مادر یوکسل کوچ: آزادی اوجالان به حسرت ٣٠ ساله من پایان می‌دهد

​​​​​​​مهربان کوچ (٨٨ ساله) مادر یوکسل کوچ رییس مشترک کنگره جوامع دمکراتیک کردستان – اروپا است. دایه مهربان می‌گوید که ٣٠ سال است پسرش را ندیده و  مگر آزادی اوجالان به حسرت وی پایان دهد

١۴ فعال و سیاستمدار کردستانی در استراسبورگ فرانسه برای پایان دادن به حصر اوجالان ٧٩ روز است که در اعتصاب غذای نامحدود بسر می‌برند و وضعیت جسمی آنها هر روز ناگوارتر می‌شود. یکی از اعتصابگران یوکسل کوچ رییس مشترک ک.ج.د.ک اروپاست که وضعیت جسمیش نگران کننده است. دایه مهربان مادر یوکسل کوچ با تمام مصائب ناشی از کهولت سن برای کسب حمایت از فعالیت پسرش تلاش می‌کند.

یوکسل کوچ پسر دایه مهربان ٨٨ ساله به سبب فشار و سرکوب رژیم ترک مجبور به ترک میهن‌ شد و از ٣٠ سال پیش به عنوان پناهنده سیاسی در اروپا بسر می‌برد. دایه مهربان در ٣٠ سال نتوانسته یوکسل را ببیند و سال ١٩٩٣ در پی زورگویی مزدوران (جاش‌های کرد) همراه با همسر و فرزندانش مجبور به ترک روستای خود در اردخان و مهاجرت به استانبول شد.

 

نیم سده است که این ظلم ادامه دارد

دایه مهربان می‌گوید:"زمانی که پدرشوهرم سالمندم سه بار به دلیل گزارش مزدوران بازداشت و شکنجه شد یوکسل هنوز کودکی خردسال بود." و افزود:"این ظلم ۵٠ سال است که بر ما تحمیل می‌شود. پدرشوهرم در ٩٧ سالگی سه بار توسط نظامیان رژیم دستگیر شد و مورد شکنجه قرار گرفت. از این روز به بعد وضع زندگی ما به همین منوال بوده است.

 

ما خانواده‌ای سرشناس در اردخان بودیم. پدرشوهرم رییس عشیره یا کدخدا نبود اما وضعیت اقتصادی مناسبی داشت. در پی ظلم دولت هر کدام از ما آواره سرزمینی شد. برخی به اروپا مهاجرت کردند، بعضی به استانبول آمدند و تعدادی هم به روستاهای دیگر رفتند. همسرم از درد دوری و جدایی دهها ساله پسرش وفات نمود.

 

پسرم گرسنه است چگونه می‌توانم لقمه‌ای نان بخورم

دایه مهربان وقتی که حرف به یوکسل می‌رسد اشکهایش سرازیر می‌شوند. این مادر می‌افزاید زمانی که پسرش گرسنه است نمی‌تواند یک لقمه نان بخورد و همیشه دست به دعاست بلکه نسل آینده از این درد نجات یابد.

 

او از ١٠ روز پیش نتوانسته با تلفن هم با یوکسل گفتگو کند زیرا پسرش به سختی قادر به سخن گفتن است. یوکسل از بیماری کبد رنج می‌برد، کاش من جای او بودم. دایه مهربان سازمان‌های حقوق بشری و کشورهای مدعی دمکراسی را به انجام وظیفه در قبال اعتصابگران غذای کردستان فراخواند.

 

آشتی با پایان حصر امرالی محقق می‌گردد

دایه مهربان یادآور شد که همراه با حصر امرالی همه جامعه را در انزوا قرار داده‌اند و می‌افزاید:"با پایان حصر اوجالان حصر بر جامعه هم تمام می‌شود، همگی نفس راحتی خواهند کشید و صلح برقرار خواهد شد. حصر مانع از دیدار پسرم می‌شود. اگر فردی را ناچار به ترک میهن و مهاجرت به اروپا می‌کنند این نتیجه حصر و انزواست.

 

وی خاطرنشان کرد که با تمام وجود از خواسته‌های پسرش حمایت می‌کند و از آحاد جامعه خواست مسئولانه به وظایف خود عمل کنند. او خواهان پایان فوری حصر اوجالان شد و افزود:"اگر اوجالان با خانواده و وکلای خود ملاقات کند در این صورت ما می‌پذیریم که گامی در جهت پایان انزوا برداشته شده است. حسرت ٣٠ ساله من با آزادی اوجالان به پایان می‌رسد.

 

انزوا به ٨١ میلیون انسان مرتبط است

ورال کوچ برادر یوکسل کوچ هم می‌گوید که برای دیدار با برادرش یوکسل تا کنون سه بار به کنسولگری آلمان در استانبول مراجعه کرده اما با درخواست ویزای او مخالفت کرده‌اند. او می‌گوید حصر نه تنها منحصر به کردها بلکه ٨١ میلیون نفر را در ترکیه تحت‌الشعاع خود قرار داده است. وی حمایت خانواده از یوکسل کوچ را تکرار کرد و خواسته‌های اعتصابگران را مشروع و بحق خواند. ورال کوچ از آحاد جامعه خواست که به سکوت پایان داده و از مقاومت پاسداری کنند.