به مناسبت ۲۵ نوامبر؛ رژیم زن‌ستیز جمهوری اسلامی ایران در مورد زن چگونه می‌اندیشد؟!
هدف از این گزارش به مناسبت ۲۵ نوامبر پرده برداشتن از قوانین و مقرارات ضد زن جمهوری اسلامی ایران است و همزمان آگاه نمودن کسانی که خارج از این سیستم زندگی می‌کنند.
در بیشتر کشورهای جهان، هر ساله روز ۲۵ نوامبر، با انجام فعالیت‌ها و کارزارهای متنوع جهت نفی خشونت علیه زنان همراه است
بی‌شک زن در هر کجای این جهان که باشد ازطرف تفکر مردسالاری روبروی انواع آزار و شکنجه ها می باشد و زنان ایرانی نیز از این قاعده مستثنی نیستند و روزی نیست از طرف فرهنگ و عادات نخ نمای جامعه و همچنین زیر سایه قانون و قواعد ضدزن مستقیم حاکم ولایت دار و سرکوب گر ایران مورد خشونت واقع نشوند و همچنین به مدد همین قوانین، تفکر ضد زن و کشتن زنان روا بوده و از طرف همان قوانین بر روی خشونت‌های علیه زنان سرپوش نهاده می‌شود.
قانون در ایران یعنی زیرپا نهادن حقوق زنان و روا دانستن کشتن آن‌ها.
هدف از آماده کردن این گزارش به مناسبت ۲۵ نوامبر پرده برداشتن از قوانین و مقرارات ضد زن جمهوری اسلامی ایران است و همزمان آگاه نمودن کسانی که خارج از این سیستم زندگی می‌کنند.
ایران از جمله ۶ کشور جهان است که تاکنون کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان را امضا ننموده و همانطور که برای همه مشخص است زیر پا نهادن حقوق زنان بخشی از هویت و دارایی رژیم ضد زن ایران است و علت همه این‌ها نیز همان دیدگاه پوسیده رژیم سرکوبگر می‌باشد.
از روزی که سیستم آخوندی ایران بر سرکار آمد، فورا اعمال ضد زن و سرکوب را شروع کرد و این سرکوب ها را از طریق وضع کردن قوانین ضد زن در بخش‌های مختلف جامعه انجام داد.
از دلایل عمده نابرابری و خشونت علیه زنان همان قوانین و مقررات رژیم ایران می‌باشد. ولی زنان فعال و شورشی در مقابل آن ها سرخم نکرده‌اند و مقاومت و ضدیت با ذهنیت پوسیده‌ی آخوندی را در عرصه‌های مختلف ثابت نموده‌اند.
سهیم نکردن زنان در امر قضاوت چرا که براساس آیین اسلام زن نمی‌تواند قضاوت درستی داشته باشد.
حق طلاق، حضانت فرزند، مسافرت بدون اجازه‌ی همسر، تعیین محل زندگی، ادامه تحصیل، تعیین شغل از جمله حقوق سلب شده در قانون جمهوری اعدامی ایران است که طی ۴۲ سال عمر رژیم، زنان آزادی خواه برای آن جنگیده‌اند.
بیشتر خشونت‌های علیه زنان در ایران پنهان می‌مانند و احتمالا دلیل آن هم همان اصطلاح (دعوا نمک زندگیست) میهباشد و کتک، فحش، داد و هوار، شکستن وسایل، بهم ریختن سفره و ... همچون کارهای روزمره که در چهاردیواری خانه‌ها وجود دارد، عنوان می‌شود.
قوانین و فرهنگ مردسالار همیشه همکارو حامی همسر، پدر، برادر و حتی پسران است تا این خشونت‌های اقتصادی، فیزیکی، روانی و جنسی عادی شود و نیز بیشتر مواقع به دلیل این که زنان از انجام چنین رفتارهایی از جانب اعضای خانواده خود شرمنده می‌شوند، سرپوش نهادن بر روی این خشونت‌ها را به صلاح می‌دانند.
