پژاک: مشکل در ذات سیستم حکومت اقلیم است/ مطالبات خلق دمکراتیک، مدنی و مشروع است

زیلان وژین، ریاست مشترک حزب حیات آزاد کردستان-پژاک با شرکت در برنامه‌ی خط سوم آرین تیڤی در سال ٢٠١٧، تغییر و تحولات سالی که گذشت را مورد بررسی و ارزیابی قرار داد

زیلان وژین، ریاست مشترک حزب حیات آزاد کردستان-پژاک با شرکت در برنامه‌ی خط سوم آرین تیڤی در سال ٢٠١٧، تغییر و تحولات سالی که گذشت را مورد بررسی و ارزیابی قرار داد

 

رییس مشترک پژاک، سال ٢٠١٧ را سالی مملو از جنگ و کشتار، تقابل و خشونت عنوان نمود و گفت که جنگ جهانی سوم در خاورمیانه با شدت هر چه تمام در جریان است.

 

وژین، تغییر و تحولات مربوط به ایران، ترکیه، سوریه، عراق، خاورمیانه و وضعیت کنونی خلق کُرد را مورد ارزیابی قرار داد.

زیلان وژین  در ابتدا به وضعیت شمال و جنوب کردستان پرداخت و چنین گفت: قبل از هر چیز ضمن گرامیداشت یاد جانباختگان نارضایتی‌های جنوب کردستان مراتب تسلیت خود را به خانواده و آحاد خلق میهن‌دوست جنوب کردستان اعلام می‌داریم. آنانکه در راه رسیدن به آزادی جان خود را از دست می‌دهند، پیروز و راهشان ادامه خواهد داشت.

 

دولت فاشیست ترکیه از هیچگونه خشونتی بر علیه خلق کرد در شمال کردستان دریغ نمی‌ورزد. در چند روز گذشته به آرامگاه شهدا در بتلیس حمله نمود. صدها پیکر گریلا در آن آرامگاه به خاک سپرده شده بودند. بصورتی پنهانی و به دور از تمام مبانی اخلاقی مزار شهدا را تخریب کردند. این یکی از اعمال سیستم دولت است که جامعه را بدرون بحران کشانده است و با اینگونه رفتار به خود پایان می‌دهد. ما می‌دانیم له خلق ما خلقی مبارز می‌باشد و در مقابل این اعمال پاسخی درخور را به دولت ترکیه خواهند داد.

 

سال ٢٠١٧ سالی بود آکنده از جنگ و خونریزی بود که به انواع شیوه‌های گوناگون، خشونت را به حد اعلای خود رسانده بود. جنگ جهانی سوم که بر مبنای تقسیم خاک خاورمیانه بوقوع می‌پیوندد که بار دیگر درصدد دیزاین نوین خاورمیانه می‌باشد. مرکز این جنگ کردستان است وبخش اعظم آن در کردستان وقوع گرفت. هر نوع سیاست پیروی شد و در مسئله‌ی تحمیل قدرت ائتلاف‌‌هایی شکل گرفت. در نتیجه نیروهای حاکم منطقه را بسوی بحران‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی سوق داده و فشارها بر روی جامعه افزایش یافت. اگر چه اخیرا توازن سیاسی تغییر نمود و در همان حال ائتلاف‌ها مابین نیروهای سرمایه‌داری و نیروهای تمامیت‌خواه که تاکنون بر سیاست‌های گذشته‌ی خویش اصرار می‌ورزند و در نتجه‌ی سیاست‌هایشان رو به نابودی می‌باشند، انجام گرفت. آنچه مهم است، مبارزات خلق‌ها در این سال می‌باشد. در این منطقه مبارزات آزادی‌خواهی خلق‌ها علیه حاکمیت سیستم سرمایه‌داری و همچنین سیستم دولت–ملت را تا حد تجزیه سوق داده‌اند. آن نیز در نتیجه‌ی تلاش، مبارزه و جنگی که با پیشاهنگی جنبش آزادیخواهی خلق کُرد و مشارکت همه‌ی خلق‌ها انجام گرفته است. اتحاد میان خلق‌های کُرد و عرب ضربه‌ی سنگینی به هر دو دولت تمامیت خواه عراق و سوریه می‌باشد.

 

