یک گریلای زن روژهلات کردستان در نامه‌ای به آتنا دائمی زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین با ابراز همدلی دیدگاههای خود را با وی به اشتراک گذاشته است. متن نامه به این شرح است:

 

"تقدیم به جوینده‌ی آزادی، آتنا دائمی

آتنای عزیزم  دفعات زیادی خواهان بحث وگفت وگو با تو بودم اما فرصت این دیدار رو نیافتم و تنها راهی که به ذهنم رسید این بود که از طریق نامه‌ای احساس و همدلی و نظراتم به عنوان یک زن جوینده‌ی حقیقت وآزادی (گریلا) رو باهات در میان بگذارم.

 

آتنای عزیزم

در تاریخ، برخی لحظه‌ها هستند که جاودانه می‌گردند و هیچگاه به باد فراموشی سپرده نمی‌شوند. همچنین برخی افراد هستند که مبدل به افسانه می‌گردند و همانند جرعه‌ای از آب بر لبان تشنه‌ی آزادی، جاری می‌شوند و آن را سیراب می‌کنند. جالبه، انگار بار دیگر کتایون، ماندانا، مستوره اردلان، فروغ، سکینه جانسزها در راه عشق به آزادی ایستاده‌اند ومبدل به قهرمان عشقی می‌شوند که هیچگاه خاموش نمی‌گردد و جاودانه می‌مانند.

 

آتنای عزیزم

اکنون تو، گلرخ ایرایی، نرگس محمدی، زینب جلالیان و لیلا گووَن‌[ها] میراث تمامی زنانی هستید که معنای حقیقی را به آزادی بخشیدند و به قله ی موفقیت و جاودانگی رسیدند. همگی ما نام زنانی را که امروز در عرصه های مختلف از اجتماع در مقابل ذهنیت مردسالاری وسرمایه داری به مقابله ایستاده و هزینه های سنگینی را در این راه متحمل گشتند می‌شناسیم. زنانی که با وفاداری در راه عشق به آزادی مبدل به افسانه گشته و تحت هیچ شرایطی نگذاشتند، هیچ تلاطمی این عشق به آزادی را برای یک لحظه  نیز در دل آنان از هم فروبپاشد. آتنا جان شما با 'نه' گفتن به ذهنیتی که خواستار سرکوب، غصب اندیشه و جسم زن بود- که او را جزو ملک خویش قرار دهد-، مبدل به رهروان آزادی گشتید.

 

صدها سال قبل در ایران و روژهلات، زنان آزادمنش با نه گفتن به حاکمان اقتدارگر، معنایی نوینی از آزادی را آفریدند. بانو قدم خیر، صدیقه دولت آبادی، پروانه فروهر و همچنین زنان بسیاری دیگر مبدل به نماد آزادی برای هزاران زن و مرد سرزمین خویش شدند؛ مبتنی بر این اصل، مردمان سرزمین این سمبل را شیرازه‌ی مبارزه خویش قرار داده و الهام بخش سروده‌ی شاعران گشتند ومشعل آزادی را برای زنان شعله ور نمودید.

 

در سده ی بیست و یک، زنان آزادیخواه با مبارزه های مدنی و نظامی با این شعار مبتنی بر اینکه کسی نمی تواند روز ما را تاریک نماید، مردم جامعه را از خواب غفلت بیدار نموده و آنان را  آگاه کردند. زنان سرزمین من، پوراندخت  و آرتمیس با این حقیقت روبرو شدند و تنها چیزی که آنها را به معنای حقیقی زندگی رسانید آزادی بود. بسیار زیباست، انگار این زنان میراث عشق به آزادی را برای نسل های بعد از خویش بجا گذاشته‌اند.

 

اکنون این روح آزادیخواهی در آتناها، لیلاها، زینب‌ها، نرگس‌ها، گلرخ‌ها جمع گشته و می‌داند که اگر وظیفه خویش را در قبال تاریخ و زنان در تاریخ ادا ننماید، تمامی معنای زیبای آزادی از میان رفته و داستان‌های الهه‌های آزادی به فراموشی سپرده می‌گردد. آتنا جان ایستادگی و مبارزه شما با معیار و پرنسیب‌هایی که سیستم سرمایه‌داری برای زنان تعیین نموده است بسیار متفاوت است. مبارزه‌ی شما مبدل به اسلحه‌ی خودباوری، اراده و عشق به برابری و آزادی زن شده است. شماها برای پیروزی می‌جنگید. رهبر عبدالله اوجالان نیز در این چنین بر زبان میراند که "کسی که خواستار پیروزی نباشد میل به آزادی را درخویش نمی‌پروراند."

 

آتنا جان

مبارزه برای نیل به آزادی به مرحله‌ای رسیده است که ترک گفتن آن امکان ندارد و تنها یک انتخاب وجود دارد و آن نیز دستیابی به پیروزی است. هر فرد باید نسبت به این مرحله از مبارزه برای نیل به آزادی مسئول بوده و اقدامات لازم را در این راستا انجام دهد. پیشاهنگی این گام تاریخی با بازتاب هرچه بیشتر روبه پیش است و این اثباتی است بر واقعیت زنان، که به سطحی از خودآگاهی رسیده‌اند که تحت هیچ شرایطی گامهای خویش را به عقب نمی‌گذارند و مصرانه در نیل به آزادی در تکاپو می‌باشند.

 

مبارزه‌ی زنان بویژه زنان ایران و روژهلات امروز مبدل به رمزی برای تمامی آزادیخواهان در گیتی گشته است. سیستم اقتدارگر با تمامی ابزارهای خویش، اقدام به قتل وشکنجه علیه زنان می‌نماید، اما زنان فقط خواستار برقراری عدالت اجتماعی در جامعه هستند، و در این راستا تمامی کوشش خویش را بکار گرفته حتی به قیمت از دست دادن جان خویش.

 

آتنا جان

مبارزه و ایستادگی شما بار دیگر به تمامی دولتهایی که ادعای حقوق انسانی را دارند-که در واقع سرابی بیش نیست- حاوی این پیام بود که اگر آزادانه زندگی نکنم، مرگ کفن جسمم خواهد شد. در آخر نامه‌ی خویش را با گفته ای از رهبر عبدالله اوجالان خاتمه می‌دهم: بدون آزادی زن، زندگی میسر نخواهد شد. 

ماهرخ حسین پناهی- ١٠ مارس ٢٠١٩/ ١٩ اسفند ١٣٩٧- کوهستان‌های آزاد کردستان"