کوردها و ترکیه: پاسخ صلح با خون

فقط ۶ ماه پس از ربودن عبدالله اوجالان رهبر خلق کورد، وی از زندان امرالی درخواست کرد تا نیروهای گریلا از خاک ترکیه خارج شوند تا زمینه برای ایجاد صلح فراهم شود. همچنين پس از یک ماه از انتشار این پیام آتش‌بس یک جانبه اعلام کرد.

هیچ پیامی از رهبر اوجالان از زندان امرالی وجود ندارد که بر چاره‌یابی مسئله کورد از راه مسالمت‌آمیز تاکید نکرده باشد، اما در مقابل دولت ترکیه هیچ پاسخ مثبتی به این پیام‌ها نداده و همیشه برعکس آن حملات اشغالگرانه‌ی خود علیه کوردها را افزایش داده است.

پس از رد توافق دولمه‌باغچه، اردوغان حملات علیه کوردستان را به شدت آغاز کرده و حصر علیه رهبر اوجالان نیز افزایش یافته است. به گونه‌ای که از سال ۲۰۱۱ تاکنون فقط ۵ بار با وکلای خود دیدار کرده است و به همین دلیل ناظران معتقدند که حصر علیه رهبر اوجالان و حملات دولت ترکیه به هم وابسته هستند.

تلاش‌های رهبر آپو برای صلح

حزب کارگران کوردستان از سال ۱۹۸۴ مبارزات مسلحانه‌ی خود را آغاز نموده است و از آن زمان تاکنون رهبر اوجالان بیشتر از ۶ بار به طور یکجانبه آتش‌بس اعلام کرده است.

اولین آتش‌بس در ۲۰ مارس ۱۹۹۳ توسط رهبر اوجالان اعلام شد. پس از آن در سال‌های ۱۹۹۵ و ۱۹۹۸ و ۱۹۹۹ سه بار دیگر آتش بس یکجانبه توسط رهبر اوجالان اعلام شد.

پس از توطئه‌ی بین‌المللی در ۱۵ فوریه ۱۹۹۹ رهبر اوجالان در دوم آگوست ۱۹۹۹ اولین پیام خود را از زندان امرالی منتشر کرده و درخواست نمود، نیروهای گریلا خاک ترکیه و باکور کوردستان را ترک کنند تا زمینه برای ایجاد صلح آماده شود. پس از گذشت یک ماه از انتشار این پیام در روز ١ سپتامبر ۱۹۹۹ آتش‌بس یک جانبه توسط رهبر اوجالان اعلام شد و وی در خواست نمود تا گروه آشتی به ترکیه بروند.

روز ١ اکتبر ۱۹۹۹ اولین گروه به درخواست رهبر اوجالان به ترکیه رفتند.

در سال ۲۰۰۰ نیز رهبر اوجالان دو پروژه‌ی متفاوت تحت عناوین "پروژه آشتی" و "پروژه فعالیت فوری برای صلح و دمکراسی" را اعلام نموده و سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ نیز رهبر اوجالان ۲ پیام فوری با عناوین "پیام درخواست فوری" و "پیام چاره‌یابی فوری" منتشر نمود.

اما دولت ترکیه نه تنها به پروژه‌ها و تلاش‌های صلح طلبانه‌ی رهبر اوجالان پاسخ مثبت نداده است، بلکه از سال ۱۹۹۹ تا سال ۲۰۰۸ دولت ترکیه دستکم ۲۶ حمله‌ی گسترده علیه باشور کوردستان انجام داده و صدها هزار سرباز و هزاران مزدور با ده‌ها هزار جنگنده و هلی‌کوپتر و تانک و توپ و انواع سلاح‌های سنگین در این حملات شرکت کردند.

در سال ۲۰۰۹ یک بار دیگر رهبر اوجالان آتش بس یکجانبه اعلام کرد و گروه صلح از مناطق حفاظت شده میدیا و کمپ مخمور و اروپا به ترکیه بازگشتند. پس از این ابتکار عمل آرام آرام پروسه‌ی صلح به گفت و گو انجامید و پیام سال ۲۰۱۳ رهبر اوجالان در نوروز آمد اقدامات را سریع‌تر کرد.