زیلان وژین با اشاره به سیاست دولت- ملت‌های تمامیت‌خواه منطقه افزود: نیروهای منطقه در حال تلاش برای سهم‌خواهی در دیزاین نوین خاورمیانه می‌باشند. چه نیروهای ارتجاعی حاکم در منطقه و چه نیروهای خارجی که در منطقه می‌جنگند، هدفی برای آزادی یا دمکراتیزاسیون منطقه ندارند و بیشتر در جهت تامین منافع هرچه بیشتر و اعمال تاثیر و هژمونی بیشتر بر منطقه می‌باشند. دولت‌های عراق و سوریه نیز بخشی استراتژیک از منافع مذکور می‌باشند و ضمن دارابودن جایگاه استراتژیک در تاریخ منطقه سعی بر آن داشته‌اند که با همکاری دولت‌های همسایه از راه اشغال و کشتار جمعی حاکمیت خود را در منطقه ادامه دهند. در عراق در چندماه گذشته جنگ شدت گرفت و خصوصا بعد از آزادی رقا احتمال اینکه میدان جنگ به عراق منتقل شود قوت گرفته است. دولت عراق می‌دانست که بعد از آزادی رقا، شاهد چنین وضعیتی خواهند بود. در عین حال ما می‌بینیم که همه‌ی نیروهای اقلیمی و خارجی در جنگ سوریه نیز دخیل می‌باشند. برای اینکه بتوانند راه را بر مبارزات آزادیخواهی خلق‌ها گرفته و در میان خلق‌‌ها به ایجاد اختلاف بپردازند، روز به روز جنگ در سوریه و عراق عمیقتر خواهد شد. می‌خواهند اتحاد خلق‌ها را در هم شکنند. می‌دانند که مناسبات کُردها و اعراب مناسباتی تاریخی است و این مناسبات تاریخی و استراتژیک در تاریخ بشریت نقش بسزایی داشته است. اتحاد بین کُرد و عرب و همزیستی مسالمت‌آمیز آنان ضربه‌ی سنگینی به دولت‌-ملت‌های عراق و سوریه می‌باشد.

 

زیلان وژین درباره‌ی جنوب کردستان چنین افزود:

باید وضعیت موجود را بدرستی درک نمود تا بتوان بصورت صحیح آنرا مورد ارزیابی قرارداد. در این اواخر واقعه‌ای بسیار عمیق و دشوار در جنوب کردستان روی داد.
وضعیت کنونی و نارضایتی‌های موجود، به هیچ عنوان تصادفی نبوده و حتی می‌توان گفت که مسئله‌ی پس از رفراندوم نیز نمی‌باشد بلکه ثمره سیاست احزاب کلاسیک در جنوب کردستان است که با خواست و نیروی نیروهای خارجی بر باشور کردستان حکم می‌رانند. ابراز نارضایتی‌ها نتیجه‌ی این سیاست است. رفراندوم و نتایجش سیاست اسراییل و دولت‌هایی بود که بر جنوب کردستان سیاست می‌نمایند. اگر ما این نارضایتی‌ها را تنها در قالب برخی مطالبات پیش‌پا افتاده مانند پرداخت حقوق ماهیانه‌ی نیروهای پیشمرگ و دیگر قشرهای جامعه ببینیم، اشتباهی فاحش خواهد بود. زیرا کردستان تنها از لحاظ اقتصادی در بحران نیست. ابتدا در مورد حاکمیت و خط مشی آن بحران وجود دارد و این ریشه همه‌ی مشکلات جنوب کردستان می‌باشد. اگر خلق از سیاست‌ورزی محروم نگه‌ داشته شود، در آنجا نه اقتصاد، نه سیستم دفاعی، نه دیپلماسی، نه خود امر سیاست و نه سیستم آموزش و پرورش نمی‌توانند در خدمت خلق باشند. هدف نارضایتی مردم تنها حقوق ماهیانه از حکومت اقلیم نیست، اکنون حکومت اقلیمی وجود ندارد. حکومت عراق، این وضعیت را به نفع خود دید و در این مرحله درصدد اعمال سیاست‌های خویش می‌باشد.

 

رییس مشترک پژاک درباره‌ی نقش دولت‌های اقلیمی و خارجی در وضعیت کنونی جنوب کردستان چنین گفت: ایران و ترکیه و همچنین نیروهای دیگر نیز در مشکلات جنوب کردستان نقش دارند. برای همین خلق در حد وسیعی قیام نمودند و خواهان استعفای حکومت شدند. خواست ملت برای دمکراتیزه نمودن باشور کردستان، بسیار تاریخی و استراتژیک می‌باشد. امروز نتایج رفراندوم و سیاست اسراییل که دولت – ملت کوچکی را برای جنوب کردستان ایجاد کند و بدینوسیله بحران و آشوب موجود در منطقه را عمیق‌تر نماید را بوضوح مشاهده می‌کنیم. خلق جنوب کردستان این را درک نموده و می‌داند که اگر در این بخش از کردستان سیستمی دمکراتیک ایجاد نگردد، دولت-ملتی در راستای منافع آنان نخواهد بود. وضعیت دولت – ملت‌های ایران، ترکیه، سوریه و عراق را می‌بینند. وضعیت آنان نیز نتیجه‌ی سیستم دولت –ملتی است که سرمایه‌داری آنرا بنیاد نهاده است. اگر سیستم ملت دمکراتیک و ذهنیت ملت دمکراتیک در جنوب کردستان ایجاد نشود، هیچیک از مشکلات حل نخواهد شد. زیرا سیستم مدیریتی به معنای مغز جامعه عمل می‌نماید و اگر مغز بیمار باشد، بدن قادر به سلامتی نخواهد بود. مشکل اساسی جنوب کردستان فقدان سیستم مدیریتی سالم است.

