اعتصاب غذا توسط زندانیان علیه انزوای رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و نقض حقوق بشر در زندانها در ۲۲۷ روز خود ادامه دارد. زندانیان سیاسی پرونده پ.ک.ک و پاژک به مناسبت سی‌و‌نهمین سالگرد بزرگداشت روزه مرگ در ۱۴ ژوئیه ۱۹۸۲ بیانیه‌ای علیه اقدامات وحشیانه زندان آمد ارائه دادند. دنیز کایا به نمایندگی از زندانیان پرونده پ.ک.ک و پاژک بیانیه‌ای صادر کرد.

متن بیانیه‌ به شرح زیر است:

"در سی و نهمین سالگرد یاد مقاومت زندانیان در روزه بزرگ مرگ در ۱۴ ژوئیه در برابر رژیم فاشیست در ۱۲ سپتامبر، شهدای انقلاب کمال پیر، خیری دورموش، عاکف ییلماز و علی چیچک و همه‌ی شهدای انقلاب را گرامی میداریم. به عنوان پیروان شهیدان‌مان، قول می‌دهیم که اهداف آنان را به ثمر برسانیم.

اجازه ندادند که هتک حرمت کوردها را تحمیل کنند

۳۹ سال پیش در برابر اقدامات تسلیم کردن، زندان و شکنجه در زندان‌های فاشیسم در ۱۲ سپتامبر اعمال شد، مقاومت بزرگ زندان در ۱۴ ژوئیه که روز افتخار ملی خلق ما است که جنبش ما تاریخچه مقاومت را رقم زد و اجازه ظهور تاریکی و انکارگری فاشیسم را نداد. تاریخ مقاومت در زندان در برابر تاریکی که فاشیسم می‌خواست در ۱۲ سپتامبر ایجاد کند، نوشته شد و این مقاومت امید مردم کوردستان و ترکیه بود. رهبر خلق ما، امیدی که مقاومت کنندگان ۱۴ ژوئیه آفریدند، آن را به قیام ۱۵ آگوست تبدیل کرد. فاشیسم که قصد داشت با کودتای ۱۲ سپتامبر ۱۹۸۰ پایه‌های خود را مستحکم کند، اکنون در بلوک حاکم فاشیست حزب آ.ک.پ – م.ه.پ که سیاست سنتی دولت ترکیه است، فوران کرده است. قیام ۱۴ ژوئیه سیاست انکار و نسل کشی را در هم شکست. مقاومت با پیشاهنگی رفقا خیری دورموش، کمال پیر، آکیف ییلماز و علی چیچک، به عنوان "تاریخ مقاومت بزرگ زندانیان" در مبارزه آزادیخواهی کوردستان جای گرفت. در برابر سیاست انکار، نابودی و نسل کشی، اقدام بزرگ روزه مرگ اجازه نداد اقدامات ننگین را به کوردها تحمیل کنند. ارزشهایی که مقاومت زندانیان را به وجود آورد، به سرعت در میان خلقمان گسترش یافت و به خیزشهای مردمی تبدیل شد. اعتقاد به فداکاری و زندگی معنادار و آزاد با شعار "بر سنگ قبر من بنویسید: مدیون یک خلق"، ذهنیت‌های فاشیستی مانند اسد اوکتای را شکست داد. ذهنیت فاشیست آدم‌کش همان سیاست دیروز را دنبال می‌کند. نسل کشی و نابودی که سنت دولت ترک می‌باشد را با  بیداری خلقمان پاسخ داد. دشمن در زندان در مقابل ایمان و اعتقاد به پیروزی متحمل شکست شد. به خیانت و تسلیم اجازه داده نشد.

می‌خواهند خلق ما را درمانده نگه دارند

امروز علیه خلق ما و خصوصاً در زندان‌ها سیاست تسلیم تحمیل می‌شود. دشمنی که رهبر ما را با یک توطئه بین‌المللی ربوده است، انزوا را به روشی که در تاریخ دیده نشده است اعمال می‌کند. می‌خواهد خلق ما و خلق‌های دیگر را در شخصیت رهبر ما درمانده نگه دارد. این مقاومت ایجاد شده در چنان سطحی قرار دارد که اجازه درماندگی را نمی‌دهد. مقاومت تاریخی بی‌سابقه رهبر خلق کورد، عزم حزب و خلق ما، باعث فروپاشی دولت ترکیه شده است. در برابر مقاومت حزب و رهبر ما که برای آزادی خلقمان در هر چهار بخش کوردستان می‌جنگند، دولت ترکیه به اتحاد‌های کثیف پیوسته و طرفداران خود را برای جنگ بین کوردها به میدان می‌کشاند.

