هجده سال پیش در چنین روزی مقاومت علیه حصر در جریان بود

۱۹ دسامبر سال ۲۰۰۰ مانند امروز مقاومتی علیه انزوا در جریان بود

 ۱۸ سال پیش قتل‌عامی در زندان‌های ترکیه روی داد. ناجی تانریک‌اوغلو یکی از شاهدان این قتل‌عام اظهار داشت آن زمان نیز علیه انزوا مقاومتی در جریان بود و امروز نیز این مقاومت علیه انزوا ادامه دارد

۲۰ دسامبر سال ۲۰۰۰ زندانیان سیاسی علیه تصمیم دولت ترکیه مبنی بر ایجاد سیستم اف در زندان‌های این کشور به اعتصاب غذا دست زدند. با گذشت ۴۰ روز از این اعتصاب غذا، این اقدام به اعتصاب غذای تا مرگ تبدیل شد. دولت ترک در چنین روزی همزمان به بیست زندان در سرتاسر این کشور حمله کرد. در جریان آن ۳۲ زندانی جان خود را از دست داده و صدها زندانی دیگر نیز زخمی شدند. این قتل‌عام با مشارکت ۱۰ هزار پلیس و نظامی تحت عنوان عملیات بازگشت به زندگی انجام شد.

 

ناجی تانریک‌اوغلو، یکی از شاهدان این کشتار جمعی که در آن زمان در زندان عمرانیه بود درباره‌ی این رویداد با آژانس خبری فرات به گفت‌وگو نشسته است.

 

"قتل‌عام زندانیان به منظور سرکوب جامعه بود

تانریک‌اوغلو در این گفت‌وگو با اشاره به بحران عمیق اقتصادی-سیاسی در زمان حمله به زندان اظهار داشت، حکومت ترک با حمله به اپوزیسیون و مخالفانش درصدد لاپوشانی بحران‌هایش برآمده بود. از سوی دیگر این قتل‌عام برآیند سیاست‌های دولت و در راستای ساکت کردن جامعه انجام گرفت. زندان‌های موسوم به نوع اف در سال ۱۹۹۹ ایجاد شدند. حکومت ترکیه حمله به زندانیان را راه‌حلی برای حل ریشه‌ای تمامی مشکلات سیاسی و اقتصادی قلمداد می‌کرد. از همین رو درصدد زندانی‌کردن و سرکوب و انزوای تمامی نیروهای اپوزیسیون برآمده بود. تانریک‌اغلو با تاکید بر زندان به عنوان یکی از اصلی‌ترین مکان‌هایی که جنگ اراده با شدت در آن در جریان است اظهار داشت که دولت ترک همواره درصدد شکستن اراده‌ی زندانیان برآمده بود. ناجی در ادامه افزود: اکنون نیز با مد نظر قرار دادن وضعیت کنونی می‌توان گفت وضعیت همانند مشابه همان دوره است. وقتی که موضوعی در ارتباط با آینده‌ی دولت باشد، دولت تفاوت‌های سیاسی را مدنظر قرار نداده و به طور یکسان درصدد حذف تمامی نیروهای سیاسی برمی‌آید. از همین‌رو قتل‌عام ۱۹ دسامبر ۲۰۰۰ متاثر از عقلانیت اراده‌ی معطوف به اقتدار دولت ترک انجام شد. قبل از شروع حمله زندانیان نوع اف از آمادگی مقابله برخوردار و مقاومت را آغاز کرده بودند. این مقاومت عمدتا از سوی سازمان‌های چپ ترک مدیریت می‌شد. در ابتدا به اعتصاب غذا دست زده و بعد از ۴۵ روز این اعتصاب را به "اعتصاب غذای مرگ" تبدیل کردند.

 

زنده زنده در آتش سوختند

تانریک‌اوغلو در ادامه افزود: قبل از آغاز حمله تشکل‌های سیاسی و دولت به گفت‌وگو پرداختند. اما دولت ترکیه بر اجرا و بکارگیری سیستم زندان‌های اف اصرار داشت. دیدارها و گفت‌وگوهای طرفین تا اندازه‌ای نمادین بودند. ۱۷ دسامبر ۲۰۰۰ دولت اعلام نمود که از بکارگیری سیستم زندان‌های نوع اف منصرف شده است؛ اما این اعلام نظر به هدف خرید زمان بود. سپیده‌دم ۱۹ دسامبر ۲۰۰۰ مشخص گردید این فضای مبتنی بر گفت‌وگو از سوی دولت به هیچ عنوان مایه‌ی اعتماد نبوده و نیروهای نظامی با استفاده از ابزارآلات به صورت همزمان به ۲۰ زندان حمله نمودند. متعاقبا زندان‌ها را به آتش کشیدند. فریاد زندانیان که «زنده زنده سوختیم» ابعاد جنایت‌های دولت را منعکس می‌کند.

 

مقاومت اکنون نیز در جریان است واکنش جامعه سرنوشت‌ساز است

تانریک‌اوغلو در ارتباط با اعتصاب غذای زندانیان و فعالان سیاسی که اکنون در زندان‌های کردستان و ترکیه در جریان است افزود مطالبات آن زمان و اکنون یکی هستند. آن زمان در مقابل انزوا مقاومتی در جریان بود و اکنون نیز این مقاومت ادامه دارد. اکنون نیز خواست "پایان دادن به حصر" وجود داشته و در همین راستا مقاومتی نیز در جریان است. واکنش جامعه سرنوشت این مرحله و برآیند آن را تعیین می‌کند. در برهه‌ی کنونی از انزوا سخن به میان آورده و در زندان‌ها نیز فعالیت‌های قدرتمندی علیه انزوا در جریان است. بدیهی است که در این میان واکنش اساسی، واکنش جامعه است.