پاژک با یادآوری اینکه مقاومت اعتصاب غذا با آغاز 'اعتصاب غذای مرگ' وارد مرحله‌ی تازه‌ای شده می‌گوید:"لازم است این اراده را بیش از نیازمایند، باید فورا به حصر رهبرمان پایان داده و حقوق مشروع و قانونی وی به رسمیت شناخته شوند."
شورای مدیریتی حزب آزادی زنان کردستان با انتشار بیانیه‌ای 'ماه شهدا' را گرامی داشت
در بیانیه آمده است:"بمناسبت ماه مه در شخص شهید بزرگ خویش حاکی کارر، از دنیز(ها) و ابرهیم کایپاکایا(ها) که این ماه را به زمان مبارزات خلق‌ها و مقاومت مبدل کردند و از همه‌ی شهدای انقلاب را با احترام یاد می‌کنیم. پیمان می‌بندیم زندگی آزاد را که برای آن می‌جنگیم مسجل کنیم.
ما توطئه‌ی ۶ مه ١٩٩۶ را که دولت ترکیه علیه رهبرمان انجام داد یکبار دیگر به شدت محکوم نموده و اعلام می‌کنیم که به حساب دولتهای توطئه‌گر خواهیم رسید."
"نهادهای بین‌الملل نباید سکوت کنند"
پاژک به انزوای تحمیلی بر رهبر خلق کرد عبدالله اوجالان، مقاومت اعتصاب غذا و مقاومت روزه‌ی مرگ و سکوت نیروهای بین‌المللی اشاره کرده است.
در بیانیه آمده است؛"مقاومت اعتصاب غذا که با هدف پایان دادن به حصر رهبر آپو با پیشاهنگی لیلا گوون آغاز گشت، شش ماه است که با اراده‌ای بزرگ و موضعی انقلابی در زندان‌ها، کردستان و خارج از میهن ادامه دارد. در ششمین ماه از مقاومت، ۱۵ تن از رفقای زندانی پرونده پ.ک.ک و پاژک به روزه‌ی مرگ دست زده و مسئولیت بزرگی را بر دوش ما گذاشتند. دولت ترکیه بر سیاست فاشیستی اصرار می‌ورزد، تاکنون مقاومتگران را مخاطب قرار نداده و به فعالیت‌های اعتراضی خلقمان که برای همبستگی با زندانیان اعتصابگر برگزار می‌شوند حمله می‌برد. مقاومت روزه‌ی مرگ آغاز شد. در ابتدا دولت ترکیه، اتحادیه‌ی اروپا، پارلمان اروپا، کمیته منع شکنجه اروپا (سی.پی.تی) و سازمان‌های بین‌المللی مسئول عواقب ناگوار آن خواهند بود. جامعه دمکراتیک هم نباید سکوت کند. لازم است با صدای بلندتر خواست‌هایش را مطالبه کند."
"امرالی سیستم اسارت است"
زندان یک نفره امرالی که از هر لحاظ فاقد شرایط زندگی انسانیست، سیستم انزوایی غیرحقوقی و غیر قانونیست. امرالی نوعی حصر است که با قوانین ویژه ضد فردی مدیریت می‌گردد. نهادهای بین‌المللی مسئولیت سیستم انزوای امرالی را بر عهده دارند. رهبرمان بیست سال را در شرایطی غیر انسانی بسر برده و امنیت وی تهدید می‌شود و این امر نشان می‌دهد دولت ترکیه و نهادهای مسئول مرتکب جنایت شده‌اند. حقوق رهبرمان آشکار نقض می‌گردند. از سال ۲۰۱۵ تا به امروز جرمی تازه در حال انجام است. رد ملاقات رهبرمان با خانواده و وکلای خویش جنایتی بزرگ علیه انسانیت است. حصر رهبرمان به هیچ وجه قابل قبول نیست. حاکمیت آ.ک.پ، سی.پی.تی و نهادهای بین‌المللی مجرم بوده و اقدامات آنها غیر حقوقیست، به جای حساب‌دهی سعی در عادی نشان دادن شرایط امرالی دارند و چشم‌پوشی از اعتصاب غذای گسترده برای پایان دادن به حصر تداوم مواضع و سیاست زمینه‌سازی برای مرگ زندانیان است. این اقدامات در شخص رهبری خلق کرد نسل‌کشی خلقمان و دیگر خلق‌هاست."
