درسیم نورحق: به پیروزیمان اطمینان داریم

درسیم نورحق اعلام نمود که با حملاتی که از سال ۲۰۱۵ به بعد آغاز شده‌اند، هدف نابودی کورد را در سر داشته‌اند.

درسیم نورحق از فرمانده‌های آکادمی آپولون طی گفتگویی با رادیو دنگ ولات اظهار داشت که شیوه نبرد گریلا در این دوره کاملا جداگانه بوده و در این باره اظهار داشت که به پیروزیمان اطمینان داریم.

فرایند حملاتی که از سال ۲۰۱۵ اغاز شده‌اند همچنان ادامه دارند

حملات ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۵ حملات فرایند جدیدی بود. دولت ترک از زمان تاسیس خود تا کنون بر اساس نابودی خلق‌ها، خصوصا نابودی خلق کورد شکل گرفته است. این فرایند نیز در ادامه همان تصمیمی بود که از زمان تاسیس دولت ترک گرفته شده است. این تصمیم، تصمیمی استراتژیک برای دولت بود. در واقع در این چند سال اخیر جنگ متوقف شده بود. اهدف این بود که با راهکارهای جداگانه از طریق نرم سازمان را نابود کنند. همچنین هدف آنان این بود که براساس نابودی خلق کورد، خود را مجددا سازماندهی کرده و قرن آینده را نیز بر این اساس بتوانند ادامه بدهند. اگر به یاد بیاوریم که در جریان بهار عربی، خیزشهای گسترده‌ای در سراسر خاورمیانه و خصوصا جهان عربی آغاز شدند. مسئله اساسی خشم و ناراحتی در مقابل سیستم هژمون، در سطح ملت-دولت‌های عربی متشکل از ۲۲ کشور بود که در مقابله با سیستم تحمیل شده بر آنها، بدون در نظر گرفتن اراده خلق عرب و مانند خلق کورد که سرزمین انها میان چهار بخش تقسیم شده است،  قیام کردند. مشاهده شد که خلق تحمل نکرد، در مقابل ان شاهد خیزشی گسترده بودیم. نیروهای هژمون برای درهم شکستن این وضعیت، دست به اقدامات مختلفی زدند. نیروهایی که تحت عنوان اسلامگرایی ایجاد شده بود، در اصل پیوندی با اسلام نداشته و همیشه اسلام را سیاه‌نمایی کرده‌اند. اعتقاداتی که از ۱۵۰۰ سال قبل ایجاد شده است و خلق آن را در زندگی روزمره خود به عنوان معیارهای اخلاقی به کار می‌بندد، وارونه جلوه داده و به نام اسلام سیاسی، که آ.ک.پ نمایندگی آن را بر عهده دارد، وارد عمل کردند. این نیروی دمکراتیک است که در میان خلق خود را سازماندهی نکرده است، و از این خلا سوء استفاده به عمل آوردند. نیروهای اسلام رادیکال، با دست زدن به انواع و اقسام خشونت‌ها، تلاش کردند تا اراده خلق‌ها را در هم بشکنند. طی سال‌های گذشته نیز علیه کوردستان و کورد دست به چنین حملاتی زدند. رهبر آپو آن را به عنوان جنگ جهانی سوم ارزیابی کرده است. در این سال‌ها که خلق دست به قیام زده است مشاهده کردند که نمی‌توانند در مقابل این تحولات خلقی مقاومت کرده و با نام اسلام چنین گروه‌هایی را سازماندهی کردند. دولت ترکیه خود پیشگام این گروه‌ها بود. از سال‌های ۱۹۸۰ تا کنون با کودتای ۱۲ سپتامبر در ترکیه، علیه نیروهای چپ و خصوصا علیه حزب کارگران کوردستان گروه‌های اسلامی را سازماندهی و تسلیح کرده‌اند. و در جامعه ترکیه تدریجا به عنوان آلترناتیو نشان داده شدند. از سال‌های ۲۰۰۰ به بعد، گروه‌های اسلامگرا به قدرت رسیدند. دقیقا در همان سال‌هایی که خلق قیام کردند، این گروه‌ها در ترکیه ایجاد شدند. آ.ک.پ رهبری این نیروها را در دست داشت. نیروهای هژمون غربی از آنها حمایت می‌کردند. بعد از ان برخی از نیروهای هژمون در خاورمیانه نیز وارد این فرایند شده و اختلافات ایجاد شدند. اما در طول این سال‌ها، آ.ک.پ رهبری این گروه‌ها را در دست داشت و مرکز آن نیز در کوردستان بوده است. نخست برای آنکه پ.ک.ک را از میان بردارند، اراده خلق کورد را در هم بشکنند، ا.ک.پ و دولت ترک نیز نسبت به این مسئله اطمینان داشتند.

