"... جنبش مبارزاتی توده‌ها و خلق های تحت ستم در برابر این جنایت آشکار و سلسله جنایات و سرکوبگری های بیشمار دیگر از پویش و حرکت باز نایستاد بطوری که تنها به فاصله سه سال، رژیم دیکتاتوری سلطنتی را از بنیان برانداخت و به عصر سلطنت در ایران پایان بخشید ..."
پلاتفرم دمکراتیک جنبش‌ها و خلق‌های ایران با انتشار اطلاعیه‌ای یاد و خاطره شهید بیژن جزنی و هشت مبارز راه آزادی خلق‌ها را گرامی داشته و تداوم مبارزه را شرط پاسداشت خون آنان دانسته است.
متن اطلاعیه پلاتفرم دمکراتیک جنبش‌ها و خلق‌های ایران به این شرح است:
"اطلاعیه پلاتفرم دمکراتیک جنبش ها و خلق های ایران در سالیاد جانباختن رفیق بیژن جزنی و رفقایش
با شما باد آتشین بدرود
بر شما باد آتشین سوگند
بر شما کز قطره های خونتان بر دشت مرگستان هزاران لاله روئیده است ...'
بیژن جزنی ـ شعر سیاهکل
از تپه‌های اوین همچنان خون جاری است. اوین این دژ استبداد، هنوز پا برجاست و لیکن در مقابل آن و سیستم سیاسی تبردارش، سرو بالا بلند مقاومت نیز همچنان سبز و تنومند، پرزایش و سترگ، سر به آسمان آزادی و برابری می‌ساید.
در روز جمعه ٢٩ فروردین سال ١٣۵۴ خورشیدی/ ١٨ آوریل ١٩٧۵ ساواک جنایتکار رژیم دیکتاتوری سلطنتی، رفیق بیژن جزنی و شش رفیق دیگر فدایی به نام‌های حسن ضیاء ظریفی، مشعوف (سعید) کلانتری، عباس سورکی، محمد چوپانزاده، احمد جلیل‌افشار، عزیز سرمدی و دو مبارز مجاهد خلق به نام‌های کاظم ذوالانوار و مصطفی خوشدل را در جریان توطئه‌ای ضدانسانی و از قبل برنامه‌ریزی شده در اقدامی بزدلانه و ناجوانمردانه با دست‌های بسته به قتل رساند. دیکتاتوری سلطنتی و دستگاه امنیتی جنایتکار آن پس از این عمل، ادعا نمود که گویا این مبارزین در حال انتقال از زندان و فرار کشته شده‌اند، اما توده‌های مردم هرگز این دروغ بزرگ را باور نکردند و چنین شد که این جنایت و رسوایی به یکی از سیاهترین صفحات تاریخ دیکتاتوری سلطنتی و رژیم شاه مبدل گردید.
هدف عمده دشمن از اعدام رفیق بیژن جزنی و هشت فرزند انقلابی و مبارز توده‌های تحت ستم که در تاریخ جنبش انقلابی از آن تحت نام "کشتار ٣٠ فروردین" یاد می‌گردد، در تحلیل نهایی همانا پیشبرد برنامه و استراتژی ضدمردمی خود در راستای قلع و قمع جنبش انقلابی توده‌های فرودست ایران با پیشاهنگی سازمان‌ها و احزاب سیاسی چپ و پیشرو بود. لیکن جنبش مبارزاتی توده‌ها و خلق های تحت ستم در برابر این جنایت آشکار و سلسله جنایات و سرکوبگری های بیشمار دیگر از پویش و حرکت باز نایستاد بطوری که تنها به فاصله سه سال، رژیم دیکتاتوری سلطنتی را از بنیان برانداخت و به عصر سلطنت در ایران پایان بخشید. با این وجود جنبش انقلابی ایران در فقدان بیژن جزنی‌ها و رفقای انقلابی، آگاه و فداکاری چون او که تمام زندگی خود را صرف دگرگونی وضع ناعادلانه، بهره‌کشانه و ستمگرانه در راستای بهزیستی توده‌های مردم نمودند و در این مسیر جان خویش را نیز فدا کردند، دچار خسران گردید و از خلال آن زمینه‌های استیلای خط سازش با استبداد نوظهور مذهبی و ارتجاع اسلامی به سرکردگی خمینی و دار و دسته‌اش در جنبش انقلابی پدید آمد.
