لیلا گوون: نباید بارزانی خاک مقدس را به ترکیه تقدیم کند

لیلا گوون در کنفرانس حزب دمکراتیک خلق‌ها در منطقه آمد طی سخنانی افزود: نباید خاک مقدس به ترکیه تقدیم شود. مسعود بارزانی گفته بود که ما خواهان برادرکشی نیستیم. اگر خواهان برادرکشی نیست پس خاک مقدس را نباید تقدیم کند.

   کنفرانس سازماندهی منطقەای حزب دمکراتیک خلقها در آمد آغاز بکار کرده و بە مدت دو روز ادامه خواهد یافت. در این کنفرانس موضوعات مرتبط به سازماندهی این حزب مورد بحث و بررسی قرار خواهند گرفت. در آغاز این کنفرانس، لیلا گوون ریاست مشترک ک.ج.د و نماینده مجلس از حزب دمکراتیک خلق‌ها به سخنرانی پرداخت.

  لیلا گوون در این سخنرانی اظهار داشت:  ما در برهه تاریخی این کنفرانس را برگزار می‌کنیم. تمامی خلق کرد از این مساله اطلاع دارد که 14 ژولای برای خلق کرد دربردارنده چه رویداد مهمی است. تاریخی از آتش است، در این تاریخ آتش، رفقای ما در زندان آمد بپاخاستند، گفتند که ما این سیستم، شکنجه و آلودگی را نخواهیم پذیرفت. موضوع دیگر، تداوم فشار سرکوب روزانه علیه سازمان ماست. به منظور محکوم کردن تمامی این اقدامات ما به روزه مرگ دست می‌زنیم. این اقدام همانند یک سیلی بر گونه‌های سیستم کنعان اورن و اسد اوکتای بود. در این روز بود که تاریخ دگرگونه شد. هیچ کس اطمینان نداشت که رفقا در زندان به چه کاری دست می‌زنند، هیچ اسلحه‌ای در اختیار نداشتند. هیچ فرصت و امکاناتی در اختیار نداشتند. اما آن‌ها بدنهایشان را به پایە و به سلاحی علیه سیستم بدل کردند و در مقابل این سیستم بپا‌خاستند. در آن زمان بود که مساله دیگری پدیدار شد؛ اراده خلق کرد در این مبارزه پدیدار شد. در هر چهار بخش کردستان خلق کرد با فرهنگ خود، با زمان خود قادر به عمل و مبارزه نشده بود؛ اما این موضع در مقابل این سیستم به پاسخی بسیار قدرتمند تبدیل شد.

  نام مقاومت کنندگان در تاریخ کردستان همچنان طنین انداز است

  درست است که در این مرحله بسیاری از رفقای ارجمند و قهرمان این آرمان به شهادت رسیدند. اما باید در این رابطه فکر کنیم، در آن زمان هزاران انسان به زندان افکنده شده بودند؛ اما آن‌هایی کە برای شکنجە آمدند و با شکنجە خود را نمایان کردند حالا نامی از آنها باقی نماندە است و کسی حسابی برای آن‌ها نمی‌کند. اما اسامی کمال‌ها، خیری‌ها، مظلوم‌ها و ساراها همچنان در تاریخ کردستان طنین انداز است. به این افراد بسیار مدیون هستیم. اکنون 37 سال از مقاومت بزرگ، از روزه مرگ می‌گذرد. امروز دوباره می‌بینیم که این سیستم از ما هزینه می‌خواهد، مشخص است که می‌خواهند بگویند اراده خلق کرد چندان مستحکم نیست، کردها دیگر قادر نیستند از عشق و اراده خود دفاع نمایند، از هویت خود دفاع نمایند. سیستم سیەکار براین باور است که کردها به پیمان و وعده خود وفادار نبوده و پای بند به آرمان‌های خود نیستند.

  روح 14 ژولای همچنان زنده است

  اکنون که رفقایمان زولکف، آیتن، معصوم و دیگر رفقای این مرحله از مبارزه جان خود را از دست دادەاند، به ما هدیه‌ای دادەاند، نکته‌ای را به یاد ما آورده‌اند؛ آن‌هم هیچ چیز تغییر نکرده است؛ روح 14 ژولای همچنان زنده است. آن‌ها باید بر این نکته واقف شده باشند که آقای اوجالان برای ما خط قرمز است. اگر شما قدمی به پیش نگذارید، حصر را درهم نشکنید و درخواست ما را قبول نکنید، صدای لیلا؛ و دیگر رفقایمان را که در اعتصاب غذا به سر می‌برند، گوش ندهید، بار دیگر زندان را به عرصه مقاومت تبدیل می‌کنیم. بدین منظور به این فعالیت فدایی دست زده شد. بار دیگر مجددا از این رفقا یاد می‌کنم. در مقابل آنان سر تعظیم فرود می‌آورم. اگر امروز توانسته‌ام که در مقابل شما قرار گیرم، هزاران رفیقم در زندان‌ها به سر می‌برند، بدون هیچ تردیدی می‌دانم که به دلیل مقاومت این رفقا در زندان اکنون در این جا قرار دارم. اقدامات این رفقا در حقیقت سیستم را دچار واهمه کرد. سیستم، زندان به زندان را جستجو کرده و به رفقا گفته بود که به اعتصاب غذا دست نزنید. سیستم دچار ترس شده بود. آن‌ها دریافته بودند که این تصمیم از سوی دختران و پسران کرد گرفته شده است، هیچ کس نمی‌تواند در مقابل چنین تصمیمی قرار گیرد. بدین منظور من بار دیگر از تمامی رفقایم یاد کرده و اعلام می‌داریم که وعده ما برای این رفقایمان اینست که دیگر نه فقط حصر، بلکه آزادی رهبر خلق کرد و خلق کرد برای ما خط قرمز است. در این راستا نیز تلاش کرده و هم ما برای رسیدن به چنین هدفی است.

