دولت اشغالگر ترک از طریق گروه‌های تبهکار خود بسیاری از مناطق سوریه را به اشغال درآورده است و تمامی تلاش‌ها را به منظور دست‌یابی به راه حل سیاسی از میان برداشته است. همچنین با ایجاد پایگاههایی تحت عنوان نقاط رصد و نگهبانی، با حضور خود در مناطق روستایی ادلب، حما، حمص و توابع آن، راههای بین‌المللی این منطقه را نیز تحت کنترل خود قرار داده است.

ترکیه همین سیاست را در لیبی نیز پیگیری می‌کند. از طریق حمایت از حکومت وفاق تلاش می‌کند تمامی اقدامات بین‌المللی را برای خاتمه‌دادن به تنش‌ها و یافتن راه حلی سیاسی برای بحران لیبی را  بی‌اثر کرده و طرح‌های خود را بر کنترل مناطق نفت خیز به نتیجه برساند.

دولت ترک همان سیاست و شیوه عمل را در آرتساخ نیز دنبال می‌کند، به همین دلیل نیز تا کنون دو تلاش بین‌المللی برای آتش‌بس با شکست مواجه شده و همزمان تبهکاران سوری و هوایپیماهای بدون سرنشین خود را نیز به مناطق آرتساخ اعزام کرده است تا با حمایت از نیروهای آذربایجان، علیه ارمنیان بجنگند. همچنین دولت اشغالگر ترک از دخالت مستقیم خود در این جنگ نیز سخن به میان اورده است. هدف دولت ترک از این جنگ و اقدامات در پیش گرفته دست‌یابی به قفقاز جنوبی و منابع معدنی آن، از جمله نفت است.

اکنون ترکیه تهدید می‌کند که به مناطق دیگری در سوریه حمله می‌کند. از طرف دیگر تبهکاران وابسته به دولت ترک در مناطق اشغال شده به اقدامات ضد انسانی علیه غیرنظامیان دست می‌زنند، به تغییر بافت جمعیتی این مناطق دست زده و سیاست ترکیزه کردن منطقه را پیگیری می‌کنند. در گزارش اخیر مرکز دیده‌بان حقوق بشر سوریه SOHR که در روز ۱۲ اکتبر در رابطه با وضعیت شهر سریکانی منتشر شده است تاکید شده است که: اشغالگران به طور مداوم به خانه‌های ساکنان منطقه هجوم برده و خانه‌های این افراد را مورد بازرسی قرار داده و موبایل‌های ساکنان منطقه را جمع‌آوری می‌کنند. به همین علت شاهد اعتراضات گسترده‌ای در میان ساکنان منطقه علیه این سیاست‌ها هستیم.

در بخش دیگری از این گزارش آمده است که اعضای گروه‌های طرفدار ترکیه با زور و نیروی اسلحه مردان و زنانی را با هویت‌های سوری و غیر سوری دستگیر کرده و در مقابل مقادیر فراوانی پول آزاد می‌کنند. سیاستهای ترکیزه کرده در مناطق اشغال شده از سوی دولت ترکیه نیز همچنان بدون وقفه ادامه دارند، پرچم‌های دولت ترک در تمامی ادارات و سازمان‌ها برافراشته شده است، مقامات و فرمانداران ترک برای اداره منطقه برگزیده می‌شوند و در این مناطق رواج پول ترکی رسمیت یافته است.

در رابطه با این موضوع، دبیرکل حزب تغییر و رنسانس سوریه، مصطفی قلعه‌چی اظهار داشت که ترکیه هم اکنون تلاش می‌کند تا وضعیتی را شبیه به اقداماتی که استعمارگران در دوران قدیم بر مردم تحمیل می‌کردند بر این مناطق تحمل نماید و تمامی راه‌های دست‌یابی به راه حل سیاسی را ببندد.

قلعه‌چی در این رابطه اظهار می‌دارد: ما این مسئله را در دیدار پوتین-اردوغان در فوریه ۲۰۲۰، در رابطه با بازگشایی راه حلب-لاذقیه یا شاهراه 4M مشاهده کردیم. اما ترکیه از این تفاهمنامه با روسیه خارج شده و اجازه داد تا تبهکاران در گشتهای مشترک روسیه-ترکیه اقدامات مخرب را انجام دهند.

با پذیرش راه‌حل سیاسی نقش ترکیه نیز خاتمه پیدا می‌کند

قلعه‌چی در رابطه با اهداف تحرکات ترکیه نیز افزود: اگر ترکیه راه‌حل سیاسی را بپذیرد، به معنای خاتمه یافتن نقش سیاسی این کشور در منطقه خواهد بود. به این علت است که تلاش می‌نماید تا از طریق تبهکاران وابسته به خود و نیروهای ائتلافی در آستانه و حمایت امریکا این مناطق را ترکیزه کند.

روسیه و ترکیه، تئاتر اختلافات برای تقسیم منافع در منطقه

قلعه‌چی در بخش دیگر سخنان خود اظهار داشت که تغییر دموگرافی منطقه که از سوی ترکیه در منطقه پیگیری می‌شود همچنان ادامه دارد. ساکنان مناطقی، از غوطه گرفته تا حمص و برخی از مناطق دیگر در ادلب که تحت اسامی مختلف مانند منطقه کاهش تنش هستند را به عفرین و شهرک‌های نواحی آن فرستاده‌اند و بسیاری از ساکنان این منطقه را دستگیر کرده و به تبهکاران وابسته به خود تحویل داده‌اند.

دبیرکل حزب تغییر و رنسانس سوریه، مصطفی قلعه‌چی در بخش پایانی سخنان خود اظهار داشت زمانیکه نقش برخی از گروه‌های تبهکار و مسلح در منطقه خاتمه یافت، برای خاتمه دادن به تئاتر اختلافات بین روسیه و ترک، گروه‌های دیگری از تبهکاران را به منطقه اعزام کردند تا برای منافع و مقاصد هر دو طرف بکار گرفته شوند. یعنی گروهی از تبهکاران وابسته به ترک و گروهی دیگر نیز وابسته به روسیه شدند تا منافع منطقه را بین خود تقسیم کنند.