تداوم خونریزی در عراق ١٧ سال پس از سقوط بعث
۱۷ سال پیش حکومت صدام حسین دیکتاتور و قاتل توسط ائتلاف پایان یافت اما در عراق هنوز هم خونریزی و کشتار ادامه دارد
۱۷ سال پیش حکومت صدام حسین دیکتاتور و قاتل توسط ائتلاف پایان یافت اما در عراق هنوز هم خونریزی و کشتار ادامه دارد
۱۷ سال پیش در چنین روزی یعنی در ۹ آوریل ۲۰۰۳ نیروهای ائتلاف بینالمللی با ریاست آمریکا در میدان فردوس بغداد پایتخت عراق، مجسمهی صدام حسین رئیس جمهوری پیشین عراق را به عنوان سنبل سقوط حکومت وی پایین کشیدند.
در ۱۶ جولای ۱۹۷۹ تا ۹ آوریل ۲۰۰۳ عراق در زیر سلطهی حکومت سرکوبگر، تروریست و دیکتاتور صدام حسین بود. این حکومت شونیست، مانند حکومت کنونی ترکیه به حکومتی فاشیست در داخل تبدیل شد و خلقهای عراق را سرکوب کرده و قتلعامهایی علیه خلق کورد و شیعهها انجام میداد و در خارج از عراق نیز همیشه با عواطف عربها بازی نموده و در فکر برافرختن آتش جنگی بزرگ بود...
صدام به صورت پنهانی با گروه تروریستی القاعده هم پیمان شده بود. صدام حسین و رژیم خمینی از ابتدای سال ۱۹۸۰ جنگی هشت ساله را بر خلق کورد در دو سوی مرزهای قراردادی تحمیل کردند و همین امر سبب قربانی شدن حدود یک میلیون نظامی و شهروند در عراق و ایران بود. اما صدام هیچ درسی از این جنگ نگرفت چون همیشه مثل یک پلنگ زخمی در فکر حمله به کشورهای دیگر بود. در سال ۱۹۹۱ به کشور کویت حمله کرد و کل آن کشور را ویران نمود. این حمله سبب برافروختن جنگ خلیج شد که ارتش عراق در آن شکست خورد. این سرکشی های صدام سبب ایجاد وضعیتی بسیار بد برای عراق شد. بخشی از عراق یعنی مناطق اقلیم کوردستان از دست این حکومت نجات یافت. عراق تحریم اقتصادی شد و این تحریم سبب شکستن شخصیت و عزت و کرامت افراد جامعهی عراقی شد.
در مدت حکومت صدام حسین دیکتاتور خلق کورد در باشور کودستان و عراق در سختترین شرایط زندگی سیاسی و تاریخی و ملی خود به سر میبرد و با انفال و حملهی شیمیایی هلبجه مواجه شد، هزاران جوان میهن به دلیل فکر و نظر سیاسی و به جرم کورد بودن گلوله باران و اعدام شدند.
خلقهای عراق به دلیل حکومت دیکتاتور عراق و صدام خسته شده بودند، به همین دلیل با هر شیوهای این حکومت شوونی را رد میکردند. در زمان جنگ خلیج قیام کردند و بخشی از باشور کوردستان از آن حکومت دیکتاتوری پاک شد و آزادی خود را بدست آورد. امید به آزادی و نجات در دل یکایک هموطنان عراق جوانه زده بود، دولتهای نظام سرمایهداری و هژمونگرای جهانی با پیشگامی آمریکا در آن زمان تلاش میکردند تا بیشتر جای خود را در خاورمیانه باز کنند. از نارضایتی خلق عراق برای هژمونگرایی خود در منطقه استفاده کردند، در پی انتقامجویی از حادثهی ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، آمریکا در بهار ۲۰۰۳ به این فکر افتاد که باید رژیم صدام از بین برود. در ۱۹ مارس ۲۰۰۳ جنگ علیه صدام آغاز شد و ارتش امریکا/ ائتلاف بین المللی ارتش عراق را در مدت ۲۳ روز شکست دادند.
نیروهای آمریکا در میدان فردوس در ۹ ماه آوریل ۲۰۰۳ با پایین کشیدن مجسمهی صدام حسین پیام سقوط رژیم بعث را به همهی جهان رساندند. بغداد پایتخت عراق به زیر هژمون آمریکا افتاد.
پس ازشکست حکومت صدام حسین مردم عراق انتظار زندگی آرام و آزاد داشتند و روئیای چنین زندگیای را میدیدند، اما نه تنها این روئیا محقق نشد بلکه در طول این ۱۷ سال که هژمون سیستم هژمونگرای جهانی بر منطقه حاکم شده است، حداقل به اندازهی زمان حکمرانی صدام انسانها کشته و قربانی شدهاند. نه تنها آشتی و آزادی محقق نشد بلکه آتش این جنگ که در بهار ۲۰۰۳ آغاز شد و علی رغم گذشت ۱۷ سال تاکنون همچنان ادامه دارد.
هم زمان سقوط حکومت صدام و رسیدن مردم به چنین شرایطی، باید به درس عبرتی برای حکومتهای اشغالگر و دیکتاتورهای منطقه تبدیل شود، همچنین این برهه تجارب بزرگی را برای خلقهای تحت ستم نیز به همراه داشته است. آزادی و دمکراسی کالا نیست که از سوی کشورهای دیگر تولید شود، آزادی با آگاهی، سازماندهی، خودمدیریتی دمکراتیک و برادری خلقها محقق میگردد.