عملیات‌های روژاوا و باشور کوردستان

عملیات اشغالگری در روژاوا و باشور کوردستان می‌خواهد جنگ داخلی را در میان کوردها ایجاد کند و به کوردها اجازه زندگی ندهد. حوادثی که پس از داعش در عراق اتفاق افتاد و روابط گسترده‌ای که خلقمان با جنبش آزادیخواهی کورد ایجاد کردند، نشانه این است که سیستم قدیمی نمی‌تواند ادامه یابد. ذهنیت فاشیستی و آدم کش آ.ک.پ- م.ه.پ با وجود متحدان محلی خود نمی‌تواند این واقعیت را تغییر دهد و آنها جواب این کار را خواهند داد. نوكری و در مقابل آن خط‌مشی مقاومت همیشه در تاریخ كوردها ادامه داشته است. پ.د.ک که به ابزاری در دست استعمارگران تبدیل شده است، به خاطر منافع قبیله‌ای و خانوادگی خود مانع اتحاد ملی کوردها می‌شود. این رویکرد جدیدی نیست. پ.د.ک، که پروتکل سال ۱۹۸۲ را نادیده می‌گیرد و در سال ۱۹۹۷ بر سر قبر پدرش قول داد، اما هیئت جدید که از ملاقات باز می‌گشت، در هولیر گروهی از همرزمان جانباز را که در بیمارستان بودند، قتل‌عام کرد. این یک نشانه واضح است که پ.د.ک، که خون خواهران و برادران خود را می‌ریزد، با ذهنیت نیروی قاتل فاشیست‌ آ.ک.پ- م.ه.پ به عنوان نماینده امپراتوری عثمانی در این زمان عمل می‌کند. پ.د.ک که مقابل تغییر بر گذشته پافشاری می‌کند، اگر به روابط خود با دیکتاتورها که به دور از معیارهای اخلاقی است، ادامه دهد، شکست خواهد خورد. خلقمان در باشور با اعلام موضع خود اظهار کرد‌ه‌اند که این مسئله را قبول نخواهند کرد و به فعالیت‌های اعتراضی دست زدند. پ.د.ک باید این ذهنیت و عملکرد را کنار بگذارد و بلافاصله معنای وحدت ملی را درک کند. اگر پ.د.ک بر این نگرش و رویکرد اصرار ورزد، به عنوان ملعون در تاریخ ثبت خواهد شد.

مهمترین مسئله، ادامه مبارزه است

اوضاع ترکیه که نمونه‌ای از شکست یک رژیم فردی است، آینه تک حزبی بودن است. نسل کشی در شمال کوردستان، "طرح تخریب" که به عنوان بخشی از یک مفهوم انجام شده است و جنگ انقلابی خلق‌ها با مقاومت خودمدیریتی، اگر به صورت یکپارچه در نظر گرفته شود، نشان می‌دهد که فاشیسم آ.ک.پ–م.ه.پ دیگر نمی‌تواند کاری کند و یک جنگ جدی منجر به بحران اقتصادی در کشور خواهد شد. این سوال که "آیا پاندمی به عنوان علت بحران اقتصادی معرفی خواهد شد" قابل ذکر است. انتظار از سنت یک کشور مافیایی، ناامیدکننده‌ترین سطح غفلت است. واقعیت اصلی در اینجا این است که جنبش آزادیخواهی کوردستان و رهبر خلق کورد، مهمترین بازیگران در خاورمیانه هستند. وقتی کل کوردستان ارزیابی شود، مشاهده خواهد شد که چندین برابر رشد کرده است. کارزار "علیه انزوا، فاشیسم و  اشغالگری، روز آزادی فرارسیده است" نشان داد که این مبارزه بیش از پیش گسترش خواهد یافت. مهمترین ویژگی در اینجا تداوم مبارزه است.