  حزب دمکراتیک خلق‌ها برای سازماندهی در حالت بسیج قرار گرفته است

  نشست بنابه دلایلی بسیار مهم است؛ حزبمان، حزب دمکراتیک خلق‌ها ماه‌هاست که به شیوەای گسترده به تلاش‌های سازماندهی دست زده است. ما اطلاع داریم که آزادی بدون سازماندهی امکان پذیر نبوده و رفقایمان در این رابطه مسئول هستند. شما رفقای وکیل، شهرداران مشترک، روسای سازماندهی شهرها و مناطق، اعضای ریاست ک.ج.د، اعضای مجالس و مدیریتهای حزبی، شما در این رابطه مسئول هستید. این مناطق در دست ما قرار دارد. تغییر برخی از امور لازم به نظر می‌رسد. تغییر بیش از هر چیزی نیازمند تغییر در ذهنیت است. اکنون ما کنفرانس‌های فراوانی در دست برگزاری داریم، نشست‌هایی را برگزار می‌کنیم. ما در سخن می‌گوییم که چنین و چنان می‌کنیم؛ اما در عمل، همانند گذشته عمل می‌کنیم و این مساله شایسته نیست.

  رفقای ما نیز اعلام کرده‌اند که در جنوب [کردستان] مجددا عملیات [ارتش ترکیه] آغاز شده است و دوباره درصد هستند که دستاوردهای کردها را از میان بردارند و جغرافیای کردها را بمباران می‌کنند. در مقابل این انکارها، محو و نابودی و آسیملاسیون، سازماندهی و موضع و اراده‌ای نستوه لازم است. در مقابله با چنین مواردی 200 روز دست به مقاومت زدیم و به پیروزی دست یافتیم. ما آن‌ها را ناگزیر کردیم که ملاقات با آقای اوجالان امکان پذیر گردد. اما این روند از هم اکنون تابع سازماندهی ماست. بدین منظور نیز لازم است که ما این نشست‌ها را برگزار کنیم، کمبودها و کاستی‌های خود را مورد بحث و بررسی قرار داده و با پایان این نشست‌ها هیچ کس منتظر و مترصد اقدام هیچ کس نباشیم. ما نباید بگوییم امکان ندارد؛ به همین دلیل کاری انجام نمی‌دهیم. ما مرکز [عمل و تصمیم گیری] هستیم. در صورت روی دادن امری، می گویم که نمایندگان ما در اینجا هستند و ما نمی‌توانیم کاری انجام دهیم. همه چیز ما هستیم، هر چه بادا باد. ما خود مستقلا می‌توانیم اقدامات و کارهای فراوانی را انجام دهیم. منتظر و مترصد یکدیگر نمانیم.

  یا گامی صد ساله به جلو برخواهیم داشت یا صد سال دچار سکون و وقفه خواهیم شد

  در برهه‌ای بسیار مهم و حساس قرار داریم. 100 سال آینده را مد نظر داریم. یا در خاورمیانه گامی صد ساله به جلو برخواهیم داشت یا صد سال دچار سکون و وقفه خواهیم شد و منتظر تغییر سیستم خواهیم شد. به همین منظور من این نشست‌ها را بسیار مهم و معنی دار ارزیابی می‌کنم. من اذعان می‌کنم که از امروز به بعد، حزبمان، در تمامی ترکیه باید به حزبی مهم و تاثیرگذار تبدیل شود. زیرا احزاب دیگر در این میان تجزیه شده‌اند و چیزی تغییر نکرده است. تنها حزب باقی مانده حزب ما، حزب دمکراتیک خلق‌هاست. حزب دمکرات خلق‌ها حزبی صرفا برای کردها نیست، برای ترک‌ها و برای خلق‌هایی است که در ترکیه زندگی می‌کنند. این حزب امیدی بزرگ است. ما همواره گفته‌ایم؛ اما این مساله درک نشده است. براین باورم که اکنون درک کرده‌اند و در انتخابات اخیر نیز مسائل بسیاری آشکار شده است. بدین منظور است که من این نشست‌ها را بسیار مهم ارزیابی می‌کنم... لازم است که سازمان‌های ما، در داخل و در مدت زمانی کوتاه سازماندهی‌های خود را بیش از پیش تقویت کنند و میادین را به کنترل خود درآورند.

