روزشمار راه دشوار سربلندی- بخش نخست

لیلا گوون ریاست مشترک کنگره جوامع دمکراتیک کردستان، ک.ج.د سرانجام دولت ترک را به برداشتن گامهایی در راستای حل مساله انزوای رهبر آپو مجبور کرد.

  ریاست مشترک کنگره جوامع دمکراتیک کردستان، ک.ج.د که به دلیل انزوای تحمیلی بر رهبر کرد مدت ۷ ماه است دست به اعتصاب غذا زده است، با اعتصاب غذایی که با پیشاهنگی وی در کردستان، ترکیه و دیگر مناطق جهان آغاز شده است، دولت ترک را به برداشتن گامهایی در راستای حل مساله انزوای رهبر آپو مجبور کرد.

 

  رهبر خلق کرد، عبدالله اوجالان که از ۲۷ ژوئیه ٢٠١١/ ۵ مرداد ١٣٩٠ از دیدار با وکلای خود محروم شده است، در جریان مرحله جدید جنگ که از ژوئیه سال ۲۰۱۵ آغاز شد، دچار انزوایی شدید گشته و تمامی حقوق فردی نقض شدند. لیلا گوون ریاست مشترک ک.ج.د که در زندان گروه E آمد، زندانی بود در ۷ نوامبر سال ۲۰۱۸ اعلام نمود که به منظور پایان دادن به انزوای تحمیلی بر اوجالان اعتصاب غذایی نامحدود و بدون بازگشت را آغاز خواهد نمود. مقاومتی را که لیلا امروز پیشاهنگی می‌‌کند در ۱۹۹ روز خود قرار دارد. این اعتصاب غذا در زندانها، در هولیر، استراسبورگ و مناطق دیگری از جهان در اعتراض به فاشیسم ادامه داشته و به مقطعی مهم در مبارزات خلقمان تبدیل شده است. در نتیجه این اعتصاب، دیدار کوتاهی بین رهبر خلق کرد و محمد اوجالان انجام شد، با گذشت ۷۹ روز از اعتصاب لیلا، وی از زندان آزاد و این اقدام دولت به عنوان گامی تاکتیکی ارزیابی شد. بعد از آنکه ۱۵ زندانی زندانی روزه مرگ را آغاز کردند، پس از ۸ سال اجازه دادند که وکلا با رهبر خلق کرد دیدار داشته باشند. لیلا گوون و دیگر زندانیان اعلام کردند که نه فقط دیدار با اوجالان، بلکه خاتمه دادن به انزوای تحمیلی مد نظر آنها بوده و اعتصابهای غذا ادامه یافتند. با تداوم اعتصابات، ۱۵ زندانی دیگر به روزه مرگ پیوستند. همراه با  اراده نستوه مقاومت ماه هفت، پیشاهنگی مادران روسری سپید محل توجه افکار عمومی قرار گفت. بر همین مبنا حزب حاکم ا.ک.پ/ م.ه.پ نیز تدریجا در این زمینه گامهایی را برداشت. وکلا روز پنج‌شنبه بار دیگر با اوجالان ملاقات نمودند. این وکلا دیروز اظهار داشتند که افکار اوجالان را در ارتباط با اعتصاب کنندگان به لیلا گوون و دیگر زندانیان اعتصاب کننده خواهند رساند.

  لیلا گوون به دلیل موضع خود علیه اشغالگری عفرین، بیانیه‌‌ها و مبارزه در ک.ج.د در ۳۱ ژانویه سال ۲۰۱۸ دستگیر و به زندان گروه E آمد منتقل شد. در انتخابات ۲۴ ژوئن به رغم آنکه به نمایندگی از سوی شهروندان جولمرگ به نمایندگی پارلمان نیز برگزیده شده بود، همچنان در زندان ماند. ماموران دولتی در صدد برامدند که لیلا گوون را که با مجازاتی بین ۲۵ تا ۴۶ سال در زندان روبرو بود در ۷ نوامبر با دستبند به دادگاه منتقل نمایند، اما لیلا این برخورد ماموران را نپذیرفته و از طریق دوربین مدار بسته در دادگاه حضور به هم رسانید.

  گوون در نشست دادگاه اعلام نمود که علیه اشغالگری عفرین بوده و از همین رو دستگیر شده است. حتی اگر از زندان نیز آزاد شود اعلام می‌‌نماید که عملیات علیه روژآوا اشغالگری است. گوون با اشاره به وضعیت اقتصاد ترکیه و محکومیت وی نیز اظهار داشت او دیگر در دادگاه به هیچ دفاعی از خود دست نخواهد زد.

  لیلا در این نشست اظهار داشت که تحت تاثیر پارادایم رهبر خلق کرد، عبدالله اوجالان در ارتباط با زنان بوده و از این طریق وارد سیاست شده است. به همین دلیل او در اعتراض به انزوای تحمیلی بر اوجالان که جرم علیه بشریت محسوب می‌‌گردد دست به روزه مرگ، و اعتصاب غذای نامحدود و بدون بازگشت می‌‌زند. لیلا در این رابطه اظهار داشت: انزوا جنایت علیه بشریت است. من به عنوان نماینده مردم جولمرگ از حزب دمکراتیک خلقها، یا در مقام ریاست مشترک ک.ج.د، بلکه به عنوان یک انسان کرد به مقاومت اعتصاب غذای بدون بازگشت و نا محدود دست می‌زنم. مرگ در این راه را نیز می‌‌پذیرم. انزوای تحمیلی بر اوجالان انزوا و حصر یک نفر نیست، بلکه در انزوا قرار دادن یک جامعه است. من به عنوان یک عضو این جامعه مرگ در راه آقای اوجالان را می‌‌پذیرم.