با نگاهی به گذشته می‌توان دریافت که آ.ک.پ نیز برای منافع خود نیازمند آتش‌بس بود. وی انتظار داشت با کشاندن نیروهای گریلا به باشور یا روژاوا بتواند آنها را به دست گروه‌های اسلامی نابود کند. اما زمانی که دیدند که محاسبات آنها طبق نقشه به پیش نرفته است، از باشور، روژآوا و کوبانی گرفته تا شنگال و خاکورک با نیروهایی که بر مبنای فلسفه و فکر رهبر آپو شکل گرفته‌اند مواجه شده‌اند، این گروه‌ها با مانع روبرو شده و از میان می‌روند. از همان ابتدا این مقاومت با موافقت و حمایت افکار عمومی جهانی روبرو شد. دولت ترک در این سال‌ها برای انکه کورد از موقعیتی سیاسی برخوردار نشود، نتوانند به خوبی خود را مستقر و سازماندهی کنند  دست به حملات مجدد زد.

رویاهای دولت ترک با عثمانیگری با تهدید مواجه شده است

دولت ترک که در روژاوا به پیروزی دست نیافته بود مشاهده نمود که انقلاب روژاوا کم کم قدرت می‌گیرد و با به قدرت رسیدن این انقلاب، افکار عمومی می‌تواند سیاستهای دولت ترک با رهبری آ.ک.پ را با مانع روبرو کند. نیروهای هژمون بار دیگر پ.ک.ک را با عنوان تروریسم محدود کردند. اما این واقعیت بر همگان محرز شد که این گونه نیست. بار دیگر با پیشاهنگی حزب دمکراتیک خلق‌ها در ترکیه و در میان نیروهای دمکرات و سوسیالیست خلق گرد همدیگر جمع شدند. در سال ۲۰۱۵ آشکار شد که راه برای ترکیه باز شده است، این تفکر که جنگ ویژه‌ای علیه پ.ک.ک براه انداخته شده بود و به پ.ک.ک اتهام زده می‌شد، این ذهنیت کم کم شکسته شد. دولت ترک که استراتژی یک قرن گذشته را برای ازمیان برداشتن خلق کورد در پیش گرفته بود مشاهده می‌کرد در شمال کوردستان نیز نمی‌تواند به اهداف خود دست پیدا کند. در شمال-شرق نیز توطئه‌های انان نتوانست عملی شود. همچنین تصورات عثمانیگری آنها که می‌خواستند در خاورمیانه به نیروی هژمون تبدیل شند نیز با تهدید مواجه شد. به همین دلیل بود که حملاتشان را در ماه ژوئیه آغاز کردند. حملات در ماه ژوئیه آغاز شدند و همراه با آن دیدارها و تحولاتی روی دادند. تمام این رویدادها را برای آینده به عنوان تهدید مشاهده کردند. به همین دلیل دولت آ.ک.پ با دولت موازی ترکیه به توافق رسید. این دولت که کسانی مانند محمد آغار از آن به عنوان دولت موازی نام می‌برند و برخی دیگر آن را به عنوان ارگنکون، به صورت ظاهری محاکمه شدند، یعنی آنها را چندان مورد فشار قرار ندادند تا در نهایت برای آینده رویای عثمانی آ.ک.پ به مانع تبدیل نشوند و بتوانند در قرن جدید ترکیه را با هویت اسلامی بازتعریف کنند.