  خلق منتظر ماست

  خلق منتظر ماست، این مساله در کنش‌های اخیر مشخص شده است. برخی میگفتند که خلق کجاست، اما خلق منتظر ماست. خلق امیدوار است و از ما بهتر بر مسائل وقوف دارد. میکروفن را در اختیار اعضای کرد قرار میدادند و می‌گفتند؛ من در میان سازمان قرار ندارم؛ اما زمانی که سخن می‌گفتند مانند یک فیلسوف سخن می‌گفتند. مادران ما دست به فعالیت زدند و هیچ کس یارای مقاومت در برابر آن‌ها نبود. این مساله نیز نشان داد که خلق همچنان بر سر پیمان خود استوار است و منتظر ماست. زنان هیچگاه میادین را ترک نکردند. زنان با سازماندهی موجود در میان ما در این کنشگری عظیم میادین را ترک نکردند. بدین منظور باید سازماندهی‌های زنان در هر عرصه‌ای گسترش یابند. باید رفقای مرد ما نه همانند تاکتیک، باید به عنوان مساله‌ای ایدئولوژیک با مساله زنان برخورد کنند. من می‌شنوم و ناراحت می‌شوم که برخی از افراد در بسیاری از عرصه‌ها می گویند رئیس مشترک زن را نمی‌پذیرند. ما این مساله را پشت سر گذاشته‌ایم رفقا. خواهش می‌کنم نوع برخورد با زنان، نوع برخورد و تعامل با آرمان ماست؛ این مساله را درک کنند. باید ما این مساله را بدین صورت درک کنیم. ما باید با هم به عنوان شهروند خود را تقویت نموده و بهتر از گذشته باشیم. نباید دستاوردهای خود را نادیده بگیریم.

  درخواست از حکومت جنوب کردستان: خاک مقدس را نباید به ترکیه تقدیم کرد

   در آخر از حکومت جنوب کردستان درخواستی دارم؛ حکومت جنوب کردستان دست به انتخابات زده و رئیس حکومت اقلیم کردستان را انتخاب کرده است. بدون تردید ما برای رئیس حکومت اقلیم کردستان آرزوی موفقیت داریم. ما خواهان موفقیت ایشان هستیم. زیرا در هر بخشی از کردستان رویدادی مثبت به وقوع بپیوندد، با خوشحالی پذیرای آن هستیم. اما نباید دروازه‌های خاک مقدس  به سوی ترکیه گشوده شود. چنین امری اشتباهی عظیم است. آقای مسعود بارزانی پیش از این گفته بود که ما خواهان برادرکشی نیستیم. اگر خواهان برادرکشی نیستند، نباید دروازه‌های خاک کردستان را بروی ترکیه بگشایند. این خاک تنها متعلق به حزب دمکرات کردستان نیست؛ این خاک، خاک تمامی جنوب کردستان، بخشی از کردستان است.

  همانگونه که زمانی تبهکاران داعش دست به حمله زدند، کردها با روحی مملو از حس اتحاد به یکدیگر پیوسته و این خاک را آزاد کردند، همانگونه که داعش به شنگال حمله نمود، تمامی نیروهای کردها به یکدیگر پیوسته و این منطقه را آزاد کردند، اکنون نیز با همان روح نیازمند ممانعت از گشودن دروازه‌های جنوب کردستان به سوی ترکیه هستیم. نباید در این رابطه سکوت پیشه کرد. نباید تماشاچی بود. همانگونه که در شمال کردستان مبارزه را به پیش می‌بریم، ما به تمامی باید به اتحاد دست بزنیم. نباید در مقابل این مساله سکوت پیشه کرد. ما این حمله به جنوب کردستان را همانند حمله به آمد، وان، باتمان و اورفا قلمداد می‌کنیم. ما هیچ فرقی با یکدیگر نداریم. رفقا گفته‌اند و ما نیز بار دیگر این سخن را تکرار می‌کنیم. ما از آن‌ها می‌خواهیم و می‌گوییم که  باید به اتحاد و ائتلاف قدرتمندی دست بزنیم. از آن‌ها می‌خواهیم که این اتحاد و ائتلاف را تحکیم بخشند. کردها دوستی بهتر از یکدیگر نمی‌یابند. زمان رفراندوم، چه کسی به حمایت از شما دست زد؟ بدون تردید کردها هر چهار بخش کردستان. آن زمان ترکیه چه می‌گفت؟ آشکار گفتند که ما این مساله را نمی‌پذیریم. به همین دلیل ما می‌گوییم که این مساله اشتباه بوده و باید در این رویه تجدید نظر به عمل آورد. من برایتان آرزوی موفقیت دارم. پیروزی نزدیک است و به این مساله اعتقاد دارم. حزب دمکراتیک خلق‌ها عنقریب  به بسیج سازماندهی خود در سرتاسر ترکیه دست خواهد زد و سیاستهای بسیار موثری را به پیش خواهد برد. هر کاستی و نقصی، کاستی و نقص ماست، کاستی از آن خلق نیست. برایتان آرزوی موفقیت دارم. پیروزی از آن ماست.