ایران در قعر جدول مشارکت اقتصادی– سیاسی زنان قرار دارد/ ۶۵.۵ درصد زنان تحصیل‌کرده بیکارند

ایران در میان ١۴۴ کشور دنیا، تنها از چهار کشور مذکور در رتبه‌ی بالاتری قرار گرفته و حتی نسبت به عربستان با رتبه‌ی ١٣٨ نیز دارای جایگاه بدتری می‌باشد.

"لیلا فلاحتی" مدیر کل بین‌الملل معاونت امور زنان و خانواده‌ی نهاد ریاست جمهوری ایران گفت که ایران در شاخص شکاف جنسیتی در میان ١۴۴کشور جهان در رتبه‌ی ١۴٠ قرار دارد.

 

فلاحتی با اشاره به نقش سه کشور تعیین کننده در خاورمیانه ''ایران"، "ترکیه" و "عربستان سعودی"، شاخص نرخ مشارکت زنان را در عربستان و ترکیه را از ایران بالاتر دانست. وی تغییر و تحولات اخیر عربستان را "تحولاتی اجتماعی" که تغییر چندانی در شاخص شکاف جنسیتی ایجاد نخواهند کرد خواند. نامبرده افزود:"ولی با این حال در برخی از شاخص‌های دیگر مشهود خواهد بود."

 

به گفته‌ی فلاحتی، کشورهای چاد، سوریه، پاکستان و یمن در رتبه‌های پایینتر از ایران قرار گرفته‌اند. بدین شکل ایران در میان ١۴۴ کشور دنیا، تنها از چهار کشور مذکور در رتبه‌ی بالاتری قرار گرفته و حتی نسبت به عربستان با رتبه‌ی ١٣٨ نیز دارای جایگاه بدتری می‌باشد.

 

پر واضح است که زنان در ایران نه تنها از مشارکت در عرصه سیاسی و اقتصادی دارای جایگاه نامناسبی می‌باشند، بلکه در همه‌ی امور اجتماعی، فرهنگی و... نیز در وضعیت بغرنج‌تری قرار دارند. ارتجاع ایدئولوژیکی رژیم حاکم بر ایران راه را بر هرگونه مشارکت زنان در امور مختلف سد کرده و استبداد حکومت پیرسالار به هیچ عنوانی حاضر به پذیرش برابری زنان با مردان نمی‌باشد. قوانین زن‌ستیز جمهوری اسلامی بهترین ملاک تعریف جایگاه زن در سیستم ارتجاعی ایران می‌باشد. این همه در زمانی روی می‌دهد زنان نقشی حیاتی‌تر نسبت به تحولات اجتماعی، فرهنگی و سیاسی در تاریخ ایران بردوش گرفته‌اند و دستاوردهای بزرگی در زمینه پیشرفت علمی و افزایش سطع عمومی جامعه ایفا کرده‌اند.

 

بر اساس آمارهای دولتی که همیشه با آمارهای واقعی همخوان نبوده‌اند نرخ بیکاری در میان مردان ایران ۷. ۸ درصد و در میان زنان ۳ .۲۰ درصد محاسبه شده است. همچنین نرخ بیکاری در مورد زنان تحصیل‌کرده، ۶۵.۵ درصد است.

 

رژیم جمهوری اسلامی به استثنا حق تعرفه برگه رأی[ آنهم برای انتخاب مردان قابل اعتماد حکومت] هیچ حق برابری میان زن و مرد را نپذیرفته است. مورد اجازه مشارکت دادن به زنان هم نه از سر پذیرش معیارهای برابری میان انسان‌ها از سوی رژیم، بلکه تنها برای افزایش تعداد تعرفه‌ای رأی است که رژیم مستبد و متحجر ایران به آن نیاز حیاتی دارد.