علی جلالیان پدر زینب جلالیان در گفتوگو با شبکه‌ی حقوق بشر کوردستان از ادامه‌ی نگهداری فرزندش در بند قرنطینه‌ی زندان قرچک ورامین اظهار نگرانی کرد. وی از دلایل انتقال زینب جلالیان که پیشتر در زندان خوی نگهداری می‌شد، به زندان قرچک ورامین اظهار بی‌اطلاعی کرد.

علی جلالیان همچنین اعلام کرد، هفته‌ی گذشته از طریق پیام کوتاه مطلع شده است که پرونده‌ی زینب به شعبه‌ی ۱۰۱ دادگاه جزایی تهران ارسال شده است. وی همچنین گفت، از دلیل تشکیل این پرونده و یا موضوع دادگاه هیچ اطلاعی ندارد.

زینب جلالیان زندانی سیاسی کورد در دهم اردیبهشت بدون هیچ دلیل توسط نیروهای امنیتی از زندان خوی خارج شد و دو روز با دست بند و پابند بین زندان‌های اورمیه، کرماشان و اوین سرگردان بود و پس از خودداری این زندان‌ها از پذیرش وی به زندان قرچک ورامین منتقل شد.

پدر زینب جلالیان در این رابطه گفت، زینب در تماسهایی که با خانواده داشته است از دلایل انتقالش به زندان قرچک اظهار بی‌اطلاعی کرده و مسئولین زندان نیز تاکنون پاسخی نداده‌اند.

زندان قرچک ورامین زندانیست با شرایط بهداشتی و غذایی بسیار بد که حدود ۲۰۰۰ زندانی زن در آنجا در بدترین شرایط نگهداری می‌شوند. ظرفیت این زندان بسیار کمتر از زندانیان آن است و طی سالهای اخیر به عنوان تبعیدگاه زندانیان سیاسی زن مورد استفاده قرار گرفته است.

زینب جلالیان، متولد سال ۱۳۶۱ در روستای "دیم قشلاق" شهرستان ماکو در استان اورمیه است. او اسفند ماه ۱۳۸۶ در کرماشان بازداشت شد و پس از ماه‌ها نگهداری در سلول انفرادی اداره اطلاعات این شهر و تحمل شکنجه‌های جسمی و روحی شدید، توسط دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام "اقدام علیه امنیت ملی" و "محاربه" از طریق عضویت در حزب حیات آزاد کوردستان (پژاک) به اعدام محکوم شد. این حکم پس از تایید در دادگاه تجدیدنظر در سال ۱۳۹۰ با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شد و پس از آن زینب به زندان خوی در استان اورمیه انتقال یافت. وی طی این سال‌ها در زندان به بیماری‌های متعددی از جمله اختلال در بینایی، ناخنک چشم و برفک دهان مبتلا شده است.