حمله به فعالین حقوق زنان در ایران و مقاومت در زندان‌ها

​​​​​​​در چند مدت اخیر نیروهای امنیتی دور تازه‌ای از حملات به فعالین حقوق زنان در ایران آغاز کرده و بر تعداد بازداشت شدگان افزوده شده است. زنان زندانی اما افزایش فشارها را با مقاومت الهام بخش خود پشت میلەهای زندان پاسخ داده‌اند

در چند مدت اخیر نیروهای امنیتی دور تازه‌ای از حملات به فعالین حقوق زنان در ایران آغاز کرده و بر تعداد بازداشت شدگان افزوده شده است. زنان زندانی اما افزایش فشارها را با مقاومت الهام بخش خود پشت میلەهای زندان پاسخ داده‌اند.

 

نرگس محمدی که به خاطر فعالیت در زمینه دفاع از حقوق بشر از سال ٩۴ در ایران زندانی شده است دیروز به مرخصی سه روزه آمد. او برای ملاقات با پدر بیمارش راهی زنجان شده است. نرگس محمدی که به شانزده سال حبس محکوم شده علیرغم بیماری و محرومیت از دیدار با فرزندانش هیچوقت از دفاع از انسانیت کوتاه نیامد.

مرخصی سه روزەی نرگس محمدی در حالیست که هنوز تعداد زیادی از زنان آزادیخواه در زندان‌های ایران هستند. زنانی که برخی از آنها شناخته شده و اکثرا بی‌نام و نشان هستند.

 

به نقل از هرانا مهرناز حقیقی، کنشگر مدنی و پزشک ساکن بندرعباس که پیش‌تر به اتهام تبلیغ علیه نظام به تحمل شش ماه حبس محکوم شده بود، روز شنبه هفته جاری جهت اجرای حکم به زندان بندرعباس منتقل شده است.

 

او اسفندماه پارسال توسط نیروهای امنیتی در منزل شخصی خود بازداشت شد و تا فروردین ٩۶ که با قید وثیقه بیرون آمد در زندان اوین تهران نگهداری می شد. تاکنون از جزییات پرونده وی اطلاعی در دست نیست.

 

در عین حال، یکی دیگر از فعالان حقوق زنان با نام مریم آزاد، سه شنبه شب، سوم مهرماه، هنگام سفر به ترکیه در فرودگاه تهران دستگیر شده است.

 

یکی از نزدیکان مریم آزاد به رادیو زمانه گفته که او بدون دلیل یا تفهیم اتهام، پس از گذر از گیت فرودگاه و زمانی که به مقصد استانبول سوار هواپیما شده بود، توسط نیروهای امنیتی دستگیر شد. او گفته که مریم آزاد دچار بیماری و تحت معالجه پزشک است.

 

این چندمین بازداشت قعالان حقوق زنان در طول یک ماه گذشته است.

 

پیش از این هدی عمید، نجمه واحدی و رضوانه محمدی به دلایل نامعلوم بازداشت شده‌اند. آنها از ملاقات با اعضای خانواده و دسترسی به وکیل محروم بوده‌اند.

 

نسرین ستوده وکیل دادگستری هم از دیگر بازداشت شدگان ماههای اخیر است که از سوم شهریورماه در اعتراض به آزار و اذیت خانواده و نزدیکانش دست به اعتصاب غذا زد.

 

او در نامه‌ای به پسرش نوشته است: نیمای من! چگونه می‌توانستم شاهد اعدام نوجوانان وطن‌ام باشم و سکوت کنم؟ چگونه می‌توانستم چشم بر کودک‌آزاری‌ها ببندم تا شب‌ها را با خیالی آسوده در کنارت بگذرانم؟ تا روز اول مهر کیف مدرسه‌ات را بر پشت‌ات بگذارم و به اتفاق بابا، تو را تا مدرسه بدرقه کنم؟

 

زندانیان سیاسی دیگری مانند گلرخ ایرایی با شش سال حبس، آتنا دائمی با محکومیت هفت ساله و زینب جلالیان با حکم حبس ابد از جمله دیگر زندانیانی هستند که مقاومت آنها پشت میلەهای زندان، روشنگر راه بسیاری در بیرون از زندان بوده و برای آزادیخواهان الهام بخش بوده‌اند.