"انزوا در سطحی قرار دارد که انفعال غیر قابل قبول است"
علی‌رغم همه‌ی اقدامات علیه وی رهبرمان در فرایند بیست ساله‌ی امرالی از تلاش‌ها برای ارائه راه حل مسائل خلق‌ها کوتاهی ننمود. علیه تمامی نقشه‌های توطئه‌گرانه‌ی حاکمیت آ.ک.پ که با نقاب 'چاره‌یابی' مطرح گردید مبارزه نمود. با این همه برهه‌ی گفتگو و مذاکره [توسط دولت ترک] به توطئه در میان توطئه انجامید و سیاست‌های کشتار و نابودی خلق و جنبشمان پی گرفته شده و حصر رهبری هر روز سخت‌تر گردید. دولت [ترک] طی این سالها هر نوع شکنجه‌ای را در امرالی به مرحله اجرا گذاشت. رهبری را مسموم کرده، بارها وی را به سلول انفرادی محکوم نموده و تمامی حقوق وی را سلب کردند. از سال ۲۰۱۵ بدین سو چنان انزوایی تحمیل گردیده است که قابل تحمل نمی‌باشد."
"فاشیسم به بالاترین سطح خود در تاریخ دولت ترکیه رسیده است"
انزوای تحمیلی بر رهبرمان، اقدامات وحشیانه علیه خلق کرد و جامعه ترکیه، سیاست نسل‌کشی و استثمار از سیاست‌های کردستیز دولت ترکیه و ضدیت وی با آزادی سرچشمه می‌گیرد. فاشیسم در دوره‌ی حاکمیت آ.ک.پ و م.ه.پ به بالاترین سطح خود در تاریخ دولت ترکیه رسیده است. با سیاست نسل‌کشی، گام‌های ضد دمکراتیک، فشارهای فاشیستی در تلاشند تمامی جامعه را به اسارت گیرند. به همین دلیل اقدام لیلا گوون که با هدف پایان دادن به انزوای تحمیلی رهبری علیه فاشیسم موجود آغاز نمود بیانگر مواضع شرافتمندانه زنان و گروه‌های دموکراتیک بر ضد فاشیسم است. توسعه زندگی دمکراتیک در ترکیه و پایان یافتن نسل کشی کردها به پایان یافتن انزوای رهبری مرتبط است. به همین دلیل تداوم حصر، به معنی تداوم فاشیسم، سرکوب دمکراسی، دشمنی خلق‌ها، ترویج مرگ و تعمیق جنگ است.
"این اراده را بیشتر نیازمایید!"
سکوت دولت ترکیه و سازمان‌های بین‌المللی، نشنیدن مطالبات اعتصابگران غذای گسترده نشانه‌ی توطئه‌ای بین‌المللی علیه رهبرمان است. به منظور یاداوری مسئولیت‌های قانونی دولت، با اینکه هزاران انسان جسم خود را به اعتصاب غذا سپرده‌اند، یکبار دیگر اثبات شد که آنچه در حق رهبرمان اعمال می‌شود نه حقوقی بلکه رویکردی سیاسی است. زندانیان پ.ک.ک و پاژک در ضدیت با این رویکرد به اعتصاب غذای مرگ دست زده‌اند. به منظور فراهم کردن راهی دیگر برای پایان دادن به تحمیل عدم چاره‌یابی مقاومت را وارد مرحله‌ای تازه نمودند. این اراده را بیشتر از این نیازمایید. باید به حصر رهبرمان پایان داده شود، حقوق مشروع و قانونی وی باید فورا به رسمیت شناخته شوند.
"پیروزی با مقاومت است"
هیچ نیرویی نمی‌تواند هزاران اعتصابگر غذا، مقاومتگران روزه مرگ، مادرانی که عزم خود را برای پیروزی جزم کرده‌اند وادار به عقب‌نشینی کند. مقاومتی که ماههاست ادامه دارد، تا رسیدن به اهداف خود پابرجا خواهد ماند. با اعلام روزه مرگ هر کس هر آنچه که در توان دارد باید انجام داده و در مقاومت جای گیرد. زنان و جوانان به وظیفه پیشاهنگی خود عمل نموده مقاومت را به پیروزی رهنمون کنند.
ما به همه مقاومت‌گرانی که با اراده‌ای عظیم ماهها برای پایان حصر رهبری مقاومت کرده‌اند، رفقایی که در روزه مرگ بسر می‌برند، مادرانی که صرف هرگونه زورگویی [دولت] به خیابان‌ها و میدان‌ها آمده‌اند و به همه خلق مبارزمان درود می‌فرستیم. ما تأکید می‌کنیم که فاشیسم در آستانه فروپاشی است و پیروزی از آنِ مقاومتگران است.
