مجلس پژاک در بیانیه‌ای کتبی اول ماه مه، روز جهانی کارگران و زحمتکشان جهان را تبریک گفت و از آن به عنوان روز نمادین ایجاد اتحاد نیرومند بر پایه تلاش و کوشش برای برساخت زندگی آزاد یاد کرده است.
متن بیانیه پژاک در گرامیداشت روز اول ماه مه به این شرح است:
"همه‌ی دستاوردهای امروز بشری حاصل دسترنجی اجتماعی می‌باشد. براین اساس روز جهانی کارگر را به رهبر آپو و رفقایی که باشرافت و تعلق خاطر به رنج انسانیت جان خود را فدا کردند، کارگران و زحمتکشان شرق کوردستان و ایران تبریک می‌گوییم. در عصری که مدرنیته‌ی سرمایه‌داری ارزش‌ها و رنج‌های انسانیت را مورد هجوم قرار داده است مسئول‌بودن و محافظت‌کردن از زحمات و رنج کارگران در قالب مبارزه‌ای همه‌جانبه معنا می‌یاید. به همین‌خاطر تمام اقشار جامعه با این آگاهی و ذهنیت که هر فرد با تقبل رنج و زحمت، محصولی که بخشی از هستی خویش است را می‌آفریند، لازم است برای ارزش نهادن و حفاظت از رنج خویش در راستای پاسداشت ارزش‌های جامعه به شخصی مقاومت‌گر و مبارز مبدل گردد. بدیهی است اگر شخصی خود را در قبال ارزش‌های اجتماعی مسئول نداند در راستای منافع نظام سرکوب‌گر و چپاول‌گر سرمایه‌داری به خدمت گرفته خواهد شد.
لازم است که استقبال‌کردن از این روز برای تمامی قشرهای جامعه نه‌تنها روزی مختص به جشن و شادی؛ بلکه به‌عنوان روزی نمادین جهت ایجاد اتحادی نیرومند بر پایه‌ی تلاش و کوشش برای برساخت زندگی آزاد باشد.
در این اثنا نظام جمهوری اسلامی ایران، با رویکرد سرمایه‌داری وغیراخلاقی خویش، کارگران و زحتمکشان را تحت فشار روزافزونی قرار داده است. سیاستهای داخلی و خارجی ناکارآمد، ترور اقتصادی، قرار گرفتن ثروت جامعه در خدمت اقتدارگرایان، فساد سیستماتیک که برون‌داد نظام فاسد حاکم است، همه و همه سبب شده است که جامعه به‌طور مستقیم مورد حملات بی‌امان نظام قرار گیرد. در چنین وضعیتی جامعه محکوم به انجام کارهای کاذب و پرزحمتی است که جان افراد را تهدید می‌کند. کار کاذب کولبری نمونه‌ی بارز آن می‌باشد. کارگران کولبر جهت تامین احتیاجات اولیه زندگی مجبورند با خطر مرگ مواجه شوند. آمار روزانه‌ی کشته و زخمی شدن کولبران توسط نیروهای نظام جمهوری اسلامی گواهی بر این امر می‌باشد. از سوی دیگر نظام حاکم بر طبق روال استبدادیش هرگونه فعالیت مدنی و مشروع را ممنوع کرده است. این امر سبب شده است که فعالیت سندیکاهای کارگری و زحمتکشان نیز با مشکل و ممنوعیت مواجه گردد.
سیاست داخلی و خارجی نادرست نظام دلیل اصلی بیکاری و رکود اقتصادی در شرق کوردستان و ایران است. نظام جمهوری اسلامی در سیاستهای داخلی خویش با اتکا به ترور اقتصادی در پی آن است که با بیکار نگه داشتن بخش بزرگی از جامعه، نیروی مولد جامعه را در جهت اهداف ضداجتماعی خویش به‌کارگیرد. نظام با محروم ساختن اشخاص از کار و تشکیل ارتش بیکاران و گرسنگان سعی دارد که با وابسته سازی آنها ضدفرهنگ مزدوری را در قالب بسیج و سپاه‌پاسداران پیاده سازد. با وجود این سیاست‌ها شاهدیم که کارگرانی به مانند کولبران با تحمل شرایط طاقت‌فرسای کاری تسلیم سیاستهای غیراخلاقی نظام حاکم نمی‌شوند و با پذیرفتن خطر مرگ ذلت را نمی‌پذیرند.
هر روزی که می‌گذرد شاهد این هستیم که آمار کودکان کار رشد صعودی را طی می‌کند این امر خبر از آینده‌ای سرشار از فشار و سختی برای جامعه دارد؛ زیرا کودکان صاحبان آینده جامعه می‌باشند. این در حالی است که رنج و زحمت زنان نیز نادیده گرفته می‌شود به‌طوری که بیشترین کار و کمترین دستمزد به آنها اختصاص داده شده است. به‌طوری که می‌توان گفت نظام رنج و دستاوردهای زنان را به طور سیستماتیک محکوم به نابودی می‌کند. به همین‌خاطر پایان‌دادن به این نظام مستبد و بنیان‌نهادن نظامی دموکراتیک و آزاد وظیفه اساسی ما می‌باشد. براین اساس لازم است که جامعه با ذهنیتی دموکراتیک خود را جهت مبارزه‌ای بزرگ سازمان‌دهی کرده و روز اول ماه می را به روز اتحاد تمامی زحمتکشان و کارگران مبدل سازد. در چارچوب این اندیشه، ما از تمامی زحمتکشان، کارگران و همه‌ی اقشاری که دغدغه‌های آنها دفاع از ارزش‌های اجتماعی می‌باشد دعوت می‌نماییم که با «ما» شدن و اتحاد و همبستگی بزرگ در صفوف پیشاهنگان و مبارزان آزادی‌خواه جای‌گیرند.
زنده‌باد یکم ماه می
زنده‌باد اتحاد و همبستگی کارگران و زحمتکشان
مجلس حزب حیات آزاد کوردستان‌ـ پژاک"
