چهل روز پس از اعدام جوانان کُرد، رژیم ایران از افشای محل دفن آنان سر باز می‌زند

​​​​​​​جمهوری اسلامی پس از چهل روز همچنان از افشای محل دفن پیکر جوانان کردستانی که در نیمه‌شب ١٧ شهریور در مکانی نامعلوم در تهران به دار سپرد هراس دارد

جمهوری اسلامی پس از چهل روز همچنان از افشای محل دفن پیکر جوانان کردستانی که در نیمه‌شب ١٧ شهریور در مکانی نامعلوم در تهران به دار سپرد هراس دارد

 

حکومت ایران نیمه‌شب ١٧ شهریور/ ٨ سپتامبر سه زندانی سیاسی جوان کُرد را در مکانی نامعلوم و مخفیانه اعدام کرد، گزارش‌هایی در رابطه با شکنجه تا سرحد مرگ از سوی مأموران رژیم در ساعات قبل از اعدام زانیار مرادی، لقمان مرادی و رامین حسین‌پناهی در رسانه‌ها بازتاب یافت.

 

اعدام جوانان کردستانی چهره کریه جمهوری اسلامی را زشت‌تر از همیشه کرد. موضع ملی طیف‌های مختلف در اعتصاب عمومی شهرهای روژهلات نشان داد که جمهوری اسلامی دیرزمانی است که مشروعیت خود را در میان مردم کُرد و دیگر شهروندان ایران از دست داده است.

 

جریان‌های سیاسی انقلابی کردستانی، خانواده‌های آنان، زنان سیاسی دربند و فعالان حقوق‌بشری در واکنش به اعدام این سه زندانی سیاسی کُرد،اعمال رژیم ایران را مصداق بارز فاشیسم حکومت ایران در قبال کردها عنوان کردند و همبندی‌های آنان در زندان هم طی نامه‌ای سرگشاده اعلام کردند که نظام [جمهوری اسلامی] به هیچ ترتیبی قابل اصلاح نیست.

 

هم جان می‌گیرند و هم جنازه

در واکنش به پس ندادن اجساد اعدامیان و عدم افشای محل دفن آنان، صالح نیک‌بخت وکیل دادگستری در نوشته‌ای نسبت به اعدام جوانان بیگناه کردستانی اعتراض کرده است.


صالح نیک‌بخت در یادداشت خود به دزدیدن جنازه‌های زانیار و لقمان مرادی اشاره کرده و می‌گوید:"با گذشت چهل روز از اعدام  زانيار و لقمان مرادی هنوز نه جنازه آنان را به خانواده‌ها تحويل داده‌اند و نه محل دفن آنها مشخص شده است. هم جان می‌‌گيرند و هم جنازه."

 

این وکیل دادگستری پرونده‌های زانیار و لقمان مرادی را به "متن‌های شبیه به داستان که دیگران نوشته و آنان فقط ذیل آن را امضا کرده‌ بودند" عنوان کرده است.

 

نیمه‌شب شنبه ١٧ شهریور/ ٧ سپتامبر چند ساعت پس از دیدار رئیس جمهور حسن روحانی با همتایان روس و تُرک خود، رژیم ایران سه زندان سیاسی کُرد را به نام‌های زانیار مرادی، لقمان مرادی و رامین حسین‌پناهی به دار آویخت. زانیار و لقمان مرادی دو جوان مریوانی سال ٢٠٠٩ بازداشت و در سال ٢٠١١ به اعدام محکوم شدند.

 

جمهوری اسلامی یا جمهوری اعدام

ایران پس از چین – با یک میلیارد و هفتصد میلیون نفر جمعیت- در رتبه دوم کشورهایی است که انسان‌ها را اعدام می‌کند.