آ.ک.پ در این دوره فرصت را مناسب دید که مانند قبل همانگونه که به گلادیوی ناتو وابسته بود، ترکیه را بار دیگر از درون مجددا بازسازی و تنظیم کند. ترکیه بر اساس شرایط خود قادر به چنین کاری نبود، لازم بود که بر اساس نیروهای هژمون قدم بردارد. از سال‌های ۱۹۹۰ به بعد هر چند در سیاستهای گلادیوی ناتو و در مجنوع سیاستهای جهانی نوعی تغییرات نیز ایجاد شده بود، این بار در ترکیه توانست از نیروی پنهان خود استفاده کند و دولت را هم از این طریق مانند مرکزی میانجی مورد استفاده قرار دهد. مبارزه با پ.ک.ک را بار دیگر از طریق نیروهای هژمون خارجی با ائتلافی به پیش بردند. همین مسئله نیز به دلیلی بدل شد که ترکیه در بعد اقتصادی، در بعد اجتماعی به سوی فروپاشی برود. تلاش کردند تا از طریق آ.ک.پ، ترکیه را با هویت اسلامی زنده کنند، اعتقادات جدیدی را در آن ایجاد کنند. تلاش می‌کردند تا این بار از طریق نرمتر مبارزه ما را از میان بردارند. در سال‌های اخیر مشاهده شد که این مسئله امکان‌پذیر نیست. لو رفتند و مورد حمله قرار گرفتند. در رابطه با حملات سال ۲۰۱۵ می‌توان اینگونه تحلیل کرد.

تحت نام اسلام تمام گروه‌ها با رهبری آ.ک.پ به فعالیت پرداختند

ششمین سالی است که دولت ترک با تمام دوستان و نیروهایی که وی را مورد حمایت قرار می‌دهند، با تمام امکانات و فرصتهای خود دست به حمله‌ای همه جانبه زده است. دست به برنامه‌ریزی و توطئه می‌زنند. هر از چند گاهی یکبار بیانیه منتشر می‌کنند. اعلام می‌کنند که همانگونه که الان آنها را مورد حمله قرار داده‌ایم تا فردا آنها را نابود می‌کنیم. با جنگ ویژه که بر اساس دروغپردازی استقرار یافته است، دست به بمباران روانی مداوم می‌زنند و با چنین اقداماتی جامعه ترکیه را سمی کرده‌اند. جامعه ترکیه مسموم شده است، اما حاکمیت هیچگاه به آنان فکر نمی‌کند. یعنی ۶ سال است که از میان برداشتن پ.ک.ک را هدف قرار داده‌اند. نیروهایی که بر اساس هژمونی با آن اختلاف پیدا کرده‌اند هم هر اندازه با آمریکا، امریکا و ناتو هم اختلاف پیدا کنند، در نزد افکار عمومی اینگونه نشان می‌دهند که دشمن یکدیگرند، اما در اصل اینگونه نیست و دست آخر مشخص شده است که تمام این تظاهرها دروغی بیش نیستند. نیروهای اروپایی اسلام را مانند دشمن ملاحظه می‌کنند، به عنوان تهدیدی برای تمدن غرب مشاهده می‌کنند. همانگونه که پیش از این تفکر سوسیالیستی شوروی را به عنوان خطری نشان می‌دادند، و خلق را تحت تاثیر قرار داده در نهایت شاهد فروپاشی شوروی بودیم، این بار هم اسلام را برای خود به عنوان تهدید نشان می‌دهند. کسانی که با نام اسلام این تبهکاران را سازماندهی کرده است، از افغانستان گرفته تا لیبی، همین نیروها هستند. از این طریق هم جامعه خود را ترسانده و هم نیرویی مانند ترکیه بین شرق و غرب قرار داده و از آن به عنوان یک دیوار استفاده می‌کنند. گاهی از آن حمایت می‌کنند و گاهی هم بر آن فشار وارد می‌کنند، از طریق آ.ک.پ تمام گروه‌های تبهکار در جهان را با نام اسلام جمع کرده و در خاورمیانه بکار گرفته‌اند. در صورتیکه لازم باشد در مقابل ما از آنها استفاده می‌کنند، اگر لازم باشد نیز در مقابل نیروهای دیگر از آن استفاده می‌کنند. دولت ترکیه را به نفع خود مورد بهره‌برداری قرار داده و اسلام را نیز به عنوان خطری بزرگ می‌کنند. زمانیکه در خاورمیانه تلاش‌هایی برای دمکراتیک شدن آغاز شود، این تلاشها را نیز سرکوب می‌کنند. یعنی در بسیاری از زمینه‌ها اسلام را علیه خاورمیانه مورد استفاده قرار می‌دهند. و آ.ک.پ هم رهبری آن را در دست دارد. اکنون در ترکیه، آ.ک.پ/م.ه.پ و ارگنکون به هم رسیده‌اند و مدت ۶ سال است که تمام امکانات و فرصت‌های خود را برای حمله به نیروهای گریلا اختصاص داده‌اند. و هر کس اگر در رسانه‌های اجتماعی انتقادی را نسبت به این اوضاع نشان دهد، همگی با هم دست حمله زده و افراد را به زندان افکنده و آنها را مجازات می‌کنند. این شمار فراوان از تبهکاران که دست به قتل‌عام افراد می‌زنند، دست به اقدامات پلید می‌زنند، دریغ از گشودن یک پرونده برای آنان. البته آنها در میان خود نیز اختلافات فراوانی دارند و جامعه ترکیه اعتقاد و اطمینان خود را به آنان از دست داده است و به دنبال آلترناتیو جدید هستند.

