آمد شاهو عضو مجلس پژاک اظهار کرد که خلق‌های ساکن در ایران به پروژه و مبارزه مشترک نیاز دارند و افزود آنان به عنوان پژاک با توجه به این واقعیت کارزار "آری به دمکراسی و نه برای اعدام" را آغاز کردهاند.
آمد شاهو عضو مجلس حزب حیات آزاد کوردستان (پژاک) در گفتگو با خبرگزاری فرات نیوز به ارزیابی وضعیت خلق‌های ساکن در ایران و نارضایتی آنان از رژیم ایران پرداخت، شاهو در سخنان خود بر لزوم ترویج دمکراسی در میان جامعه تأکید کرد.
آمد شاهو در پاسخ به این سئوال که علی‌رغم فشارهای سیاسی و اقتصادی بر مردم چرا سکوت بر جامعه حکمفرما شده است و حتی در صورت اعلام نارضایتی نیز بسیار محدود می‌باشد اظهار نمود؛ "واقعیت این است آنجا که ظلم و زور باشد نارضایتی و فعالیت‌های اعتراضی هم وجود دارد، امروز یک رژیم دزد و فاسد جغرافیای ایران را به ویرانی کشیده است و در تلاش است تا فرصت زندگی و عدالت را ریشه‌کن کند. رژیم جمهوری اعدامی یعنی رژیم مرگ، فاسد، دزد و غاصب بر ایران حکومت می‌کند. این رژیم با سیاست‌های خود فرصت زندگی را از جامعه و افراد آن سلب کرده است و آنرا بسوی مرگ سوق داده است. به این شکل رژیم می‌رود که در میان باتلاقی که با جنایت‌های خود ایجاد کرده است خفه شود.
خلق‌های ساکن در ایران هیچگاه حاکمیت دیکتاتوری رژیم اشغالگر ایران را نپذیرفته‌اند و برای دستیابی به حقوق خود همیشه مبارزه کردهاند. آتش اعتراضات مردمی در خاک ایران همیشه روشن است و با توجه به زمان و مکان شعله‌ور شده و رژیم را به هراس افکنده و آنرا بشدت تحت فشار قرار داده است. به عنوان مثال اعتراضات مردمی در خرداد ١٣٨٩، تظاهرات ضد رژیم در دی ١٣٩٧ و تظاهرات سراسری ضدحکومتی در آبان ١٣٩٨ که به واقع پایه‌های رژیم را به شدت تکان داد. این تظاهرات را می‌توان زلزله‌ای اجتماعی و سیاسی به حال رژیم حاکم دانست که تاکنون نیز نتوانسته است عواقب آنرا پشت‌سر بگذارد و همیشه از گسترش و تکرار اعتراضات هراس دارد. به همین دلیل برای جلوگیری از اعتراضات مردمی به هر راهی متوسل می‌شود.
خلق‌های ساکن در ایران و روژهلات کوردستان می‌توانند به سکوت پایان داده و مرزی را برای زن‌کشی، جوان‌کشی، کوردکشی و نقض فاحش حقوق بشر از سوی رژیم حاکم تعیین کنند. موارد اساسی که بر اعتراضات گسترده جوامع در ایران تأثیرگذار بوده است عبارتند از: بکارگیری شیوه‌های وحشیانه سرکوب تظاهرکنندگان از سوی نظامیان رژیم، فعال کردن هرگونه حمله خشونت‌آمیز علیه مردم و تحمیل جو خفقان بر جوامع با شیوه‌های غیرقانونی. همچنین تأثیر دخالت‌های خارجی در میان تظاهرات گسترده مردم زمینه را برای انحراف این اعتراضات و همچنین مشروعیت بخشی به سرکوب‌های گسترده رژیم فراهم کرده است. تظاهرکنندگان از پیشاهنگ واقعی خود بی‌بهره بودندو به همین دلیل رژیم با مکر و حیله و سرکوب اعتراضات را سرکوب کرد. دلیل دیگر عدم فراگیر بودن اعتراضات بصورت همزمان بود و خواسته‌های تمامی خلق‌ها هم متحد نبودند. در تعیین هدف مشترک نقاط ضعف وجود دارد و با توجه به اینکه در زمینه سازماندهی و خوددفاعی نیز خلق‌ها آماده نشده‌اند.
سکوت مقطعی خلق به این معنی نیست که از خواسته‌های مشروع و دمکراتیک خود دست برداشته است. برعکس این آخرین فرصت خلق‌های ساکن ایران به رژیم ایران است تا برای حل مسائل اساسی گامهای عملی بردارد. عدم مشارکت در ١١مین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی و سلب مشروعیت رژیم بزرگترین شیوه‌ی فعالیت‌های اعتراضی علیه رژیم حاکم بر ایران است، انتظار می‌رود انتخابات ریاست جمهوری در ٢٠٢١ هم با استقبال سرد مردم روبرو شود. اما آنچه محرز شده است این می‌باشد که رژیم به خواسته‌های مردم هیچ توجهی نمی‌کند، بنابراین در آینده‌ای نزدیک توفان اعتراضات خلق‌ها دوباره وزیدن می‌گیرد و با تفاوت بسیاری نسبت به اعتراضات گذشته رژیم ایران را وادار خواهد کرد که حساب جنایت‌های خود را پس دهد.
