بعد از محاصره چند ماهه و طولانی این شهر در جهات شرقی، غربی و جنوب این شهر، داعش در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۵ به کوبانی حمله کرده و جنگ بزرگی را که بیش از ۴ ماه بر این شهر تحمیل شد، آغاز کرد.
کوبانی در روژاوای کوردستان قرار دارد. این شهر جزو نخستین شهرهایی است که از دست نیروهای حکومت دمشق آزاد شده و قیام ۱۹ ژوئیه ۲۰۱۲ نیز از این شهر آغاز شد. به همین دلیل این شهر کوچک از ارزشهای فراوانی برخوردار است، و همین امر باعث شد که بعد از آزادسازی این شهر، بسیاری از گروهها تلاش کنند تا این شهر را به کنترل خود در بیاورند. اما یگانهای مدافع زنان و یگانهای مدافع خلق به سدی در مقابل این گروهها تبدیل شدند.
با آغاز حملات داعش، دهها رزمنده یگانهای مدافع زنان و یگانهای مدافع خلق همراه با بسیاری از غیرنظامیان دست به مقاومت زدند. علیرغم آنکه بسیاری از روستاهای تابعه کوبانی سریعا به تصرف تبهکاران داعش درآمدند، اما این شهر مقاومت بسیار سر سختانهای را از خود نشان داد. داعشیهایی که میخواستند این شهر را اشغال کنند، در مقابل مقاومت بینظیر و تاریخی این شهر مبهوت شده بودند. رزمندگان شهر را تخلیه نکرده و کوبانی به الگویی برای اراده نستوه یک خلق تبدیل شد.
پدر، کوبانی را ترک نکن!
اهالی کوبانی با سلاحهای سبک در مقابل تانک، موشک و تمامی سلاحهای سنگین داعشیان جهادی به مقاومت پرداختند. محمد خیلو یکی از شاهدان مقاومت کوبانی که خود نیز جزو مدافعان این شهر بود از دلایل ماندن خود در شهر و دفاع از آن میگوید: برای دفاع از کوبانی ما در شهر ماندیم، ما نمیتوانستیم بپذیریم که باید شهر را ترک کنیم. از روحیهای قدرتمند برخوردار بودیم، زیرا این خاک، خاک ما بود و ما از خاکمان دفاع کردیم. خیلو در این رابطه میگوید که تنها با یک قبضه اسلحه سبک در مقابل سلاحهای سنگین تبهکاران مقاومت را ادامه دادم، به خود اعتماد داشتیم که به پیروزی میرسیم. زیرا از ارادهای نستوه برخوردار بودیم. جنگ به جایی رسید که تانکهای داعش بر روی افراد رد میشدند، اما همچنان از شهر دفاع کردیم. زمانیکه یکی نفر به شهادت میرسید، اراده و اصرار ما برای تداوم مبارزه بیش از پیش افزایش مییافت.
محمد خیلو از زمانی میگوید که دخترش را در میان صفوف یگانهای مدافع زنان در خط مقدم دیده و میگوید: در جبهه و در خط مقدم دخترم را دیدم، از وضعیت بقیه افراد خانواده چیزی نپرسید. تنها گفت پدر کوبانی را ترک نکنید. چهار روز بعد خبر شهادت دخترم را شنیدم. این آخرین دیدار ما بود. اما ما به پیمانی که با او بسته بودیم وفادار ماندیم.
این مقاومت باعث اتحاد کورد در تمامی کوردستان و تمرکز تمامی جهانیان بر مسئله کورد شد
زمانیکه اهالی کوبانی دست به دفاع از شهرشان زده بودند، کوردستانیان شمال کورستان در مرزهای ترکیه-سوریه اجتماع کرده بودند. کوردستانیان برای ممانعت از حملات داعش از طریق شمال کوردستان، نقش سپر انسانی را ایفا میکردند.
محمد خیلو در این باره اظهار داشت که خلق کورد ثابت نمود که همواره در فکر اتحاد و دفاع از خود برآمده است. وی در ادامه اظهار داشت: ما میراث پیشینیان و واقعیت وجودی خود را حفظ کردیم. مقاومت کوبانی، باعث اتحاد کورد در تمامی کوردستان شد. از این زاویه میتوان دید که خلق کورد همواره در فکر اتحاد خود بوده و گام در مسیر شهیدان گذاشته است.
محمد خیلو در ادامه سخنان خود اظهار داشت که مقاومت کوبانی در مسیر مقاومت و مبارزه حزب کارگران کوردستان گام نهاد؛ این مسیر را مشاهده کرده و مسیر حزب کارگران کوردستان را که راه شرف و دوستی میهن را در قلب کورد جای داده بود، پیگیری کرد.
