اول نوامبر ٢٠١۴/ ١٠ آبان ١٣٩٣ انسان‌ها در چهار گوشه گیتی به نشانه حمایت از کوبانی اقدام به تظاهرات و متینگ‌های بزرگ کردند. مبارزانی که درآن هنگام در داخل شهر کوبانی مقابل تبهکاران داعش مقاومت می‌کردند، به چه می‌اندیشیدند؟ این همه پشتیبانی خلق‌های جهان از ایشان به چه معنا بود؟

"اکنون با نگارش این چند سطر می‌خواهم تنها گوشه ای از مقاومت آن روز در برابر نیروهای اهریمنی را توصیف کنم."

ما همچون روزنامه‌نگار می‌دانستیم که تمام افکار عمومی برای مقاومت مبارزان تظاهرات و متینگ انجام می‌دهند، در این باره خواستیم که نظر مبارزان ی.پ.گ‌/‌ی.پ.ژ را نیز در جبهه‌های جنگ جویا شویم.

در کوبانی به دلیل درگیری‌های شدید با تبهکاران، قطعی برق و تلفن امکان تماشا کردن و گوش دادن به تلویزیون وجود نداشت.

مبارزان امکان دنبال کردن اخبار و کسب اطلاع از تحولات روزانه را نداشتند و با دیدن ما همیشه می‌گفتند:"اکنون در جهان چه می‌گذرد و نگاه افکار عمومی به کوبانی چگونه است؟"

اگر اطلاعی هم از اوضاع جهان پیدا می‌کردند تنها منبع خبریشان ما بودیم.

مبارزان بعد از ۴۵ روز مقاومت بی‌همتا از ما خبر خوش را شنیدند که" هستند انسان‌های که از صمیم قلب خود در کنار مبارزه شماها(مبارزان) قرار گرفته‌اند و از مقاومت شما در برابر پلیدی(داعش) پشتیبانی می‌کنند."

هرگز فراموش نخواهم کرد که یکی از مبارزان با شنیدن این خبر، خطاب به رفیق خود با تبسم گفت:"مشخص است که هنوز انسانیت نفس می‌کشد. در واقع ما هم برای دفاع از خلق های جهان در برابر این اهریمن‌ها مقاومت می‌کنیم."

شدت درگیری‌ها روز به روز افزایش می‌یافت، مبارزان مشغول مستحکم کردن سنگرهای خود بودند. آن روز یک عکس از آن‌ها گرفتم. اکنون که به آن عکس می‌نگرم، دیگر آن مبارزان در میان ما نیستند و به شهادت رسیده‌اند.

"برای همین است که انسان هنگامی که می‌خواهد از مقاومت در کوبانی سخن گوید سکوت بر او مستولی می‌شود و حرفی برای گفتن ندارد. چرا که اکنون بیشتر آن مبارزان دیگر در کوبانی نیستند و به شهادت رسیده‌اند."