برای اینکه خلق به شیوه‌ای همگانی و متحد بپاخیزند چه زمینه‌ای لازم است؟
این خاک، این کشور، فرهنگ و هویت متعلق به خلق‌های ساکن در ایران است. اما امروز حاکمیتی بر سر کار است که با زور سیاست‌های غیرمشروع را بر خلق‌ها تحمیل می‌کند، خلق‌ها را از حقایق آنان بیگانه می‌کند. در چنین شرایطی انسانیت، آزادیخواهی و دمکراسی رشد نمی‌کند. این رژیم در ١١مین دوره انتخابات مجلس مشروعیت خود را به تمامی از دست داده است. این حکومت لیاقت اداره امور مردم را ندارد. دارای ذهنیتی مردسالار است که زندگی آزاد زنان را به تباه کشیده و ایران را به سرزمین زن‌کشی مبدل کرده که در آن روزانه زنان به قتل می‌رسند و یا مجبور به خودکشی می‌شوند. جامعه را از طریق ارتش بیکاران به انفعال وادار کرده است. همچنین نظامیگری را ترویج داده و با گسترش سیستم خودفروشی و جاشیگری بر عمر خود افزوده است. یعنی رژیمی طمع‌كار و قاتل بر سر کار است که به هر طریقی درصدد تحمیل حاکمیت خود بر خلق‌ها و جوامع است. این رژیم برای واداشتن جوامع به تسلیم شدن از هرگونه ابزار سرکوب، زندان، اعدام و آسیمیلاسیون بهره گرفته و روزانه اراده آزادی افراد جامعه را لگدمال می‌کند.
برای اینکه موزاییک خلق‌های ایران با تمامی زیبای‌هایش به دمکراسی و آزادی مزین شود و گردونه حاکمیت را متوقف کند، مبارزه مشترک خلق‌ها نیاز امروز این مرحله است. برای آغاز مبارزه مشترک نیز به پروژه مشترک نیاز است تا خواسته‌های تمامی طیف‌ها را نمایندگی کند. ما به عنوان جنبش آزادیخواهی در روژهلات کوردستان و ایران برای آغاز این مبارزه کارزاری را تحت عنوان "آری به دمکراسی، نه به اعدام" آغاز کرده‌ایم. یعنی اینکه دمکراسی کلید تمامی مسائل ایران است. تا زمانی که اندیشه دمکراسی توسعه نیابد سیاست‌های ضدبشری رژیم پایان نخواهند یافت و امنیت و اسایش داخلی هم در ایران تحقق نمی‌یابند. به همین سبب پژاک مبارزه مشترک خلق‌ها را به عنوان وظیفه‌ای تاریخی بویژه در این مرحله می‌داند و مبارزات خود را گسترش داده و آنرا نیرومندتر می‌نماید.
خلق‌های ساکن در ایران و بویژه خلق کورد برای ایستادگی و انسجام علیه رژیم ایران نیازمند ارتقای سطح آگاهی ملی و دمکراتیک هستند. تمامی محاسبات خلق‌ها باید با اتکا بر نیروی جوهری خود خلق‌ها باشد. برای فلج‌کردن اشغالگری و فروپاشی فاشیسم مذهبی لازم است جبهه دمکراتیک خلق‌ها بر مبنای خط سوم که خط مبارزه دمکراتیک خلق‌هاست نیرومندتر و گسترده‌تر شود. سازماندهی اجتماعی بر مبنای نگرش ملت دمکراتیک مقاومت علیه حاکمیت را شعله‌ور کرده و آنان را به آزادی نزدیکتر می‌کند."
برای تحقق این زمینه چه گامی برداشته شده و یا چه باید کرد؟
صف دمکراسی یا مبارزه دمکراتیک خلق‌ها علیه اشغالگری و فاشیسم هر اندازه که طولانی‌تر شود به همان میزان زنجیره‌های بردگی در ایران شکسته می‌شوند و بسوی آزادی گام برداشته می‌شود. زیرا سده ٢١ سده آزادی زنان و خلق‌هاست، از اینرو هیچ حکومتی نمی‌تواند اراده آزاد را به چوبه دار بسپارد یا به آن دست‌بند زند. خلق باید به شیوه‌ای سیل آسا علیه رژیمی که دارایی‌های آنان را به یغما می‌برد، فرصت‌های کسب نیازهای اساسی زندگی را از آنان سلب می‌کند، سفره خلق را خالی می‌کند، ارتش بیکاران را گسترش می‌دهد و بر میزان خودکشی، خودکشی زنان، کودکان و جوانان می‌افزاید ایستادگی کنند. لازم است فرصت‌های مبارزه علیه رژیم حیله‌گر، جعلی، فاسد، مافیا و قاتل را نیرومندتر کنند تا اینگونه به غارت ثروت‌های خلق‌ها پایان داده و خیابان‌ها را نظامیان مافیاها پاکسازی کند.
برای اینکه زمینه لازم برای فعالیت مشترک علیه رژیم اشغالگر ایران فراهم شود تشکیل جبهه دمکراتیک خلق‌های ایران و اتحاد و همبستگی نیروهای کورد لازم است. برای دستیابی به این هدف نیازمند برگزاری دیدار، کنفرانس و سمینار در مورد مسائل حساس اجتماعی می‌باشد تا در آن به زبان و رویکرد مشترک مبارزه علیه رژیم دست یافت. همچون پژاک برای متوقف کردن اشغالگری و ترویج دمکراسی، برای تحقق زندگی آرام و سعادتمند و ایجاد سیستم آزاد و دمکراتیک هر وظیفه و مسئولیت تاریخی که بر عهده ما قرار داده شود را با روحیه‌ای انقلابی و فداکاری به انجام می‌رسانیم."
