هشتم مارس، روز جهانی زن نماد همبستگی و مبارزه زنان برای خلق جهانی برابر و فارغ از دولت‌-ملت‌های چپاولگر و مزدور است. جهانی که در آن برتری جنسیتی و مردسالاری جایگاه خود را به برابری و همراهی خواهد داد. جهانی که حاصل مبارزه مشترک زنان و همراهی مردان خواهد بود.

در هشت مارس ۱۸۷۵ زنان کارگر در کارخانجات نساجی آمریکا برای بهتر شدن شرایط کار مبارزه خود را آغاز کردند. هیچ‌کس تصور نمی کرد که سال‌ها بعد، این روز و این مبارزه به نمادی جهانی برای همبستگی زنان جهان بدل شود. اما این حركت اعتراضی هر سال، آشكار یا مخفیانه در کارخانه‌های مختلف ادامه یافت.

در ٨ مارس ۱۹۰۷ زنان نساج آمریكا با خواست ۱۰ ساعت كار روزانه مجددا دست به تظاهرات زدند كه مردان كارگر و زنان طبقات دیگر جامعه نیز در آن شركت کردند. حزب سوسیالیست آمریكا به تشكیل كمیته ملی زنان برای كمپین حق رأی زنان در انتخابات اقدام کرد و در مارس همان سال كارگران زن بافنده با خواست ممنوع كردن كار كودكان و كسب حق رأی زنان، در نیویورك تظاهرات کردند. رویدادهای ۸ مارس آن سال باعث شد كه سال بعد از آن، این روز به عنوان نخستین روز ملی زنان در آمریكا تثبیت شود.

سال ۱۹۱۰ كلارا زتكین زن سوسیالیست آلمان ۸ مارس را به‌ عنوان روز جهانی مبارزه زنان به کنگره بین‌المللی سوسیالیست‌ها در كپنهاگ پیشنهاد و کنگره این پیشنهاد را تصویب کرد. یك میلیون زن سوسیالیست و كارگر به همراه مردان، خواهان حقوق سیاسی ـ اجتماعی برابر برای همه زنان و مردان شده و  ۸ مارس سال بعد در كشورهای آلمان، دانمارك، سوییس و استرالیا تظاهراتی بر پا کردند. نهایتا سال ۱۹۷۵ از طرف سازمان ملل متحد، سال بین‌المللی زنان اعلام شد و دو سال بعد یعنی سال ۱۹۷۷ یونسكو ۸ مارس را به عنوان روز جهانی زن، به رسمیت شناخت.

امروز هشت مارس برای زنان تبدیل به نمادی برای مبارزه‌ی حق‌طلبانه در تمامی عرصه‌های اجتماعی، سیاسی، مدنی، اقتصادی در راستای دستیابی به حقوق انسانی و رفع تبعیض‌های جنسیتی شده است.

اکنون در قرن ٢١ دولت‌- ملت‌های حاکم در چهارسوی جهان پیشاهنگی استثمار جامعه و بویژه زنان را بر عهده گرفته‌اند، سیستم حاکم با عناوین بزک شده دسترنج زنان را غصب می‌کند و به بردگی بشریت اشکال تازه‌ای بخشیده است. تداوم جنگ بدون وقفه طی یکصد سال گذشته میان خلق‌های ساکن در خاورمیانه از سوی دولت‌-ملت‌های مزدور شرق و غرب این منطقه از جهان را به ویرانه‌ای مبدل کرده است و زنان بیش از دیگر قشرهای جوامع متحمل هزینه‌‌‌های جنگ‌های بی‌پایان شده‌اند.

هشتم مارس در کوردستان نیز به یک سنت اجتماعی تبدیل شده و جنبش زنان در تثبیت این دستاوردها و تبدیل آن به یک سنت قوی و ارزشمند اجتماعی تاثیر بسزایی داشته است.

خوددفاعی زنان امروز در سراسر کوردستان دستاورد عمده جنبشی است که در شهر و کوه با پیشاهنگی زنان گریلا بالنده می‌شود. شکل‌گیری و توانایی نیروهای مدافع زنان نشان میدهد که گرایش رادیکال و انقلابی آن در خاورمیانه چنان قدرتمند است که دستگاه سرکوب و جامعه مردسالار در مقابلش ناتوان می‌نماید.

با اینکه رژیم زن‌ستیز جمهوری اسلامی طی چهار دهه حاکمیت سعی در تصفیه و نابودی مبارزات آزایخواهی زنان داشته است اما امروز زنان بیش از هر زمان دیگری پیشاهنگی مقاومت علیه رژیم سفاک حاکم بر ایران را بر دوش گرفته‌اند و در این راستا ده‌ها زن فعال از سوی حکومت به زندان‌ها طولانی‌مدت محکوم شده‌اند.

رادیکال شدن مبارزه زنان کوردستان و ایران برای تحقق آزادی و دمکراسی بشارت‌دهنده آینده‌ای روشن برای عموم بشریت می‌باشد.