مقاومت کوبانی از ویژگی مهم انسانی برخوردار بود، خصوصا که در جریان مقاومت آن، رزمندگان انترناسیونالیست از کشورهای مختلف نیز برای دفاع از کوبانی همگام با رزمندگان کورد از آن دفاع کردند. مقاومت کوبانی سریعا در تمامی جهان طنینانداز شد و به عنوان نماد مقاومت شناخته شد. زیرا جهان ظلم داعش و ترور این سازمان را شناخته بود. به همین دلیل بود که خلقهای آزادیخواه جهان در تمامی کشورها بپاخاسته و از این مقاومت حمایت نمودند. در بسیاری از شهرهای جهان، راهپیماییهای پرخروش در حمایت از کوبانی برگزار شد.
محمد خیلو در بخش دیگری از سخنان خود اظهار داشت که نه فقط خلق کورد، بلکه رزمندگان انترناسیونالیست نیز برای نبرد با داعش به کوبانی رسیدند. من از یکی از رزمندگان اوکراینی پرسیدم که چرا برای دفاع از کوبانی به این شهر آمده است؟ این رزمنده اوکراینی گفت: واقعیت کورد را به خوبی میشناسم. میدانم که کورد تا کنون با چه ظلمهایی گستردهای روبرو شده است. برای نبرد با نیروهای تاریکی آمدهام.
قادر به حمل سلاح نبود اما برای رزمندگان غذا تهیه میکرد
نه فقط در سطح منطقهای، بلکه در سطح جهانی نیز نقش زنان در مقاومت کوبانی طنین انداز شد.
مادر آمنه دیار، از زنان کهنسال کوبانی بود که علیرغم انکه قادر به حمل اسلحه نبود، نپذیرفت که از شهر خارج شود؛ او در شهر ماند و به آشپزی برای رزمندگان مشغول شد. او میگوید که خاک ناموس و شرف ما بوده و بدون میهن و کوردستان، کورد هیچ معنایی ندارد. به همین دلیل نپذیرفته است که کوبانی را ترک کرده و تلاش نموده است که تا آخرین نفس از میهن خود دفاع کند. در ابتدای سخنان خود آمنه دیار همراه با دهها زن کهنسال دیگر در کوبانی برای رزمندگان آشپزی میکرد. اما زمانیکه داعش توانست بخش بزرگی از شهر به اشغال درآورد وارد منطقه پرسوس در شمال کوردستان شده و برای تمامی کسانی که در مرز ترکیه-سوریه اجتماع کرده بودند، آشپزی میکرد.
غیرنظامیان دیگری نیز که در کوبانی ماندند، به منظور ممانعت از قتلعامی مانند قتلعام شنگال و خلق ایزدی، ناچار شدند که به روستای تل شعیر در ۵ کیلومتری غرب کوبانی عزیمت کنند و از مرکز شهر دور شوند، زیرا محاصره شهر روز بروز تنگتر میشد. طی ده روز بیش از ۳۰۰ هزار نفر غیر نظامی به مرزهای شمال کانتون و به سمت شمال کوردستان عزیمت کردند. بیشتر غیر نظامیان از مرز گذشتند و به پرسوس رسیدند. اما بسیاری نیز در روستای تل شعیر ماندند.
خانواده علاءالدین عبدو نیز یکی از اهالی روستای زیرواکی در جنوب غرب کوبانی بودند که به روستای تل شعیر رفته و در پشت جبهه به رزمندگان کمک میکردند. علاءالدین عبدو میگوید که وی در مقابل جبهه النصرهای که در سال ۲۰۱۲ شهر کوبانی را محاصره کرده بود و سپس در مقابل داعش نیز به دفاع از شهر دست زده است و در مراحل پاکسازی این شهر و روستاهای تابعه آن نیز مشارکت کرده است. عبدو علیرغم آنکه ۶۱ سال سن دارد، سلاح بر دوش گرفته و در مقابل تبهکاران داعش مقاومت کرد. طبق اظهارات وی، او تحمل نکرده که در مقابل چشمان وی شهر به اشغال تبهکاران درآید.
با این رشادتها و حس مسئولیتپذیری و میهندوستی بود که بعد از ۱۳۴ روز مقاومت یگانهای مدافع زنان و یگانهای مدافع خلق در ۲۶ ژانویه ۲۰۱۵ /۶ بهمن ١٣٩٣ شهر کوبانی به تمامی از دست تبهکاران آزاد شد. این روز آغازی برای تغییرات بسیار در سوریه، منطقه و جهان شد.
منبع: ANHA