"دولت روند صلح در ترکیه و شمال کوردستان را برهم زد"

بنابه درخواست رهبر خلق کورد، گروه صلحی مرکب از ۳۴ نفر از قندیل، اروپا و کمپ پناهندگان مخمور در ۱۹ اکتبر سال ۲۰۰۹ وارد خاک ترکیه شد. در رابطه با دهمین سالگرد بازگشت گروه صلح، عایشه کارا که خود از اعضای گروه صلح بود با خبرگزاری مزوپوتامیا گفتگو کرده است.

بنابه درخواست رهبر خلق کورد، گروه صلحی مرکب از ۳۴ نفر از قندیل، اروپا و کمپ پناهندگان مخمور در ۱۹ اکتبر سال ۲۰۰۹ وارد خاک ترکیه شد. در رابطه با دهمین سالگرد بازگشت گروه صلح، عایشه کارا که خود از اعضای گروه صلح بود  اظهار داشت: ما در ان زمان اعتقاد عمیقی به صلح  پایدار داشتیم، اما دولت خود فرایند صلح را نابود کرد. عبدالله اوجالان رهبر خلق کورد ۱۱ سال پیش در زندان گروه F امرالی طی فراخوانی خواستار دست‌یابی به صلحی پایدار و راه حلی دمکراتیک شده و خواست گروهی از اعضای حزب کارگران کورستان به عنوان اقدامی نمادین سلاح‌های خود را بر زمین گذارده و به ترکیه بازگردند.

۱۹ اکتبر سال ۲۰۰۹ بنابه درخواست رهبر حزب کارگران کوردستان، عبدالله اوجالان از قندیل، کمپ اوارگان مخمور و اروپا ۳۴ پیک صلح از دروازه مرزی خابور وارد ترکیه شدند. هزاران نفر در دروازه مرزی خابور از این گروه استقبال کرده و آنان را در اغوش کشیدند. برای صلحی پایدار و دست‌یابی به راه حلی برای مسئله کورد، رهبر آپو از سال ۱۹۹۳ تا به کنون همواره برای دست یابی به صلحی دمکراتیک و پایدار تلاش نموده است. از سال ۱۹۹۳ تا کنون نیز ۸ بار آتش بس اعلام نموده است و  تلاش کرده است تا صلح را گسترش دهد. در این راستا تا کنون سه گروه صلح را به ترکیه اعزام کرده است و قدمهای بسیار تاثیرگذاری را برداشته است.

اوجالان بار برای حل دمکراتیک مسئله کورد و دست‌یابی به صلح آخرین شانس ترکیه به شمار می‌رود. وی با اعلام فراخوانی از رهبران قندیل و مخمور و اروپا خواسته بود که نسبت به اعزام شماری از نیروهایشان دست به اقدام بزنند. در این رابطه گروخی ۳۴ نفره از قندیل و مخمور در ۱۹ اکتبر سال ۲۰۰۹ به ترکیه اعزام شدند. پیش از آن نیز گروههای از قندیل و اروپا به ترکیه اعزام شده بودند. اما با این وجود نیز اعضای گروه صلح دستگیر شدند. بعد از دستگیری رهبر آپو، گروهی نیز در روز اول اکتبر سال ۱۹۹۹ از قندیل و گروه دیگری نیز در ۲۹ اکتبر از اروپا عازم ترکیه شده بودند. گروه اخیر تحت عنوان گروه راه حل صلح و دمکراسی که مشتمل بر ۳۴ نفر بود و چهار نوجوان نیز در میان آن حضور داشت، در ۱۹ اکتبر ۲۰۰۹ از مخمور و قندیل و از طریق دروازه رسمی مخمور وارد ترکیه شده و با استقبال هزاران نفر مواجه شدند. بعد از ورود گروه‌های صلح به ترکیه این گروه نیز دستگیر شده و سالها در زندان ماندند. دو نفر از اعضای این گروه صلح نیز در زندان جان خود را ازدست دادند.