  بعد از آنکه به منظور حمایت از لیلا فعالیتهایی در شهر آمد صورت گرفت، فرمانداری آمد در ۱۶ نوامبر دستور ممنوعیت هر گونه اقدامی را به منظور حمایت از لیلا ممنوع ساخت. ساختمان حزب دمکرات خلق‌ها در شهر آمد از سوی پلیس به محاصره درآمد و مدیریت زندان آمد نیز در ارتباط با لیلا پرونده تادیبی جدیدی را گشود. همراه با این اقدامات در آمد، در جولمرگ، وان، آدانا و اورفا، طی روزهای ۱۷ و ۱۸ نوامبر اعتصاب غذاهایی در ارتباط با حمایت از لیلا به مدت دو روز آغاز شدند. لیلا با ارسال پیامهایی گفت: حصر با صدای مشترک درهم می‌شکند. بعد از آنکه ساختمان حزب دمکراتیک خلق‌ها مورد حمله قرار گرفت، همراه با روسای مشترک حزب دمکراتیک خلق‌ها و ک.ج.د ۱۰ نماینده دیگر پارلمان نیز دست به اعتصاب غذا زدند. وکلای دیگری از آمد، اورفا، وان، ماردین، مرسین و آدانا و در شهرهای دیگر کردستان و ترکیه به اعتصاب غذایی سه روزه دست زدند.

  طی اقدامی مشترک در ۲۷ نوامبر زندانیان پرونده حزب کارگران کردستان و حزب زنان آزاد کردستان، در زندانهای کردستان و ترکیه به اعتصاب غذای نامحدود و بدون بازگشت دست زدند. بعد از آنکه دولت ترک به این اقدامات وقعی ننهاد و زندانیان در ۱۶ نوامبر اعتصاب غذای خود را شروع کردند، در ماه فوریه در ۶۷ زندان ترکیه و کردستان، ۳۵۰ زندانی وارد اعتصاب غذا شده بودند. با تداوم سیاست دولت ترک، اعتصاب غذای سراسری در تمامی زندانهای کردستان و ترکیه شروع شد. هزاران نفر به اعتصاب غذای نامحدود و بدون بازگشت پیوسته و در میان اعتصاب کنندگان، روسای مشترک حزب دمکراتیک خلق‌ها و ک.ج.د، نمایندگان سابق، شهردارها و روزنامه نگاران نیز حضور داشتند.

  اما در این میان دولت ترک نیز بدون برنامه نبود؛ در ۱۲ ژانویه اجازه داد که محمد اوجالان به مدت ۱۵ دقیقه با رهبر خلق کرد دیدار داشته باشد. دولت ترکیه از این طریق درصدد برآمد تا نشان دهد که انزوایی در کار نیست. همانروز مسئولان و وکلا را به نزد لیلا اعزام نمودند تا دست از اعتصاب بکشد. اما لیلا و دیگر زندانیان اعتصاب کننده به چنین خواسته‌‌ای وقعی ننهادند. در ۲۵ ژانویه لیلا از زندان آزاد شد. لیلا این اقدام دولت ترک را به عنوان گامی سیاسی و به اقدامی در راستای شکستن اعتصاب قلمداد کرد. لیلا اعلام داشت تا زمانیکه مطالبات وی برآورده نشوند این اعتصاب ادامه خواهد یافت. اعتصابی که با لیلا در زندان آغاز شده بود به تورنتو، استراسبورگ، هولیر و برلین رسید.

  لیلای ۵۵ ساله، مادر دو فرزند و دو نوه که دچار بیماری هیپوفیز آدنوم نیز می‌باشد، در زمان اعتصاب غذای ۲۰۰ روزه خود همواره تلاش نمود به همگان برای تداوم مبارزه انگیزه بدهد. لیلا همواره گفت که مبارزه پایان نخواهد یافت تا به نتیجه دست نیابیم. لیلا در تمام این مدت با خاطر نشان ساختن قتل‌عام و نقض حقوق بشر طی سالهای اخیر اظهار داشته است که هر گونه پیوندی با خلق کرد، نیازمند ارتباط و برقراری پیوند با آقای اوجالان است و هر گونه پیوندی با آقای اوجالان، نیازمند ارتباط و برقراری پیوند با خلق کرد است. حصر و انزوا واگویه‌‌ی این سخن است.

  لیلا در ۱۳ فوریه بعد از پذیرش دیدار با یک هیات بین‌المللی درخواست خود را تکرار کرد. به رغم وضعیت نامساعد، لیلا از پذیرش هر گونه معاینه و درمانی سر باز زد. سبیحه تمیزکان دختر لیلا می‌‌گوید هیچگاه نشنیدیم که بگوید حالش خوب نیست. اگر وضعیت جسمی وی را کنترل نکنیم، مادرم در مورد وضعیت جسمی خود هیچ سخنی بر زبان نمی‌آورد. با عشقی قدرتمند به مقاومت خود ادامه می‌دهد. او می‌گوید که حق دیدن خانواده و وکلا از سوی اوجالان حقی است مبتنی بر قانون اساسی. تا زمانیکه این مطالبه تحقق نپذیرد، این مقاومت ادامه می‌یابد.

ادامه دارد ...