به گفته یک منبع آگاه در گفتوگو با شبکه حقوق بشر کوردستان، زینب جلالیان روز گذشته تحت تدابیر شدید امنیتی از زندان قرچک به بیمارستانی خارج از این زندان منتقل شده و تحت آزمایش و معاینه پزشک متخصص قرار گرفته است: «پس از معاینه و آزمایش‌های تخصصی پزشکان بیمارستان به وی اعلام کرده‌اند که ابتلای او به کووید-۱۹ قطعی است و طبق تصاویر سی‌تی‌اسکن‌ بر اثر کرونا بافت‌های ریه‌ دچار آسیب شده و لخته‌های خون در ریه‌ وی تشکیل شده است.»

یک پزشک متخصص در گفت‌گو با شبکه حقوق بشر کوردستان با توجه به وضعیت کنونی زینب جلالیان گفت: «او باید در محیطی بدون استرس با بهداشت مناسب و غذای سالم دوره نقاهت خود را سپری کند و همچنان تحت نظر پزشک باقی بماند. در غیر این صورت احتمال ایجاد صدمات جبران ناپذیر در دستگاه تنفسی او وجود دارد.»

علیرغم توصیه‌های پزشکی و روال معمول در رابطه با بیماران کووید-۱۹ در دوران نقاهت، این زندانی سیاسی دیروز پس از بازگشت به زندان مجددا به بند عمومی قرنطینه منتقل شده است و در حال حاضر با سهیلا حجاب، وکیل کورد در یک اتاق نگهداری می‌شود. این در حالی است که زینب جلالیان روزهای گذشته را در اتاقی جدا با چند زندانی دیگر مبتلا به ویروس کرونا گذرانده بود.

علی جلالیان، پدر زینب جلالیان دو روز پیش در گفت‌وگو با شبکه حقوق بشر کوردستان از ابتلای دخترش به ویروس کرونا در زندان قرچک خبر داد و خواستار انتقال سریع وی به بیمارستانی خارج از زندان، انجام آزمایش‌های پیشرفته و فراهم آوردن امکانات پزشکی و بهداشتی برای طی دوره درمان و بهبود او شد. وی پیشتر هم به دنبال انتقال ناگهانی زینب جلالیان از زندان خوی به زندان قرچک در مورد وضعیت نامناسب جسمی دخترش و خطر ابتلای او به ویروس کرونا هشدار داده بود.

زینب جلالیان در تاریخ ۱۰ اردیبهشت امسال به صورت ناگهانی توسط ماموران امنیتی از زندان خوی به زندان قرچک منتقل شد و از آن زمان همچنان در بند قرنطینه این زندان نگهداری می‌شود. هر چند دلیل این انتقال ناگهانی را به وی اعلام نکردند اما پدر این زندانی سیاسی هفته پیش به شبکه حقوق بشر کوردستان گفته بود، از طریق پیامک مطلع شده که پرونده‌ای برای فرزندش در شعبه ۱۰۱ دادگاه جزایی تهران گشوده شده است. اما وی از دلیل تشکیل پرونده جدید اظهار بی‌اطلاعی کرد.

زینب جلالیان، متولد سال ۱۳۶۱ در روستای «دیم قشلاق» شهرستان ماکو در استان اورمیه است. او اسفند ماه ۱۳۸۶ در کرماشان بازداشت شد و پس از ماه‌ها نگهداری در سلول انفرادی اداره اطلاعات این شهر و تحمل شکنجه‌های شدید جسمی و روحی، توسط دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» و «محاربه» از طریق عضویت در حزب حیات آزاد کوردستان (پژاک) به اعدام محکوم شد. این حکم پس از تایید در دادگاه تجدیدنظر در سال ۱۳۹۰ با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شد و پس از آن زینب به زندان خوی در استان اورمیه انتقال یافت. وی طی این سال‌ها در زندان به بیماری‌های متعددی از جمله اختلال در بینایی، ناخنک چشم و برفک دهان مبتلا شده است.

کارگروه بازداشت‌های خودسرانه سازمان ملل در سال ۱۳۹۵ طی درخواستی رسمی از جمهوری اسلامی ایران خواست تا زینب جلالیان را فورا آزاد کند و تمامی اقدامات لازم برای جبران خسارات تحمیل شده بر او را بدون تاخیر و بر اساس ضوابط ‌بین‌المللی انجام دهد.