زنان ایرانی که در از بین بردن رژیم شاه نقش بسزایی داشتند، اولین قربانیان جمهوری اسلامی بوده‌اند.
قوانین ایران از عقب افتاده‌ترین و و وحشی‌ترین قوانین ضد انسانی هستند که حق تصمیم‌گیری را از زنان گرفته و زنان را همچون برده‌ای که باید مدام گوش به فرمان همسر، پدر و برادر باشند که بدون اجازه آن‌ها ناتوان از انجام هرکاری هستند، نشان می‌دهد.
در اساسنامه ایران تعدادی قوانین دفاع از حقوق زنان به صورت شکلی عنوان شده است که می‌توان آن‌ها را دور زد و همان قوانین کم را هم رعایت نکرد.
در اصل ۲۰ آمده است که تمام ملت، زن و مرد، در برابر قانون برابرند و کلیه حقوق سیاسی، اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی با پیروی از تربیت اسلامی تامین می‌شود.
در اصل ۲۱: دولت موظف است تمام حقوق زنان را با پیروی از تربیت اسلامی تامین نماید. گذاشتن شرط "تربیت اسلامی" سکویی است جهت نشان دادن مردسالاری رژیم در کلیه قوانین و این ضد زن بودن رژیم در تمامی اصل‌ها و قوانین نهفته است.
ماده ۱۱۰۵: ریاست خانواده بر عهده مرد است. براساس این بند تمام تصمیم‌ها را مرد خانواده می‌گیرد، اگر چه زن ناراضی باشد، اما مرد می‌تواند بدون مشورت و سوال کردن از او هر کاری را انجام دهد.
ماده ۱۱۱۷ می‌گوید: مرد می‌تواند زن را از شغلی که با مصلحت خانواده همسو نباشد، منع کند. به هیچ عنوان خواست و توانایی‌های زن در نظر گرفته نمی‌شود و اگر مرد اجازه ندهد زن صاحب هیچ حقی نیست.
ماده ۱۱۱۴: زن باید در خانه‌ای که مرد مشخص می‌نماید زندگی کند. براساس این قانون زن باید در هر مکانی حتی اگر مورد قبول او نباشد و از لحاظ روانی مورد تایید نباشد زندگی کند، چرا که مرد آن را انتخاب کرده است.
براساس مواد ۱۱۲۳ و ۱۱۲۴ مرد می‌تواند زن خود را به دلایل مختلف همچون مریضی یا نابینا شدن هر دو چشم طلاق دهد، حتی اگر در زمان عقد هم زن همانگونه باشد.
در مقابل نیز قوانین مدنی ایران سدیست در مقابل طلاق گرفتن و جدایی زنان. حتی کتک زدن که یکی از دلایل قابل استناد در ماده ۱۱۳۰ تبصره ۴ جهت طلاق می‌باشد، هیچ پیگیری قانونی نداشته و در صورت وجود نیز به بهانه‌ی پیروی از تربیت اسلامی قابل اثبات نیست.
براساس این قوانین، حقوق و بهانه‌ی زیادی به مردان داده می‌شود تا زنان را طلاق داده یا این قوانین را دست آویزی جهت ترساندن زنان از طلاق نمایند و بدین شیوه علیه زنان خشونت اعمال نمایند تا اجازه ازدواج مجدد را بگیرند.
در ماده ۸۶۰ غیر از پدر و پدربزرگ کسی حق ندارد بر صغیر وصی معین کند حتی مادر کودک.
در ماده ۹۰۷ می‌گوید دختر نصف پسر ارث می‌برد.
ماده ۱۰۶۰: زن ایرانی حق ندارد با مرد بیگانه ازدواج نماید و باید دولت این اجازه را بدهد. براساس این ماده قانون حتی اگر هیچ مشکل قانونی هم وجود نداشته باشد، کماکان اجازه‌ی دولت برای ازدواج زن الزامی است.
