پیمان ویان عضو شورای هماهنگی جامعه زنان آزاد شرق کردستان مطلبی درباره نقشه راه پیشنهادی برای گره گشایی از مسئله زنان و دمکراسی در ایران نوشته و دلایل بحران موجود و چگونگی عبور از آن را بیشتر شرح داده است.

 

پیمان ویان با یادآوری آنکه خلق‌های ایران در چهل سال گذشته بهای سنگینی برای اعتراض به دیکتاتوری حاکم بر کشور پرداخته اند می گوید حکومت ایران همواره سعی کرده که با توسل به حبس و شکنجه و اعدام، اعتراضات را سرکوب کند و با ادعای اصلاح بر عمر خود بیافزاید.

 

او از زنان به عنوان محبوسین محروم از حقوق خود تحت لوای قوانین مذهبی و مردسالارانه یاد کرده و یادآوری می کند که آوردن چادرهای سیاه پس از انقلاب حاکی از تلاش برای محصور کردن فکر و اندیشه زنان بود.

 

پیمان ویان می گوید حاکمان ایران از دین به عنوان ابزاری سیاسی برای زن ستیزی استفاده کردند و عرصه بر زنان در همه امور بدین ترتیب تنگ شد تا جایی که خروج از چهار دیواری گناه به حساب آمد.

 

عضو شورای هماهنگی کژار تصریح می کند ضد انقلابی‌ که بر انقلاب چیره شد پس به حاشیه راندن زنان بود که ملت‌ها و زبان‌ها و تنوعات عقیدتی را با برپایی حکومتی مبتنی بر فقط یک زبان و یک مذهب رسمی، مورد سرکوب قرار داد.

 

پیمان ویان این تجربه تلخ را موجب نوعی هشیاری در میان زنان و خلق‌های تحت ستم ایران می داند و تأکید می کند که زنان در مقطع کنونی باید برای تقویت سازمان‌یافتگی و انسجام و برنامه ریزی جهت دستیابی به حقوق خود دوچندان تلاش کنند. 

 

او نژادپرستی، مذهب‌گرایی و جنسیت‌گرایی را جزء لاینفک دولت-ملت ها می داند که از نهادهای اصلی حکومت تا نهاد خانواده و سلول انسان‌ها ریشه دوانده و موجودیت زنان را انکار کرده است.

 

پیمان ویان تلاش حکومت ایران برای حفظ حاکمیت از طریق امتیازدهی به نیروهای خارجی را با وجود اعتراضات داخلی و بحران‌های عمیق اقتصادی و اجتماعی بیهوده می داند و می گوید اگر حکومت حاضر به تغییر رفتار و چارەیابی واقعی مسئله زن شود خواهد دید که چگونه راه بر حل مسایل دیگر باز خواهد شد. در غیر اینصورت حکومت سرنگون خواهد شد و زنان پرچمدار آن  خواهند بود.

 

او با توجه به یکپارچگی مسئله زنان، بر لزوم گرد آمدن آنها حول نقاط مشترک، زیر یک چتر فراگیر مستقل تأکید کرده و خطرات تفکرات مردسالارانه حتی در احزاب اپوزیسیون ایران را گوشزد می‌کند.

 

پیمان ویان پروژه کژار برای گره گشایی از مسئله زن در ایران را امروزی خوانده و می گوید اگر تغییرات لازم در نکاتی که مطرح شده شکل نگیرد، رژیم راهی برای خروج از بحران پیدا نخواهد کرد.

 

او در عین حال به آمادگی زنان کرد و نقش‌آفرینی مشهود آنها در تحولات منطقه پرداخته و از جمله به پیشگامی زنان در روژاوا اشاره می کند که اینبار نه در جایگاه قربانی بلکه به عنوان یک ناجی ظاهر شدند.

 

پیمان ویان به بهرەگیری زنان شرق کردستان از تجارب زنان روژاوا پرداخته و می گوید کژار برای برقراری یک نظام کنفدرال و دمکراتیك برای زنان کرد، عرب، بلوچ و آذری و فارس که همگی اسیر یک منطق هستند خود را مسئول می‌داند.