خلیل کوچک؛ یکی از سمبل‌های مقاومت کوبانی
۵ سال از حمله وحشیانه داعش به کوبانی می‌گذرد، ولی نه این حمله سبعانه و نه آن مقاومت تاریخی هیچ یک فراموش نشده و نخواهند شد. در این جنگ چندین سمبل و نمونه بروز کردند. یکی از این سمبل‌ها خلیل کوچک بود.
خلیل عُمَر کودکی که جلو دوربین ایستاد و با جوش و خروش و روحیه بزرگ گفت؛"من از کوبانی خارج نخواهم شد و به هیچ جای دیگر نخواهم رفت."
در پانزدهم آگوست ۲۰۱۴ و هنگامی که تروریست‌های داعش به کوبانی حمله نمودند و مردم از آن عقب‌نشینی می‌کردند، خلیل کوچک با روحیه‌ی بزرگی که دارا بود پیامی واضح را به همگان داد. دنیا در شور و شوق این بود که آیا این کودک در کوبانی ماند یا او نیز همچون دیگر مردم مجبور به ترک منطقه و پناهندگی شد؟
بعد از گذشت ۵ سال از این صحنه ما در اشتیاق دیدار خلیل بودیم تا در مقابل دوربین خبرگزاری فرات بایستد تا به حرفهایش گوش دهیم.
خلیل هم کنون ۱۴ سال سن دارد و اهل روستایی در جنوب کوبانی است. فرزند اول از خانواده‌ی ۷ فرزندی است.
پس از سلام و احوالپرسی در نخستین دقایق این دیدار از وی پرسیدم خلیل از کوبانی بیرون رفتی؟ خلیل دقیقا همچون حرف ۵ سال پیش گفت،"من از کوبانی بیرون نرفتم و بیرون هم نمی‌روم، این سرزمین من است، به سرزمین دیگران بروم که چه کنم؟"
خانواده خلیل هم همچون دهها خانواده دیگر در سپتامبر ٢٠١۴ به سبب توپباران شدید این منطقه از سوی تبهکاران داعش زادگاهشان را ترک کردند.
خلیل به عنوان شاهد زنده‌ای که روزهای سخت مقاومت کوبانی را با چشم دیده است گفت، "هنگام ی‌که از روستاهایمان بیرون رفتیم خیلی غمگین و ناراحت بودیم. هنگامی که به نزدیکی مرز رسیدیم با وجود تانک و توپ‌های ترکیه پیش چشم ما توپخانه‌های داعش ما را هدف حمله قرار دادند. ما با چشم خود دیدیم که شهروندی که لال بود چگونه با توپ باران داعش کشته شد."
حرف‌های خلیل از سنش بیشتر است. او هم‌اکنون برای خانواده‌اش کار می‌کند و مایحتاج زندگی ۹ عضو خانواده‌اش را تأمین می‌کند.
با وجود اینکه ۵ سال از حمله داعش به کوبانی گذشت ولی اهالی کوبانی این اتفاق را با کوچک و بزرگ از روزی که روستاهایشان خارج شدند و تا روزی که به روستاهای خودشان بازگشتند فراموش نخواهند کرد.
تصاویر ویدیویی که در زمان خروج اهالی کوبانی از مرز ضبط شده‌اند گویای همه چیز است. خلیل در این تصاویر دیده می‌شود که از رفتن به آنسوی مرز پشیمان شده بود. او با سن کم و احساس کودکی خود، احساس همه کردها را به زبان آورده بود. اخیرا زمانی که از خلیل پرسیده می‌شود که چند سال سن داری پاسخ می‌دهد که "نمی‌دانم". خلیل الان هم نمی‌داند سنش چند است و از کسی هم نپرسیده سنش چند است، ولی خلیل اینکه که روی مرز چه بر سر خود و خانواده و کوبانی آمده و چگونه زندگی کرده‌اند را هرگز از یاد نخواهد برد و آن روزها را با جزییات بازگو می‌کند و بیشتر از گذشته میهنش را دوست دارد.