 

زیلان در مورد سرکوب خلق جنوب از سوی حکومت اقلیم کردستان گفت: با فشار و سرکوب هیچگاه صدای مردم خفه نخواهد شد و سرکوب نارضایتی به هیچ عنوان راه حل نیست. چرا؟ زیرا مسئله، مشکل روزانه‌ای نمی‌باشد و مشکلی موقتی نیز نیست که با ممنوع نمودن عبور و مرور خلق چاره شود. مسئله عدم دمکراسی است که به خلق جنوب وقعی نمی‌نهد. قبول این وضعیت برای مردم باشور ناخوشایند است. خلق ما در شمال و شرق کردستان نیز در برابر حملات آ.ک.پ و رژیم ایران، مقاومت می‌کنند، در همه‌ی بخش‌های کردستان نیروهای دولتی بر علیه خلق‌مان سیاست می‌کنند. ما همیشه در مقابلشان می‌ایستیم و می‌جنگیم. چندش‌آور است که در جنوب نیروهای امنیتی به خلق‌مان حمله‌ور می‌شوند و آنان را سرکوب می‌كنند. از گلوله‌های جنگی و اسلحه‌های نیمه‌سنگین علیه خلق استفاده می‌کنند و چندین نفر را به خاک و خون کشیدند. اگر در جنوب کردستان در مورد دفاع و امنیت در حقیقت مشکل جدی‌ای وجود نداشت، چنین وحشیانه به خلق حمله نمی‌کردند. اگر حقوق این ماه را نیز بدهند، اگر خلق به میدان بیاید و یا نیاید، مشکل حل نخواهد شد. مشکل در خود سیستم حکمرانی جنوب است. خلق باید شورش کند و در تغییر اصرار ورزند. بایستی همه‌ی خلق کردستان از خلق جنوب حمایت و پشتیبانی نمایند تا سیستمی دمکراتیک و مدیریتی پاسخگو و مسئولیت‌پذیر شکل گیرد.

 

در مورد سوال اینکه آیا تظاهرات در جنوب و مطالبات خلقی، می‌تواند چگونه تاثیری را بر دیگر بخش‌های کردستان داشته باشد زیلان پاسخ داد: در واقع ابتدا خلق کرد در شمال کردستان در تاریخ مبارزاتی خود و همچنین در روژاوا، شرق و جنوب کردستان، خلق کرد در جریان مبارزات آزادیخواهانه‌ی خود، مرزهای تحمیل شده سایکس-پیکویی را درهم شکستند. بنابراین هرگونه پیشرفت و هرگونه نارضایتی بر همه‌ی بخش‌های کردستان تاثیر خواهد گذاشت. برای نمونه در روژاوای کردستان، تمامی جنگ و مقاومت‌هایی که انجام گرفت، بر روی همه‌ی کردستان مؤثر بود. در شرق و شمال هم این امر مصداق دارد. در جنوب نیز این شورش و نارضایتی خلق، تاثیرات خود را بر همه‌ی خلق کرد خواهد داشت. تمامی خلق کردستان برای نیل به آزادی و دمکراسی مبارزه نموده‌اند و می‌خواهند خلق جنوب کردستان به وضعیتی آرام برسد. دیگر نیروهای خارجی دست از سر جنوب بردارند. جمهوری ترکیه شمال کردستان را اشغال نموده و اکنون درصدد اشغال روژاوای کردستان نیز می‌باشد، سالیان مدیدی است که از طریق حاکمان جنوب، وضعیت خلق این بخش را به مرحله جاری کشاند. حکام جنوب کردستان سربازان و ارتش جمهوری ترکیه را به جنوب کردستان فراخواندند و خلق را با این وضعیت روبرو ساختند. برای همین لازمست تمامی خلق کُرد در هرجا که باشند، از مطالبات آزادی‌خواهانه جنوب کردستان حمایت نمایند.

 

رییس مشترک پژاک در پاسخ حمایت پژاک از نارضایتی خلق جنوب کردستان، تصریح کرد: همچنان که در آغاز به آن اشاره نمودم ما حامی همه‌ی خلق‌هایی هستیم که برای سیستمی دمکراتیک مبارزه می‌نمایند. ما از تمامی مطالبات خلقمان در جنوب کردستان حمایت می‌کنیم، آنها حقوق دمکراتیک و مشروع خود را می‌خواهند و خواهان مدیرانی هستند که منافع خلقی را مبنا قرار دهند. برای همین ما پشتیبان خلق جنوب در مبارزه برای کسب آزادی و ایجاد اتحاد میان خلق‌های ساکن در این بخش از میهن هستیم.

 

پژاک نه تنها از خلق جنوب بلکه حامی همه‌ی خلق‌هایی است که برای دستیابی حقوق مشروع خود مبارزه می‌کنند. این وظیفه‌ی اخلاقی و سیاسی هر جامعه‌ای می‌باشد. ما نیز بعنوان بخشی از جامعه وظایف خود را به جای خواهیم آورد. اگر از عرصه سیاست‌ورزی جامعه حمایت ننماییم در آنصورت جامعه رو به نابودی می‌رود و حیاتش به خطر می‌افتد.