اینجا دور از خیابان‌های شهر تنها می‌توان صدای آب رود فرات را شنید. امشه محمد به ماهیگیری مشغول است اینگونه نیاز روزانه خانواده را تأ‌مین می‌نماید
 

روستای الدبا از توابع سرین در کانتون کوبانی، یکی از روستاهای حومه رود فرات در شمال سوریه است، آب فرات به این روستا سرسبزی بخشیده و تمام منطقه از سوی ساکنان درخت‌کاری شده است. ساکنان روستاهای این مناطق را غالبا ایل "ال امیرات" تشکیل می‌دهند که بزرگترین ایل عرب در شمال سوریه است.

در این منطقه نه جاده‌های آسفالت، نه خانه‌های چند مرتبه و نه حصار مزارع دیده می‌شود. این روستا طبیعت بکری دارد و در آن بجز هزاران درخت سنوبر و سرو، هزاران درخت مثمر زیتون و انار هم کاشته شده‌اند.

ماهیگیری یکی از شغل‌های ساکنین این روستاست. ماهی‌های صید شده را به شهر می‌فرستند و به واسطه درآمد فروش آن نیازهای اولیه خود را تأمین می‌کنند.

امشه محمد (۵٠ ساله) پس از آنکه فرزندانش سوریه را ترک کردند همچنان در روستای الدبا زندگی می‌کند. امشه ٣٣ سال با همسر خویش به ماهیگیری می‌پردازد. او به محدودیت‌های جامعه مردسالار که امکان زندگی را از زنان می‌گیرد توجهی نکرد و با تکیه بر اراده و قدرت خود روی پای خویش ایستاد.

امشه محمد هر روز با قایق خویش همراه احمد السلوم (۶٣ ساله) همسرش به صید ماهی می‌رود. چین‌های صورت امشه سرگذشت مشقت‌بار زندگی وی و خلق‌های این منطقه را به ما یادآوری می‌کنند.

سه پسر امشه از سوریه خارج شده‌اند و دختران وی هم پس از ازدواج به زندگی خود مشغولند.

امشه و همسرش آخرین پسرشان در خانه‌ای گلی از آنچه صید کرده‌اند غذایی می‌پزند.

با آغاز روز امشه و همسرش به صید ماهی می‌روند، احمد تورها را به آب می‌اندازد و امشه هم پارو می‌زند و در کشیدن تور به همسر کمک می‌کند. پس از یکساعت تورها را جمع می‌کنند. ماهی‌های فراوانی صید نمی‌شوند زیرا دیگر ماهیگیران از مواد منفجره و یا جریان الکتریسته استفاده می‌کنند. ماهیگیرانِ دیگر به طبیعت رودخانه و تخمهای ماهی‌ها آسیب می‌رسانند.

روستای الدبا در دهه  نود پس از سیل زیر آب رفت و خالی از سکنه شد، اما پس از تأسیس سد تشرین مجددا آباد گردید و زندگی در آن از سرگرفته شد. البته ناگفته پیداست احداث سد تشرین روستاهای زیادی را به زیر آب برد.