کودکان دربیسی که پس از حملات رژیم تبهکار ترکیه مجبور به ترک روستاهای خود و آوارگی شدند به خبرنگار ما گفتند که خواهان بیرون راندن اشغالگران و بازگشت به روستاهایشان هستند.

کودکان بیشترین قربانیان جنگ اشغالگری دولت ترک هستند. کودکانی که با آغاز جنگ از حقوق اولیه خود محروم می‌شوند. حمله اشغالگرانه رژیم ترک از ٩ اکتبر ٢٠١٩ به مرگ صدها شهروند شمال و شرق سوریه از جمله دهها کودک انجامیده است. گفته می‌شود که رژیم ترک در این حملات از اسلحه‌های ممنوعه از جمله بمب‌های فسفری علیه غیرنظامیان استفاده کرده است. تعدادی کودک در بمباران‌ها بشدت دچار سوختگی شدند. کودکان دربیسی با وحشیگری رژیم ترک بیگانه نیستند. هر کدام از این کودکان حرفی برای گفتن دارند. همه آنان قربانیان حمله اشغالگری دولت ترک هستند و هیچگاه وحشیگری رژیم خونخوار را فراموش نخواهند کرد.

میرنا دختری خردسال است. شادی و زوق در چشمانش موج می‌زند. می‌خواهد دوباره به کلاس درس برگردد اما از حملات رژیم ترک نگران است. میرنا می‌گوید؛ ترکها وارد این منطقه شده‌اند، وحشیانه به ما حمله می‌کنند. او می‌گوید که مایل به بازگشت روزهای قبل از حمله اشغالگرانه ترکیه هستند، میرنا می‌افزاید:"ما می‌خواهیم به مدرسه برگردیم، ما خواهان زندگی با همسایگان سابق خود در روستا هستیم." میرنا با اشاره به کودکانی که در حمله شیمیایی ترکیه دچار سوختگی شده‌اند گفت "آیا دل کسی بحال این کودکان نمی‌سوزد؟"

می‌خواهیم به روستایمان برگردیم

هر چهار کودک با هم فریاد می‌کشند:"ای اردوغان از قتل‌عام کودکان دست بردار"، یکی از آنان انگشتهایش را به نشانه پیروزی بلند می‌کند و می‌خندد. یکی دیگر خطاب به اردوغان دیکتاتور ترکیه می‌گوید: اهالی سریکانی با تو چه کردند که کودکانشان را کُشتی؟" کودکان دیگر هم می‌گویند؛ "ما کودکان دربیسی هستیم. از تو نمی‌ترسیم."

دختری دیگر که از دربیسی به آواره شده و نام او «گولی» است می‌گوید، پس از حمله اشغالگرانه ترکیه مدرسه‌ها تعطیل شد. او می‌گوید که نمی‌تواند به مدرسه برود:"با فسفر به سریکانی حمله کردند، امیدوارم که بازهم به مدرسه برگردیم و در کنار همسایه‌ها زندگی آرامی داشته باشیم."