردار بوده و تا آخرین لحظه به مبارزه خواهیم پرداخت و تمامی این اقدامات را خنثی خواهیم کرد.

بر این نکته واقفم که مبارزه‌ی بیشتر به معنای آزادی بیشتر است. نه تسلیم شدن در مقابل لیبرالیسم را پذیرفته و نه فاشیسم را قبول خواهیم کرد. ما رفقای کسانی هستیم که مسیر و خط‌مشی مختص به خود را آفریده‌اند، کسانی که آلترناتیف خط سوم را خلق کرده‌ و از پذیرفتن فاشیسم ابا داشته‌اند. خط مشی را که باید در مسیر آن حرکت کنیم مشخص نموده‌ و با گام‌هایی مبتنی بر اعتماد به نفس بر آن حرکت خواهیم کرد.

با چنین معنایی، با شور پیشاهنگی در مقاومتی که با شعار درهم شکستن حصر و فاشیسم و آزادی کردستان آغاز کرده‌ایم، با این اعتقاد که در داخل و خارج از هلهله‌ای در مبارزه با اتکا بر نیروی خلق گسترش داده، آنرا به پیروزی می‌رسانیم.

با چنین اعتقادی ضمن احترام و عشقی پایان ناپذیر شما را در آغوش گرفته و قلبهای انقلابی شما را هزاران بار می‌بوسم."