امروز سالگرد قیام مردم قامشلو در روژاواست. قیامی که بسیاری آن را زمینه ساز خودمدیریتی کنونی در روژاوا می‌دانند. یکی از شرکت کنندگان در آن اعتراضات از شواهد خود در آن دوران می‌گوید.
هجده سال پیش در چنین روزی، دوازدهم مارس ۲۰۰۴ نیروهای رژیم بعث سوریه سعی در فتنه‌انگیزی میان هواداران کورد و عرب دو تیم فوتبال "جهاد" و "فتوا" کردند که مسابقه آنها در استادیوم قامشلو برگزار می‌شد. در جریان تیراندازی‌ها دستکم ۹ شهروند کورد از جمله دو کودک جانشان را از دست دادند. تعدادی هم به ضرب گلوله زخمی شدند. رژیم بعث با اعزام نیروهای نظامی خود به قامشلو از برگزاری مراسم خاکسپاری جانباختگان هم جلوگیری کرد.
این اقدام موجب خیزشی در قامشلو شد که دامنه آن شهرهای دیگر و حتی حلب و دمشق را فراگرفت. حکومت علیه معترضان از سلاح استفاده کرد و تعدادی در جریان اعتراضات شهید شدند.
مأموران دولتی با یورش به منازل مسکونی اقدام به بازداشت معترضین می‌کردند. کوردها که هدف حملات شوونیستی قرار گرفته بودند، قیام و نوروز را به هم گره زدند. به مدت ۹ روز تا بیست و یکم مارس ۲۰۰۴ برابر با دوم فروردین‌ماه ۱۳۸۳ مردم قامشلو در حال عصیان، مراسم نوروز را در برخی محلات برپا کردند.
کامران مهدی که آنوقت در اقلیم کوردستان بسر می‌برد با بیان آنکه در آنزمان مرزهای روژاوا مسدود شده بودند می‌گوید مردم جنوب کوردستان از بسته شدن مرزها عصبانی بودند. آنها می‌خواستند به کمک مردم روژاوا بروند اما چون مرزها بسته بود موفق به عبور نشدند.
او با این وجود به عدم هیچگونه واکنشی از سوی دولت اقلیم کوردستان به رژیم بعث سوریه اشاره کرد و گفت: "مردم خواهان قیام بودند اما دولت اقلیم چنین اجازه‌ای نمی‌داد. بعد از چهار روز موفق شدم به روژاوا عبور کنم. نیروهای حکومتی همه جا مستقر شده بودند. در ایست‌های بازرسی برخورد توهین‌آمیزی با مردم انجام می‌دادند. با اینحال از تمامی پست‌های بازرسی عبور کردم. وقتی به مقصد رسیدم شاهد وضعیتی وخیم بودم. خانه‌ها مورد حمله قرار می‌گرفتند. تقریبا همه دستگیر شده بودند و در زندان‌ها جای خالی باقی نمانده بود."
او می‌گوید به غیر حزب اتحاد دمکراتیك، مابقی احزاب کورد در یک بیانیه گفته بودند برنامه مراسم نوروزی لغو شده است. کامران مهدی می‌افزاید: آنها در واقع به مردم پیشنهاد می‌دادند که تسلیم شوند. می‌گفتند رژیم بعث شما را خواهد کشت. اما ما هواداران "پ.ی.د" بر برپایی جشن نوروزی تحت هر شرایطی اصرار داشتیم و در محله "هلیلیه" تجمع کردیم. اوضاعی خطرناک بود. حکومت حملات گسترده‌ای به مردم انجام می‌داد. ما نوروز را برگزار کردیم اما با قیام نوروز آن سال روح مقاومت انقلابی جدیدی در مردم ما دمیده شد.