اشغالگری با حملات ۲۳-۲۴ آوریل وارد مرحله جدیدی شده است

در ۶ سال اخیر مقاومت نیروهای گریلا و خلق ادامه داشته است، این مبارزه آنها را به این باور رسانده است که نمی‌توانند با حمایتهایشان، پ.ک.ک را از میان بردارند. به همین علت در عملیاتی که در خاتمه آوریل در روزهای ۲۳-۲۴ اغاز شد، مرحله جدیدی را آغاز کردند. هم اکنون نیز با هدف درهم شکستن اراده نیروهای گریلا حملات را ادامه می‌دهند. سال‌های گذشته در رسیدن به این هدف موفق نشدند. در این سال‌ها برخی از نیروهایی که در مقابله با اشغالگری نتوانستند مقاومت کنند، از این اراده برخوردار نبودند، را مورد آزمایش قرار دادند. خصوصا که برخی از طبقات و اقشار فرادست در کوردستان، کسانی که همیشه همکار اشغالگران کوردستان بوده‌اند، از طریق آنها دست به آوانتاژ زده‌اند، خصوصا کسانی که در نگرش و ذهنیت خود چنین القا می‌کنند که در مقابل اشغالگران کوردستان نمی‌توانند به پیروزی برسند، به همین دلیل لازم است که با برخی از نیروهای هزمون و حتی اشغالگران کوردستان وارد ائتلاف شوند، با اجازه انها بتوانند برخی از منافع خود را حفظ کنند. نیرویی که به اشغالگران کوردستان متکی است و می‌خواهد که منافع خود را حفظ کند، نمی‌تواند از دست دولت ترک رهایی پیدا کند.