سیاست‌ صد ساله را تداوم می‌بخشند

سیاستی که صدها سال پیش اجرا شد امروز نیز به همین ترتیب ادامه دارد. در دوره دولت ترک ممکن است حاکمیت تغییر کند اما همان سیاست ادامه دارد. وقتی صحبت از مبارزات آزادیخواهانه کوردها می‌شود، تضاد قدرت کنار گذاشته می‌شود. اعتراف و تسلیم که ۲۹ سال پیش در زندان آمد از سوی کنعان اورن تحمیل شد، پس از ۲۹ سال توسط آ.ک.پ–م.ه.پ امروز نیز بر زندانیان تحمیل می‌شود. هر روز با قانون جزایی تازه‌ای با عنوان تغییر قانون تحت عنوان "وضعیت خوب" گروه‌های تازه‌ای تشکیل داده و بر تسلیم پافشاری می‌کنند. حصر را در زندان‌ها تداوم می‌بخشند، تحت نظر قرار دادن زندانیان با دوربین‌های مدار بسته اوج بی‌احترامی به کرامت انسانیست، استراق سمع مکالمات تلفنی زندانیان با اعضای خانواده، وادار کردن زندانیان به برهنه شدن و تفتیش آنان و همچنین دستگیری وکلایی که می‌گویند، 'مادر پادشان عریان را ببین'، اینچنین با اقدامات فاشیستی درصدد شکستن اراده زندانیان هستند.

زندانیان بیمار با اعمالی که حتی در قوانین خصمانه وجود ندارد، برای مرگ نگهداشته شده‌اند. رفیق ما حسین ادیک پس از ۲۶ سال زندان در آخرین مراحل زندگی از زندان آزاد شد به دلیل بیماری، در حالی که هنگام معالجه در بیمارستان به سر می‌برد به شهادت رسید. آپی ددو ۸۳ ساله، ۲۵ سال است که با وجود بیماری‌های سخت در زندان به سر می‌برد و به دلیل ترس از فرار وی در حالی که قادر به راه رفتن نیست او را آزاد نمی‌کنند. رسانه ملی، برای اینکه مادر ۸۰ ساله ما مریم شاهد اعتصاب ۱۰۰ روزه خانواده شنیاشار نباشد، توافق نامه استانبول را که حقوق زنان را بصورت محدود به رسمیت می‌شناسد، زیر پا می‌گذارند. این ترس ماهیت فاشیستی و آدم‌کش آ.ک.پ–م.ه.پ را نشان می‌دهد

اعتصاب غذای نامحدود و گردشی را به دوره‌های ١۵ روزه ارتقا می‌دهیم

حزبمان و باور خلقمان، موضع آنان تمامی سیاست‌های کثیف را خنثی می‌کند. ریشه ١۴ ژوئیه این است که انسان سازماندهی را با ایمان به حزبی‌سازی گسترش دهد و با اراده آنرا به پیروزی برساند. با کودتای ١٢ سپتامبر ١٩٨٠، مقاومت زن آزاد رفیق ساکینه جانسز و رفقای بی‌شمار دیگر به گُلهایی قرمز مبدل شده‌اند. برگزاری باشکوه جشن ٨ مارس، مشارکت تاریخی در عید نوروز ٢٠٢١ بدون توجه به ممنوعیت‌های پاندمی نشانه پایبندی به یاد و خاطره رفیق مظلوم دوغان می‌باشد و در نتیجه به اراده چهار زندانی اعتصاب مرگ امروز عزم سازمانی و حقیقت مبارزه به هم رسیده‌اند. فعالیت‌های ملیتانی و ویژگی مقاومت این واقعیت را بهتر نشان می‌دهد که پ.ک.ک جنبش شهیدان بوده و ریشه در مقاومت ١۴ ژوئیه دارد. زندانیان در ٢٠١٩ با اقدامات فدایی به زندگی خود پایان دادند و از ٢٧ نوامبر ٢٠٢٠ با از سرگیری اعتصاب نامحدود و چرخشی نشان دادند تا زمانی که حصر و انزوای رهبری ادامه داشته و به آزادی دست یابد اعتصاب به قوت خود باقی خواهد بود. از ١۴ ژوئیه ٢٠٢١ به بعد در سالروز مقاومت روزه بزرگ مرگ، ما فعالیت نامحدود و چرخشی ۵ روزه را به ١۵ روزه ارتقا می‌بخشیم.

ما ابتدا به مقاومت رهبرمان، به همه رفقای خود که در زندان هستند، درود می‌فرستیم. در این روز از افتخار ما، مقاومت بزرگ زندان در ۱۴ ژوئیه را گرامی می‌داریم و صمیمانه درود می‌فرستیم، ما سوگند می‌خوریم که مبارزه را پیش ببریم، ما از خلق خود و از همه کسانی که ادعا می‌کنند انسان هستند و در این جغرافیا زندگی می کنند می‌خواهیم که برای پایان دادن به ظلم، انزوا هشیارانه عمل کنند و پیرامون مبارزه عدالت‌خواهانه ما گرد هم آیند. تنها راه رسیدن به پیروزی مقاومت است. پیروزی متعلق به رفقا و خلق‌های مقاومتگر است."