پانزده زندانی پرونده حزب کارگران کردستان و حزب آزادی کردستان در زندان گبزه، باکرکوی، وان و آمد از سی آوریل، فردا دست به اعتصاب روزه مرگ می‌زنند. این زندانیان ۱۳۴ روز است که در اعتصاب غذا به سر می‌برند.
بیانیه مکتوبی با نام زندانیان پرونده حزب کارگران کردستان در زندانهای کردستان و ترکیه منتشر شده است. در این بیانیه آمده است:
"فاشیسم قاتل آ.ک.پ/ م.ه.پ که قادر نبوده است در مقابل کردها ایستادگی نماید، آشکار سیاستهای خود را مبنی بر انکار و امحا قرار داده است. در این بیانیه آمده است که در مقابله با انزوای تحمیل شده بر رهبرمان، در هر چهار بخش کردستان و اروپا مقاومتی پرشکونه در جریان است. ندیدن و نشنیدن صدای این مقاومت که در جریان آن کنشگران و مقاومت کنندگان بدنهایشان را در معرض مرگ قرار داده‌اند، دوری گزیدن از معیارهای انسانی محسوب می‌گردد. در وضعیت کنونی، ما به عنوان زندانیان پرونده حزب کارگران کردستان و حزب زنان آزاد کردستان در زندانهای کردستان و ترکیه، به منظور خاتمه دادن به انزوای تحمیلی بر رهبرمان و خلقمان، ۱۳۴ روز است که اعتصاب غذا را تداوم بخشیده‌ایم. ما براین باوریم که اراده نستوه و عزم راسخمان خواب را از دیدگان فاشیسم خواهد ربود.
اقدام ما در اعتصاب غذایی که تحت عنوان پایان دادن به انزوا، درهم شکستن فاشیسم و آزادی کردستان در زندانها شروع شده است، بر مبنای خط مقاومت ۱۴ ژوئیه [١٩٨٢]، با اراده‌ای راسخ و عزمی نستوه تداوم خواهد یافت. برخوردهای غیر قانونی به معنای عدم مشروعیت جمهوری ترکیه است. این برخوردها کشور را به قربانی رژیم فردی تبدیل نموده است که در این کشور مسائل حل ناشده فراوانی به وقوع پیوسته است، اما به شیوه‌ای صریح مشاهده می‌شود که این مشکلات، خود وجود حاکمیت و اقتدار است. اما اگر وزرای حکومت و مجلس ترکیه بر این باورند که برای دمکراتیزاسیون ترکیه و حل مساله کرد در تلاشند، لازم است که قبل از هر امری تداوم حصر بر رهبری ما را خاتمه بخشیده و شرایط مساعدی را برای قعالیت و حیاتی آزاد مهیا نمایند. اما در وضعیت کنونی، به رغم آنکه هزاران انسان در زندان، در اعتصاب غذا به سر می‌برند، وزیر دادگستری در این رابطه حتی کلمه‌ای نیز سخن نگفته و این امر مساله عدالت را با چالش مواجه ساخته است. رئیس مجلس با نماینده جولمرگ هیچ ارتباطی برقرار نکرده و این امر به معنای عدم شناسایی و صحه گذاشتن بر اراده خلق محسوب می‌شود. علیرغم آنکه بیانیه ما آشکار کرده است که بر مبنای قانون اساسی است، برخی از روشنفکران، دمکراتها و نویسندگانی که خود را چپ و سوسیالیست قلمداد می‌کنند، در مقابل آن همچنان سکوت پیشه کرده و چنین موضعی، وجدان بشری را جریحه‌دار می‌نماید.
در این چارچوب، ما اقدام به اعتصاب غذای خود را علیه عدم توجه و بی‌احترامی به بشریت، به مرحله‌ای بالاتر ارتقا داده و به افکار عمومی اعلام می‌نماییم که از سی آوریل روزه مرگ را آغاز خواهیم کرد. موضعگیری ما زندانیان پرونده حزب کارگران و حزب زنان آزاد کردستان که وارثان روزه مرگ ۱۴ ژوئیه هستیم، تداوم موضع پرشکوه آنان قلمداد گشته و ما اقدام خود را مبنی بر دست زدن به روزه مرگ به شیوه‌ای هماهنگ شده، با آگاهی و سازماندهی به پیش خواهیم برد. اما غیر از اسامی مندرج کسانی که در این بیانیه آمده و دست به روزه مرگ خواهند زد، ما اعتصاب غذای بدون بازگشت و نامحدود خود را نیز تداوم خواهیم بخشید. به نام زندانیان پرونده حزب کارگران کردستان و حزب زنان آزاد کردستان و ترکیه، ما اعلام داشته بودیم که اگر موارد مطرح شده از سوی ما – که آن را برای افکار عمومی نیز مطرح نموده بودیم با پاسخ مثبت مواجه شوند، ما اعتصاب غذای خود را خواهیم شکست. اما همگان بر این نکته واقف باشند که اجازه نخواهیم داد هیچ کس اراده نستوه ما را به بازی گرفته و آن را آزمایش نماید. اما اگر برای تحقق موارد انتشار یافته و خاتمه دادن به انزوای تحمیلی گامهای صمیمانه‌ای برداشته شود، ما مقاومت کنندگان زندان و پیشاهنگ این مقاومت، نماینده ما خانم لیلا گوون است. در خاتمه اعلام می‌نماییم همراه با رفقایی که روزه مرگ را آغاز می‌نمایند، این اعتصاب غذای نامحدود و بدون بازگشت ما همچنان تداوم خواهد یافت. ما از اقدامات فردی پرهیز کرده و از طریق سازمانی این اعتصاب را ادامه خواهیم داد.
براین اساس از روز سی آوریل ۲۰۱۹/ / ١٠ اردیبهشت ١٣٩٨ در:
زندان زنان باکرکوی: نسرین آکگول، شکران آیدین، زوزان چیچک
در زندان زنان گبزه: آردل چشمه، آیسل دوغان
در زندان فوق امنیتی وان: احمد آنیگی، اوزهان جیهان، ودات اوزگار، احسان بولوت، ارول چلیک
در زندان گروه D شهر آمد: ارگین آخان، انور دورماز، احمد توپکایا، آ. هالوک کاپلان و فرهاد تورگای
و در مجموع ۱۵ نفر از رفقایمان روزه مرگ را آغاز می‌نمایند.
باید براین نکته واقف بود که در مقابله با فشار و ستم فاشیستی ما هیچگاه از مقاومت دست نخواهیم کشید. ما در زندان به مقاومت خودمان ادامه خواهیم داد، مقاومتمان را تداوم بخشیده و با این اعتقاد که مقاومتمان به پیروزی دست خواهد یافت، بدنهایمان را فدا خواهیم کرد و این کار را با عشق انجام می‌دهیم. از صمیم قلب براین باوریم که کلید حیاتی آزاد و دمکراتیک خود رهبر آپو است. از خلقمان می‌خواهیم که از رهبری خود صیانت نمایند. از تمامی روشنفکران، نویسندگان و آکادمیسینها درخواست می‌نماییم که در مقابله با فاشیسم مقاومت کنند. کسانی که طنین صدای مقاومت را نمی‌شنوند و نمی‌بینند، حتی برای لحظه‌ای نیز که شده باشد، باید انسانیت خود را مورد پرسش قرار دهند. ما مهر پیروزی را بر مقاومت خود زده و بدون هیچ تردیدی پیروزی از آنِ ما خواهد بود."