ماده ۱۱۶۹: سرپرستی دختر بعد از هفت سالگی و پسر بعد از دو سالگی بر عهده‌ی پدر است.
این قانون با بیان اینکه مردان سرپرست خانواده هستند و زنان نمی‌توانند از لحاظ مادی زندگیشان را به خوبی تامین کنند توجیه می‌شود. در حالیکه امروزه علی الخصوص در شرق کوردستان بیشتر زنان تامین کننده نیازهای اقتصادی خانواده هستند.
ماده ۱۴۷ در قوانین آخوندی، حقوق کیفری برای دختران تنها ۹ سال قمری تعیین شده است. یکی دیگر از شکاف‌های قوانین رژیم دراین قانون است که در آن دختران بعد از ۹ سال قمری انسان بالغ و کامل محسوب می‌شوند اما در همان حال زن ناقص العقل است و قوانینی همچون ازدواج با بیگانگان یا سرپرست بودن خانواده، شهادت و قاضی بودن و ... بر او اعمال می‌شود.
ماده ۲۳۷: شهادت زن نصف شهادت مرد است.
ماده ۳۰۱: دست پدر و پدربزرگ را جهت کشتن زنان کاملا باز نگه داشته و تاکید می‌کند که اگر مردی زنی را بکشد، لازم است خانواده مقتول نصف دیه انسان را به قاتل داده تا بتوانند او را قصاص نمایند. همچنین اگر زنی حامله که جنین او پسر باشد کشته شود دیه آن جنین دو برابر دیه مادرش می‌باشد. اما اگر جنین دختر باشد دیه او نصف دیه مادرش است.
ماده ۵۵۰ دیه زن نصف دیه مرد است و گاهی کمتر از بعضی از اندام‌های مردان.
قیمت جان زن در اسلام ۵۸۰ گرم طلاست که از بیضه چپ مرد کمتر است و براساس ماده ۶۶۵ قانون جزای اسلامی دیه بیضه چپ مرد ⅔ دیه کامل است و در اینجا می‌بینیم که از دیدگاه اسلام قیمت بیضه چپ مرد از دیه کامل زن بیشتر است.
ماده ۶۳۸ در مورد حجاب زنان است و بی‌حجابی زنان را جرم تلقی می‌کند و از ۱۰ روز تا ۲ ماه زندانی کردن همراه با جریمه نقدی را تایید نموده است.
همچنین در چند سال اخیر به شیوه سیستماتیک بر روی مسئله حجاب زورگویی نموده و با بهانه‌های مختلف کیفرخواست صادر و احکام تا چندین سال زندان نیز تایید شده است که در دو سال اخیر نمونه های فراوانی دیده می‌شود.
قانون ۱۱۵ و ۱۶۳: زن نمی‌تواند رئیس جمهور و قاضی شود. البته بعد از اصلاح قانون، زنان در بعضی از قسمت ها می‌توانند با عنوان قاضی حضور داشته باشند اما حق انشا رای را ندارند و به عنوان مشاور حضور دارند.
ماده ۱۱۰۸ قانون مدنی می گوید اگر زن وظایف خود را در قبال شوهرش انجام ندهد نفقه به او تعلق نمی‌گیرد.
براساس این قوانین، فشار و خشونت زیادی بر روی زنان اعمال می گردد. این قوانین پشتیبان و همکار رواج تفکر مردسالاری در قالب قانون است.
دختر بدون اجازه پدر و یا پدربزرگ خود حق ندارد ازدواج کند.
زن بدون اجازه همسر خود نمی‌تواند به خارج از کشور سفر کند.
خشونت و جنسیت‌گرایی در این دو قانون در بلندترین حد خود قرار دارد چرا که به ناقص العقل بودن زن اشاره دارد که نمی‌تواند مستقل اقدام نماید.
زن نصف مرد ارث می‌برد. مرد بعد از فوت همسرش یک چهارم اموال را به ارث می‌برد در حالیکه زن پس از فوت همسرش ⅛ ارث می‌برد و چنانچه زن صاحب فرزند نباشد، در این صورت میهتواند یک چهارم ارث می‌برد.
