به دلیل حملات اشغالگرانه‌ی دولت ترکیه در در ۲۰ ژانویه ٢٠١٨/ ۳۰ دی ماه ١٣٩۶، ساکنین عفرین در ۱۶ مارس ۲۰۱٨ / ۲۶ اسفند ١٣٩۶ ناچار به ترک خانه و شهر خود شدند و در منطقه‌ی شهبا و شرا ساکن شدند. علی رغم دشواریهای بسیار آنها هرگز دست از مقاومت نکشیدند، با تلاش خود سعی در ایجاد زندگی کمونالی دمکراتیک دارند. از یک طرف مقاومت برای بازگشت به عفرین ادامه دارد و از طرف دیگر نیز از آموزش تا بهداشت، از شهرداری تا کمون و شوراها، تلاش می‌شود تا در قالب سیستمی کمونال اداره شود.

   معلمان عفرین خود را در زیر چتر کمیته‌ی آموزش جامعه‌ی دمکراتیک ک.پ.ج سازمان داده‌اند، برای آنکه کودکان عفرینی از مدرسه بی نصیب نمانند، در شرایطی دشوار کار می‌کنند.

   آن معلمانی که در سال دوم در ویرانه‌ها سال تحصیلی را به پایان بردند، برای سال سوم تحصیلی در زمان تعطیلات دوره‌ی آموزشی را گذراندند. رئیس مشترک ک.پ.ج دمکراتیک استاد حامد رستو در مورد کارهای آموزشی، سطح معلمان و لزوم آموزش سال سوم سخن گفت.

   حامد رستو اعلام کرد، سال اول علی‌رغم آنکه هیچ امکاناتی وجود نداشت، با تلاش خود دست به کار شدیم، وی گفت: "تنها هدف ک.پ.ج در این منطقه آن است که دانش آموزانشان به بهترین شیوه آموزش ‌ببینند. رهبر آپو بارها به اهمیت آموزش تاکید کرده است. بدون شک آموزش برای هر جامعه‌ای مهم و ضروریست اما به ویژه برای خلق کُرد بسیار حائز اهمیت است. صدها سال است خلق کرد فراموش شده است. اگر خودش از روی ایدئولوژی، فلسفی و به طور خلاصه در همه‌ی زمینه‌های خود را پرورش ندهد، نمی‌توانیم موفق شویم. اگر خلقی سیستم نیرومند آموزش و پرورش را ایجاد نکند، این خلق دارای آینده‌ای روشن نخواهد بود".

رژیم اجازه‌ی ورود کتابها مدارس را نمی‌داد
​​​​​​​   حامد رستو در ادامه گفت، زمانی که از عفرین خارج شدیم، به عنوان ک.پ.ج متحمل سختیهای بسیار شدیم. وی گفت: "در شهبا مدرسه‌ای وجود نداشت، کتابی وجود نداشت. مدارسی هم که قبلا وجود داشتند توسط تبهکاران ویران شده بودند. به همین دلیل در ابتدا مجبور شدیم در کمپها مدارسی تاسیس کنیم. در زیر چادرها در حالی که میز و صندلی هم نداشتیم. با همکاری خودمدیریتی و خلقمان آموزش را به سطحی رساندیم. چون کتاب نداشتیم با pdf  کتابها را در اختیار معلمانمان قرار دادیم تا بچه‌ها را آموزش دهند. معلمان با pdf و از روی گوشی به دانش آموزان درس می‌دادند، نه دانش آموزان کتاب داشتند و نه معلمان.

​​​​​​​   از منطقه‌ی جزیره تعدادی کتاب برایمان فرستادند اما کتابهایمان چندین ماه در ایست و بازرسی رژیم توقیف شد. اجازه‌ی عبور ندادند، زمانی هم که کتابها بدستمان رسید بیشتر کتابهای مورد نیازمان در میان آنها نبود. گفتیم که معلمان سختی بسیاری کشیدند. برای معلمان در مدارس ابتدایی دوره‌های آموزشی ایجاد شد. برای معلمان دوره‌ی متوسطه و پایانی نیز آموزش رشته‌ها آغاز شد. هم زمان دو آکادمی پرورش ایدئولوژی، فلسفه و تئوری تاسیس شد. اینگونه معلمانمان برای سال نو تحصیلی آماده شدند. اکنون می‌توانیم دروس مختلف را برای دانش آموزان تدریس کنیم.

​​​​​​​   همچنین سعی می‌کنیم خودمان کتابهایمان را آماده کنیم اما هنوز به طور کامل موفق نشده‌ایم. همچنین تدارکات برای وسایل مورد نیاز مانند دفتر و قلم و غیره وجود دارد. هدفمان این است که باری از دوش خانواده‌ها برداشته شود. از کتاب و دفتر و مداد و لباس می‌خواهیم همه را خود تهیه کنیم." حامد رستو از خلق کرد در اروپا و سایر مناطق خواست تا از آنها پشتیبانی کنند."

"سازمانهای کمک‌رسانی به ما کمک نمی‌کنند"
​​​​​​​   از مدیران مدارس منطقه‌ی احرس صباح جرنس هم گفت: "در شهبا سال اول بسیار دشوار بود. چون هر معلم از منطقه‌ای آمده بود، از یکدیگر باخبر نبودیم و شناختی نداشتیم، سپس جمع شدیم و کمون‌ها را تاسیس کردیم. معلمان از مناطق مختلف جمع شدند و دسته دسته شروع به کار کردند. کمیته‌ی آموزش جامعه ک.پ.ج از نو ایجاد شد و انجمن تاسیس شد. در همه‌ی روستاها سازماندهی آغاز شد. سپس دانش آموزان را جمع کردیم. همچنین وسایل لازم را فراهم کردیم. آنزمان علی رغم شرایط دشوار اما به شیوه‌ای بسیار خوب دانش آموزان را جمع کردیم".

​​​​​​​   معلمانمان در هفته‌ی آینده آغاز به کار می‌کنند. معلمانی که مدارسشان مشخص شده است، از حالا به مدارسشان می‌روند. تدارکات در مدارس در حال انجام است. ثبت نام بچه‌ها ادامه دارد. آنچه برای ما بسیار دشوار است پیدا کردن وسایل آموزشی است نه ایجاد امنیت. تلاش کردیم با فرصتهای موجود این مشکل را حل کنیم، اما کافی نیست. تا کنون سازمانهای خیریه به ما کمکی نکرده‌اند. آنها به ما وعده داده‌اند اما هیچ کدام به وعده‌هایشان عمل نکرده‌اند.