اوغور اونور از زندانیان زندان شماره‌ی ۲ مالتپه در روز ۱۰ ژانویه به اعتصاب غذا دست زد. وی اعلام کرد، در زمان مقاومت به بسیاری از مسائل پی برده‌اند. آن‌ها درک کرده‌اند که مقاوت راه را بر موفقیت می‌گشاید. با این درک موضعگیری نموده و هر چند اندک باشد به انزوا پایان داده‌اند. اوغور اونور اظهار داشت، بزرگترین نکته‌ی مبارزات آن‌ها در زندان‌، ارزش‌های مبارزاتی رهبر خلق کرد عبدالله اوجالان است.

  همیشه مقاومت راه را بر موفقیت می‌گشاید

  اوغور اونور اعلام کرد" هر چند اندک هم باشد اما انزوا پایان یافت، این هم اثبات می‌کند ارزش‌های مبارزاتی که رهبر آپو در زندان‌ها ایجاد نموده، در زندان‌ها جوانه زده است. در آن زمان با وجود شدت گرسنگی، اما در بعد معنوی از هر زمان خشنودتر بودیم. آنچه در این برهه سبب استقامتمان می‌گشت، ارزش‌های معنوی مبارزاتمان و امیدمان به خلق بود. هرچند اندک اما نشان دهنده‌ی معنای عظیم مقاومتمان است. این برهه‌ را در صفحات تاریخ نگاشتیم، همواره مقاومت راه را بر موفقیت می‌گشاید."

  مبارزه یکپارچه است

  اوغور اونور درباره‌ی نتایج مقاومت‌ها و برهه‌ی پیش رو اظهار داشت، " زمانیکه واقعیت اجتماعی، بحران و روند سیاسی ترکیه را ارزیابی نماییم، می‌بینیم که خلق کرد مرکز آزادی و صلح در ترکیه و خاورمیانه‌اند. قدرت‌های بین‌المللی و منطقه‌ای این واقعیت را به وضوح دیدند. ممکن است مبارزات متفاوت باشند اما یکپارچه هستند. در این برهه دستاوردهای بسیاری بدست آمدند اما نتیجه‌ی آن نیست. مبارزاتمان با آزادی رهبرمان و پیروزی انقلاب کردستان به نتیجه دست می‌یابد. خلق کرد و نیروهای پیشاهنگ آن بار این برهه را بر دوش گرفته و وظایفشان را به انجام رساندند. اما برای موفقیت کلی بایستی خلقمان با نیروی خویش و راهکار مبارزاتی که بر نیروی خویش اتکا می‌نماید این برهه را به پیش ببرند. روش اساسی آن با عمل به سخنان رهبر آپو و توسعه پارادایم وی است. این مرحله برایمان به دستاوردی مبدل شده و آزادی خلق‌ها به موفقیت خواهد رسید.

  مبارزاتمان به رنجهایمان پایان داد

  اونور اوغور درباره‌ی برهه‌ی کنش‌های اعتصاب غذا اعلام کرد، در آن زمان در دو مرتبه سعی داشته‌اند اراده‌ی آن‌ها را درهم بشکنند و افزود: " در آن زمان بیماری‌هایی  به مانند بیماری قلب، معده، سر درد، درد عضلات و بیماری اسهال ایجاد شده است. در آن زمان پرسنل درمانی حتی بیماریهای ساده را بهانه قرار داده و سعی داشتند مقاومتمان را به شکست منجر کنند. به دفعات سعی در نا امید کردنمان داشتند و با مشکلات سلامتی خواهان نگرانی شخصی ما بودند. اما این اقدام هیچگاه اثری نداشت. روحیه‌یمان سبب استقرار و پایداری شده و وابستگیمان به مبارزات به دردهایمان پایان داد."