مرد می‌تواند با زن غیرمسلمان ازدواج نماید اما زن نمی‌تواند با مرد غیرمسلمان ازدواج کند.
طلاق تنها از طرف مردان قابل اجراست.
مرد می‌تواند ۴ زن رسمی و چندین زن صیغه‌ای داشته باشد.
مرد می‌تواند زنش را بکشد اگر او را با مرد دیگری ببیند.
براساس این قانون زنان بسیاری قربانی شدند و به قتل رسیدند بدون آنکه قاتلین جریمه یا مجازات شوند.
دخترانی که کمتر از ۱۳ سال باشند می‌توانند با اجازه‌ی پدرانشان ازدواج کنند.
ازدواج در سنین پایین قتل همه جانبه است چرا که هم از لحاظ فکری، روانی و جسمی نوعی قتل محسوب می‌شود. دختری که کودکی را از او گرفته و برایش قوانین وضع نموده و وظایف و مسئولیت هایی برایش تعیین می نمایند، در همان سن می‌میرد.
لازم بە ذکر است کە از طرف بسیاری ازفعالین حقوق بشر درخواست لغو این قانون به مجلس شورای اسلامی ایران داده شد اما بیشتر نمایندگان مجلس آن را رد کردند اما حکومت عربستان که ایران همچون کشور عقب افتاده‌ای از آن نام می‌برد این قانون را لغو کرد.
وقتی مردی از دین اسلام خارج شود اعدام می‌شود، اما زن اعدام نمی‌شود بلکه هر روز موقع نماز خواندن شلاق می‌خورد.
در این قانون جنسیت‌گرایی قابل مشاهده است چرا که مرد اعدام می‌شود اما زن تا زمانی که زنده است در زندان می‌ماند و هر روز شکنجه می‌شود.
در قانون اسلامی زن باید تمام بدنش به جز گردی صورت و دست هایش پوشیده باشد اما برای مرد چنین حکمی نیست.
با اینکه تمام روایت‌ها و اتفاقات حاکی از خشونت علیه زنان است اما باید این را در نظر داشت که در حال حاضر مردان نیز قربانی این تفکرند. چرا که تفکر قدرت طلب برای رسیدن به اهدافش همه را قربانی می‌نماید.
لازم بە زکر است با وجود تمام خشونت‌ها و وحشی‌گری‌ها، با فعالیت و همکاری مداوم زنان و مردان برابری‌خواه و آزادی خواه دستاوردهای زیادی در راه برابری زن و مرد در تمام عرصه‌ها به دست آمده است.
با وجود تمام فشارها و ناعدالتی ها علیه زنان در جمهوری اعدام اسلامی که پیشتر عنوان شد، زنان فعال و مقاوم زیردست بودن را قبول نکرده و در تمام عرصه‌های جنگ، زندان، دانشگاه‌ها و مدارس و تظاهرات آبان ۱۳۹۸ و نفی حجاب و مقابله با دولت تا شرکت در جنگ مسلحانه در کوردستان و ریاست احزاب و سازمان های سیاسی و اجتماعی، قدم به قدم به سوی موفقیت گام برمی دارند.
به مناسبت ۲۵ نوامبر روز جهانی خشونت علیه زنان باید در تمام عرصه‌های جنگ علیه رنج و ستم جنسیتی در میدان های دولتی، ادرای، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی فعال بودە و همراه با جنبش زنان بر ضد تفکر مرد سالاری ایستاده و مقاومت نماییم.
در جامعه‌ای که نیم آن زنان هستند و این زنان هر روز روبروی خشونت می‌باشند بحث بر سر آزادی خودفریبی است، چرا که شرط آزادی جامعه، آزادی زنان است. این شعار باید به مرحله اجرا درآمده و برای آن اقدام عملی نمود.
"زن، زندگی، آزادی"
کمیته تحقیقات کژار