این در شرایطی بود که رفیق بیژن جزنی در اثر ارزنده خود تحت نام "تاریخ سی ساله ایران" بوضوح در مورد پتانسیل و خطر ظهور ارتجاع اسلامی به رهبری خمینی؛ به نیروهای انقلابی، چپ و پیشرو یادآور شده بود که همانا در صورت غفلت، خمینی و جریان ارتجاع اسلامی به سرکردگی وی، قادر خواهد بود جنبش مبارزاتی توده‌های مردم را به نفع برنامه واپسگرایانه و اهداف ارتجاعی خود مصادره نماید و به سرکوب نیروهای انقلابی بپردازد.
در نهایت شاهد بودیم که برپایه بی‌توجهی به پیش‌بینی‌های رفیق بیژن جزنی، از یکسو جنبش انقلابی ایران پس از رژیم دیکتاتوری سلطنتی، به دست ارتجاع اسلامی تازه به قدرت رسیده به صورت خونین و سبعانه در ابعاد غیرقابل تصور سرکوب شد و از سوی دیگر در اثر این فقدان و استیلای خط سازش بر جنبش، شکاف‌ها و تفرقه‌ای در میان نیروهای انقلابی و پیشرو پدید آمد که در طوفان های پس از انقلاب، بسیاری از آنها را در خود بلعید.
با این وصف و برغم ضعف‌ها و کاستی‌ها و نیز سرکوبگری‌ها و کشتارهای گسترده و سبعانه اعمال شده طی چهل سال گذشته از سوی رژیم ارتجاعی سرمایه‌داری جمهوری اسلامی علیه موجودیت جنبش انقلابی توده‌ها و خلق‌های تحت ستم ایران و فعالان و پیشروان آن، جنبش نه تنها در برابر دشمن از پای نیفتاده بلکه به موازات ضعف و تحلیل رفتن حاکمیت رژیم اسلامی و تشدید بحران موجودیت آن در همه عرصه‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و ایدئولوژیک، روز به روز پرقدرتر از پیش با اتکا به میراث بجا مانده از مبارزات، دانش، آگاهی، فداکاری و جانفشانی انقلابیون پیشین نظیر بیژن جزنی‌ها به مسیر خود تا دستیابی به اهداف و آرمان های انساندوستانه، دمکراتیک، آزادیخواهانه و برابری طلبانه خویش ادامه می‌دهد و تا به زیر کشیدن رژیم جمهوری اسلامی و سیستم بهره‌کشانه و استقرار جامعه‌ای آزاد و برابر و مرفه برای همگان از حرکت و پویایی باز نخواهد ماند.
پلاتفرم دمکراتیک جنبش‌ها و خلق‌های ایران با گرامیداشت یاد و خاطره رفیق بیژن جزنی و هشت انقلابی و مبارز به خون خفته در تپه‌های اوین، خود را مکلف به پاسداشت میراث انقلابی آن عزیزان و دهها هزار جانباخته دیگری می‌داند که تنها در آرزوی تحقق آزادی و برابری برای توده‌ها و خلق‌های تحت ستم زندگی و مبارزه و در این مسیر جان و هستی خود را فدا نمودند، رفقایی که جهانی فراخ برای همگان می‌خواستند که از آن هیچ برای خود نمی‌خواستند.
پلاتفرم دمکراتیک جنبش‌ها و خلق‌های ایران
١۶ آوریل ٢٠١٩/ ٢٧ فروردین ١٣٩٨"
