کیمته‌ی زندانیان پ.ک.ک و پاژک: "سلامتی رفقای ما؛ لیلا گوون و ناصر یاغز رو به وخامت می‌رود. اگر در راستای بهبود سلامت جسمی این افراد اقدامی عاجل صورت نگیرد، شاهد نتایج خطرناکی خواهیم بود. از همین رو زمان عمل فرا رسیده است."
کمیته‌ی زندانیان پ.ک.ک و پاژک در ارتباط با اعتصاب غذای زندانیان با انتشار بیانیه‌ای مکتوب اعلام داشت که رهبر آپو بیست سال است که در مقابل شکنجه‌ی نظام‌مند موجود در ایمرالی به شیوه‌ای تاریخی و شکوهمند مقاومت می‌نماید. این مقاومت که با پیشاهنگی رهبر آپو در مقابل نیروهای توطئه‌گر و دولت فاشیست ترک تداوم یافته است، بازی و محاسبات ضد خلقی، ضد آزادی و دمکراسی را درهم شکسته است. از همین‌رو نیروهای توطئه‌گر بین‌المللی و حکومت فاشیستی حزب عدالت و توسعه و حزب حرکت ملی برای پایان دادن به مبارزه‌ی آزادیخواهانه‌ی کردها، از میان برداشتن خلق کرد در ابعاد سیاسی و فرهنگی و تحمیل اقتدار و حاکمیت خود بر خلقهای خاورمیانه، انزوایی شدید را بر رهبر آپو تحمیل و در صدد برامده است تا سیاست‌های خود را به پیش برد. اما حصر و انزوای رهبر آپو به معنای انزوا و حصر خلق کرد، خلقهای خاورمیانه، انزوای انسان‌ها آزادیخواه، برابری‌طلب، دمکراسی‌خواه و عدالت‌خواه می‌باشد.
این بیانیه در ادامه با اشاره به اهمیت مطالبات زندانیان در مبارزه علیه فاشیسم آن را تاریخی قلمداد می‌نماید. از همین‌رو مرحله‌ای که تحت عنوان درهم شکستن حصر و فاشیسم و آزادی کردستان با پیشاهنگی زندانیان آغاز شده است به مرحله‌ی بالایی از مبارزه دست یافته و بدون گمان به اهداف خود دست خواهد یافت. از همین رو لازم است مطالبات زندانیان و خصوصا لیلا گوون به درستی درک شود. باید مطالبه‌ی لیلا گوون را در مقابله با فاشیسم مطالبه‌ای اساسی و تاریخی قلمداد کرد. ملاقات برادر رهبر خلق و سی.پی.تی با وی به معنای ازمیان برداشتن حصر نمی‌باشد. ازمیان برداشتن حصر قبل از هر چیز به معنای از میان برداشتن سیستم شکنجه‌ی ایمرالی، از میان برداشتن رفتارهای ضد دموکراتیک در ایمرالی، ارتباط رهبر ما با جهان خارج، دیدارهای منظم با وکلا و خانواده، کنترل پزشکی رهبر ما از سوی پزشکان مستقل می‌باشد. مرحله‌ی مقاومت براین مبنا و با هدف از میان برداشتن حصر ادامه می‌یابد.
این بیانیه در ادامه می‌افزاید هدف نهایی دو حزب حاکم عدالت و توسعه و حرکت ملی خنثی سازی مقاومت و پیشگیری از گسترش آن است. بدون گمان دیدار رهبر ما با برادرش مایه‌ی خرسندی و نتیجه‌ی این مقاومت است. اما این وضعیت به معنای از میان برداشتن حصر نیست. واهمه‌ی فاشیسم از مقاومت جامعه است. از همین‌رو به منظور پایان دادن به مقاومت تمامی راه‌ها را در پیش گرفته و نیز خواهد گرفت. آنچه که به عنوان وظیفه بر گردن ما قرار خواهد گرفت این مهم است: تحت هر شرایطی و در هر عرصه‌ای مقاومت را گسترش داده و بر مبنای از میان برداشتن حصر، خواستار از میان برداشتن فاشیسم شویم.
این مرحله تاریخی نیز با مشارکت خلق و دوستان ما در هر چهار بخش کردستان و خارج از میهن به پیروزی دست خواهد یافت.
اعتصاب غذای رفیق لیلا گوون در روز ۶٨ و اعتصاب غذای ناصر یاغز نیز در ۵۵ روز خود قرار دارد. سلامت هر دو در خطر قرار دارد.
در صورتی‌که اقداماتی فوری برای برون رفت از این وضعیت صورت نگیرد با وضعیت نگران کننده‌ای روبرو خواهیم بود. از همین‌رو سخن گفتن بدون عمل بی‌معنا است. زمان عمل فرا رسیده است. زمان گسستن زنجیرهای ترس فرا رسیده است. هر مکانی باید به مکان عمل تبدیل گردد. زمان رهایی از ترس و نگرانی دستگیری و حمله فرار سیده است. زمان اتحاد با افرادی فرا رسیده است که بدن‌های خود را به کام مرگ سپرده‌اند. اکنون زمان حمایت از مقاومت است.
بر این اساس ما از خلق کرد، خلقهای کردستان، دوستان، افکار عمومی و دمکراتیک، نهادهای حامی دمکراسی می‌خواهیم که حول فعالیت‌های اعتصاب غذا تشکل یافته و مبارزه را گسترش دهند.
