نامه‌ی گلرخ ابراهیمی ایرایی در خصوص انتقال زینب جلالیان به زندان قرچک ورامین

گلرخ ابراهیمی ایرایی: زینب جلالیان، نه فقط یک شخص و نه فقط یک زندانی است؛ بلکه مفهوم گم‌شده‌ی مبارزه در فضای مبتذل سیاسی امروز ایران است.

گلرخ ابراهیمی ایرایی زندانی سیاسی محبوس در زندان قرچک ورامین، نامه‌ای در خصوص انتقال زینب جلالیان از زندان خوی به زندان قرچک ورامین نوشته است. وی در این نامه انتقال زینب جلالیان از زندان خوی که نزدیک به محل زندگی خانواده‌اش است به زندان قرچک ورامین را در راستای اعمال فشار بر وی می‌داند.

زینب جلالیان زندانی سیاسی کورد در حالی که سیزدهمین سال حبس خود را در زندان خوی سپری می‌کرد، روز ٨ اردیبهشت به طور ناگهانی از زندان خوی خارج شده و ابتدا به زندان اورمیه، سپس کرماشان و پس از آن اوین و در نهایت به زندان قرچک ورامین منتقل شده است.

زینب جلالیان در سال ٨۶ بازداشت و دو سال بعد با اتهام خروج غیر قانونی از کشور به یک سال حبس و با اتهام محاربه به اعدام محکوم شد. حکم وی توسط دادگاه تجدید نظر و دیوان عالی تایید و با یک درجه تخفیف به حبس ابد تقلیل یافت.

گلرخ ابراهیمی در این نامه همچنین به وضعیت دیگر زندانی سیاسی کورد، سکینه پروانه اشاره می‌کند که وی نیز به زندان قرچک ورامین و همچنین بیمارستان روان درمانی امین آباد منتقل شده و مورد ضرب و شتم و شکنجه قرار گرفته است.

این زندانی سیاسی در پایان نامه‌ی خود یاد فرزاد کمانگر را که در دهمین سالگرد اعدام او قرار داریم را گرامی می‌دارد.

متن نامه‌ی گلرخ ایرایی به شرح زیر می‌باشد:

"زینب جلالیان یکی از قدیمی‌ترین زندانیان سیاسی ایران است. او پس از گذراندن سال‌ها حبس در بازداشتگاه‌ها و زندان‌های مختلف و پس از تحمل شکنجه‌های بسیار، مجدداً در روزهای اخیر از زندان خوی که نزدیک به محل سکونت خانواده‌اش است، به زندان قرچک ورامین منتقل شد و با فشارهای مجدد ماموران امنیتی مواجه شد.

زینب جلالیان طی سال‌های طولانی حبس در برابر تمامی آزار و اذیت‌ها مقاومت کرد و تن به اعترافات دیکته شده‌ی امنیتی‌ها نداد.

این انتقال نابهنگام پس از سال‌ها حبس و همچنین انتقال سکینه پروانه دیگر زندانی سیاسی کورد به زندان قرچک ورامین که در ماه‌های اخیر فشارهای زیادی را متحمل شده شده، برای اعمال فشار بیشتر بوده است.

سکینه پروانه از زمان انتقال به زندان قرچک برای اعمال فشار بیشتر بارها با بیمارستان روان‌درمانی امین‌آباد منتقل و مورد ضرب و جرح قرار گرفته است. و باید گفت این‌ها همه گویای نقض حقوق انسان است.

این حرکات کینه‌توزانه توسط ارگان‌های امنیتی محکوم است و سکوت در برابر آن جنایت است و مسئولیتی سنگین برعهده مدعیان می‌گذارد.

زینب جلالیان، نه فقط یک شخص و نه فقط یک زندانی است؛ بلکه مفهوم گم‌شده‌ی مبارزه در فضای مبتذل سیاسی امروز ایران است.

زینب جلالیان آموزگار الفبای آزادی‌خواهی است. او مفهوم مقاومتی است که توسط دوست و دشمن از یاد برده شد.

زنده‌باد یاد فرزاد کمانگر که در دهمین سالروز جان‌باختن‌اش هستیم. و پُر رهرو باد راه آزادی‌خواهانی که فریفته‌ی نام و جایگاه نشدند؛ و اگرچه سر به دار و تن به تازیانه داده‌اند، مفهوم مبارزه را دست‌خوش منافع و مطامع شخصی نکرده‌اند.

گلرخ ابراهیمی ایرایی / ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۹ / زندان قرچک ورامین".

گلرخ ابراهیمی ایرایی زندانی سیاسی از تاریخ ۱۸ آبان ۹۸ دوران محکومیت خود را در بند مشاوره ۱ زندان قرچک ورامین سپری می‌کند.

وی پیشتر در حالی که در زندان اوین در حال گذراندن دوران محکومیت پیشین خود بود، به همراه آتنا دائمی هم بندی خود با گشایش پرونده‌ی جدیدی در زندان مواجه شده و توسط دادگاه به ۳ سال و ۷ ماه حبس و ۲ سال محرومیت از عضویت در گروه‌ها و احزاب محکوم شدند.

این حکم در دادگاه تجدید نظر تایید شد اما بر اساس حکم صادره با اعمال ماده ۱۳۴ مدت ۲ سال و ۱ ماه از این حبس برای هر یک از آنها قابل اجرا است.