گروه نخست در اول اکتبر سال ۱۹۹۹ مرکب از علی ساپان، سدی فرات، محمد شیرین تونچ، عصما یابجان، سحبت شن، یوکسل گنچ، یاشار تومر و گلتن اوچار تحت عنوان گروه راه حل دمکراتیک و صلح وارد ترکیه شدند. این گروه به محض رسیدن به ترکیه دستگیر شدند. اعضای این گروه عصمت بایجان، در ۲۴ مه ۲۰۰۳ در زندان موش جان خود را از دست داد. گروه دوم نیز بنابه درخواست رهبر خلق کورد در ۲۹ اکتبر ۱۹۹۹ از اروپا به ترکیه اعزام شد. در این گروه نیز حیدر ارول، علی شوکران آکتاش، آیگول بیداو، ایمام جان پولات، یوسف کیاک، آیسل دوغان، حاجی چلیک و دیلک کورد حضور داشتند. برای تمامی اعضای این گروه حبس‌های ۷ تا ۱۵ سال در نظر گرفته شد.

۱۰ سال بعد گروهی دیگر

از آنجا که دولت گام‌های صلح و دست یابی به راه حل دمکراتیک را برنداشت، ۱۰ سال بعد اوجالان برای دست‌یابی به صلحی پایدار از قندیل و مخمور درخواست نمود که گروهی دیگر به ترکیه اعزام نمایند. بنابه این درخواست ۳۴ نفر به ترکیه اعزام شدند. اما بیشتر اعضای این گروه نیز دستگیر شده و به زندان رفتند.

زمانیکه این گروه از مرز خابور وارد سلوپی شد، با استقبال بسیار گسترده و هزاران نفری مواجه شد. این گروه همراه با کاروانی بسیار بزرگ از سلوپی به آمد مشایعت شد. خلق در آمد به برگزاری میتینگی بسیار بزرگ از اعضای این گروه استقبال نمود. اما دادستانی آمد در رابطه با ۳۰ عضو این گروه در ۶ آوریل  ۲۰۱۰ ادعانامه‌ای راتنظیم نموده و در مجموع خواستار۴۹۰ سال مجازات زندان برای اعضای این گروه شد. در نشست نخست این پرونده، ۱۷ نفر دستگیر و زندانی شدند. در این نشست از ۱۷ ژوئن ۲۰۱۰ اعضای این گروه صلح به نامهای عایشه کارا، عبدالله یایمان، جازیه کابول، زهرا تونچ، سوسن یامان، لوتفو تاش، الیف اولوداغ، مصطفی آیهان، نورالدین تورگوت و حسین ایپک زندانی شدند. سخنگوی این گروه محمد شریف گنچدال نیز بعد از اندکی آزاد شد. ۱۷ نفر از اعضای این گروه سپس تصمیم گرفتند که بار دیگر به قندیل و مخمور بازگردند. مصطفی آیهان، حسین ایپک، حسین ایپک، نورالدین تورگوت، الیف اولداغ و لوتفو تاش در زندان جان خود را از دست دادند. لوتفو تاش چهار سال بعد از بازگشت، در زندان گروه D آمد در ۳۱ دسامبر سال ۲۰۱۴ در جریان یک حمله قلبی جان خود را از دست داد.

بعد از یازده سال، در رابطه با اهداف و نتایج اعزام این گروه صلح، عایشه کارا عضو این گروه با خبرگزاری مزوپوتامیا به گفتگو پرداخت.

عایشه کارا عضو گروه صلح با اشاره به درخواست اوجالان برای دست‌یابی به صلحی پایدار اظهار داشت: در آنزمان روند سیاسی با بن‌بست مواجه شده بود. لازم بود برای دست‌یابی به صلح گام‌هایی برداشته شود. فراخوان اوجالان شامل همه می‌شد و بارقه‌هایی از امید را برای صلح در خود داشت. بنابه درخواست ایشان، ما از مخمور و قندیل در مجموع ۳۴ نفر به ترکیه بازگشتیم. پ.ک.ک برای دست‌یابی به راه‌حل تصمیم نهایی را گرفته بود. خلقمان در مخمور نیز در این رابطه موافقت خود را اعلام نموده بود. خواست و تصمیم گروه صلح را مهم ارزیابی می‌کردند.