پیام سال ۲۰۱۳ رهبر اوجالان برای صلح

در نوروز سال ۲۰۱۳ پیام رهبر اوجالان برای صلح قرائت شد و همین امر عصر جدیدی در ترکیه و باکور کوردستان در راستای چاره‌یابی مسئله کورد و کوردستان را آغاز نمود. در این زمان همه منتظر بودند تا جنگ پایان یابد و تلاش‌های صد ساله برای خلق کورد به موفقیت بیانجامد.

در سال ۲۰۱۵ هیئت امرالی که از مسئولین ه.د.پ تشکیل شده و در کاخ دولمه‌باغچه ترکیه به همراه نمایندگان حکومت ترکیه جمع شده و در ۲۸ فوریه ۲۰۱۵ حکومت و هیئت ه.د.پ به توافق رسیدند و طی کنفرانسی مطبوعاتی توافق دولمه‌باغچه را آشکار کردند، اما مدتی پس از آن همه چیز برعکس شد.

رجب طیب اردوغان رئیس جمهوری ترکیه در رسانه‌ها توافق دولمه‌باغچه را رد کرده و گفت؛"توافق دولمه‌باغچه را نمی‌پذیرند". اینگونه این مرحله به بن بست رسید و جنگ آغاز شد.

از آن زمان تا کنون ترکیه حملاتش علیه باکور، باشور، روژاوای کوردستان را آغاز کرده و حصر سنگینی بر رهبر خلق کورد تحمیل نموده است، به گونه‌ای که در سال گذشته فقط ۵ بار توانسته است دیدار انجام دهد و دو بار نیز به صورت تلفنی با خانواده‌ی خود تماس گرفته است.

ترکیه در سال ۲۰۱۵ آتش جنگ را در شهرهای باکور کوردستان شعله‌ور نمود و چندین قتل‌عام را در سور آمد، جزیره و سلوپی و شرنخ انجام داد. از سال ۲۰۱۷ نیز حملات با هدف پاکسازی و اشغال جنوب کوردستان آغاز شده‌اند. همزمان در سال ۲۰۱۸ عفرین و در سال ۲۰۱۹ گریسپی و سریکانی در روژاوای کوردستان را اشغال نمود. همچنین همه‌ی گروه‌هایی که برای صلح و آشتی به ترکیه فرستاده شده بودند تا کنون در زندان‌ها هستند.

در همه‌ی این مراحل نیز رهبر اوجالان به شدت منزوی شد، به گونه‌ای که اجازه ندادند پیامی از او منتشر شود. پس از ۴ سال حصر شدید نیز در سال ۲۰۱۹ در نتیجه‌ی مقاومت ۱۷۰ روزه‌ی اعتصاب کنندگان در باکور و باشور کوردستان، زندان‌های ترکیه و اروپا که با پیشاهنگی لیلا گوون آغاز شده بود، توانستند چندین بار با وی دیدار انجام دهند.

اکنون نیز ترکیه حملات علیه باشور کوردستان را آغاز کرده و به ویژه حدود ۲۰ روز است مناطق زاپ، متینا و آواشین را به شدت هدف قرار داده است. حصر علیه رهبر اوجالان نیز شدت یافته است، در حالیکه اعتصاب و فعالیت فعالان سیاسی در زندان‌های باکور کوردستان و ترکیه، کمپ مخمور و یونان در ۱۶۵مین روز خود ادامه دارد و خواهان پایان حصر اوجالان هستند.

ریکوت اسماعیل ناظر سیاسی و عضو کمیته‌ی آزادی برای اوجالان معتقد است:، حصر علیه آقای اوجالان به طور مستقیم به حملات ترکیه مرتبط است، چون آقای اوجالان همیشه واقع‌بینانه مسائل را ارزیابی می‌کند و هر پیامی که از امرالی منتشر شود، برای خلق کورد و منطقه همه چیز را به خوبی روشن می‌کند.

اسماعیل در مصاحبه با روژنیوز گفت: هرگز انتخاب اول اوجالان و پ.ک.ک سلاح نبوده است، به همین دلیل معتقدم اگر فرصت برای آقای اوجالان ایجاد شود، می‌تواند نقشی مهم و صلح آمیز در چاره‌یابی مسائل ایفا نماید.

منبع: rojnews