بازنمایی این رویدادها به عنوان تسلیم جنبش

عایشه در ادامه افزود: به محض اینکه از مخمور حرکت نمودیم، خلق با شور و هیجان ما را تا زاخو و خابور بدرقه کردند. با آغاز حرکتمان دولت در گام نخست تلاش نمود تا این اقدام و حرکت را به عنوان تسلیم ما بازنمایی کند. این سیاست کلی دولت در ان دوره بود و بازی‌های دولت نیز کم کم معلوم شدند. یک روز در خابور ماندیم. ۸ دادستان و ۸۴ وکیل به مرز خابور عزیمت کرده بودند. از همه بازجویی کردند و ما وارد ترکیه شدیم. برای دست‌یابی به صلح در ترکیه ما به این اقدام دست زدیم. در برگه‌های بازجوییمان نیز گفتیم که ما نه برای تسلیم، بلکه برای دست‌یابی به صلحی پایدار و یافتن راه‌حلی دمکراتیک به ترکیه بازگشته‌ایم. بعد از دیدار [وکلا] با رهبر خلق کورد، ما از مرز خابور وارد ترکیه شدیم. از خابور تا آمد صدها هزار نفر به استقبال ما امدند. اگر روح خلق کورد بار دیگر مانند همان روزی که ما بازگشتیم، به غلیان و حرکت درآید، می‌توان گفت تمامی موانع در مقابل آزادی رهبر آپو از میان برداشته می‌شود. با چنین روحیه‌ای است که آقای اوجالان می‌تواند آزاد شود.

خواستیم صلح را برای خلق کورد و ترک به ارمغان بیاوریم، اما دولت ترک آن را برهم زد

کارا در بخش دیگری از سخنان خود اظهار داشت که آن روز برای خلق کورد بسیار ارزشمند بود. تا ان روز همیشه پیکرهای شهدا بود که به میهن باز می‌گشت، اما آن روز زنده و سرحال، با لباس کوردی از مرز گذشتیم. در آن روز همه ما را پذیرفتند. به دلیل ازدحام بسیار ۵ ساعت در شهر جزیر ماندیم. زمانیکه به نصیبین رسیدیم ساعت ۳ شب بود. خلق در نصیبین تا آن زمان منتظر رسیدن ما بود. وارد هر شهر کوردستان شدیم با چنین استقبال پر جوش و حماسی خلقمان مواجه شدیم. وارد آمد شدیم و شاهد حضور میلیونی خلق در میدان شدیم. هیچگاه شاهد چنین منظره‌ای نبودیم. ما می‌دانیم تا زمانیکه آقای اوجالان آزاد نشود، چنین تصویری، چنین روزی تکرار نخواهد شد. ما امیدوار بودیم و هستیم. ما در ان زمان به دست‌یابی به صلح و راه حل دمکراتیک امیدوار بودیم. امیدوار بودیم صلح را برای خلق کورد و ترک به ارمغان بیاوریم. اما در نهایت دولت این فرایند را بر هم زد.

عایشه کارا در خاتمه گفتگوی خود با خبرگزاری مزوپوتامیا اظهار داشت که: گروه ما در بسیاری از شهرها و مناطق کوردستان، میتینگ، نشست و سمینارهایی را برگزار کرد. اما اماج حملات بسیاری از احزاب ترکیه و مقامات دولت قرار گرفتیم. البته پیش از بازگشت تمامی این مسائل را پیش‌بینی کرده بودیم. دستگیری و حتی مرگمان را نیز پیش‌بینی کرده بودیم. بعد از مدتی که دولت فرایند دست‌یابی به صلح را بر هم زد، بسیاری از رفقایمان دستگیر شدند. گروه ما را که از مخمور به ترکیه رفته بودیم به مدت سه سال دستگیر و زندانی کردند. با این وجود در نهایت دادگاه تجدید نظر حکم را نپذیرفت و ما آزاد شدیم. در نهایت، ما بنا به فراخوان اوجالان به ترکیه و کوردستان بازگشتیم و پشیمان نیستیم.