هر اندازه که دولت ترک در سال‌های گذشته سعی کرد تا بار دیگر به صورت ظاهری از این نیروهای هژمون، از طریق ناتو برای اشغال عفرین، سریکانی، گری سپی به اهداف خود دست پیدا کند و انقلاب روژآوا را سرکوب کند، اما باز هم موفق به انجام این کار نشد. بار دیگر با نیروهای اشغالگر وارد همکاری شدند و باعث شد که بار دیگر کرکوک از دست کورد خارج شود، در شنگال هم اکنون تلاش می‌شود تا اراده‌ای را که متجلی شده است در هم بشکنند و با تمام قوا در تمام زمینه‌ها مشغول فعالیت هستند. در جریان این ۶ سال، با تمام امکانات خود در حمله به نیروهای گریلا متمرکز شده و از خاکورک گرفته تا هفتانین، از آواشین گرفته تا زاپ و متینا با همان هدف، با تمام امکانات دست به حمله زده‌اند. نیروهای خارجی از یکطرف چشم خود را بسته و از طرف دیگر از اشغالگری حمایت می‌کنند. اما مانند سال‌های قبل که پ.ک.ک با روح آپوچی، با فلسفه و باور خود به آپو ۴۰-۵۰ سال را طی کرد، در میان خلق کورد اراده‌ای را ایجاد کرد که از سازمان خود برخوردار است، هم اکنون نیز می‌تواند با ذهنیت و تفکر جدید رهبری مبارزه را در دست داشته و برای جهانیان الهام بخش باشد. رهبر آپو که مدت ۲۳ سال است در وضعیت بسیار دشواری به سر می‌برد، توانسته است تمام طرح‌های دولت‌های قدرتمند را خنثی کند. این نکته‌ای مهم است، زیرا او توانسته است که در دشوارترین شرایط مبارزه را ادامه بدهد و هم حقیقت و جوهره خود را حفظ کند و هم به خلق و رفقای خود نیرو بدهد. در این مقاومت رهبر آپو همانند نیروهای گریلا که با تمام امکانات خود  مبارزه کرده‌اند، واقعیت آنها را تجسم می‌بخشد. همانگونه که در تاریخ مبارزات ما، ماه ژوئیه ماه مبارزه بزرگ ۱۴ ژوئیه با روح فدایی آپوچی‌هایی مانند کمال پیر، عاکف ییلماز و علی چیچک و خیری دورموش بوده است، مانند آن سال‌ها نیز در مقابل خواست دولت ترک برای نابوی خلق کورد مقاومت و مبارزه صورت می‌گیرد. در زندان اراده این هوالان خواست دشمن را نابود کرد. از ان روز تا امروز هزاران فدایی که با روح مقاومت در اواشین، متینا و زاپ حضور دارند، با همان روح مقاومت را ادامه می‌دهند.

اشغالگران سه ماه است که از یکی دو تپه بیشتر نتوانسته‌اند پیشروی کنند

نیروهای گریلا بر اساس پیشرفتهای جدید خود را بازسازی کرده‌اند. بر اساس تاکتیک و حملات دشمن  بیش از پیش به سازماندهی و نوسازی دست زده‌اند. گریلاهایی که اکنون در مناطق حفاظتی میدیا حضور دارند، احتمال دارد که مانند باکور یا بخش‌های دیگری همیشه در حال حرکت باشند، اما در برخی از نواحی باید ثابت باشند، در مواضعی که در برخی از تپه‌ها و ارتفاعات ایجاد کرده‌اند، می‌توانند به دشمن ضربه وارد کنند، دشمن را در این مناطق در هم می‌شکنند. دشمن را متوقف می‌کنند و نبرد را ادامه می‌دهند. تکنیک و تکنولوژی دشمن را خنثی می‌کنند و زمانی هم که لازم شد منطقه را تخلیه می‌کنند و فعالیتهای خود را از طرق دیگری ادامه می‌دهند. دشمن در مقابل این راهکارهای نیروهای گریلا در تنکنا قرار گرفته است. سه ماه است که نتوانسته‌اند بیش از یکی دو تپه بیشتر پیشروی کنند، پیش از اشغال هر تپه‌ای هم صدها بار با هواپیما آن را مورد حمله قرار داده‌اند. با هزاران نیروی خود ان را محاصره می‌کنند. با این حال موفق نشده و از گازهای شیمیایی استفاده می‌کنند تا بتوانند تیمی از گریلاهای یژاستار و مدافع خلق را خنثی کنند. در مواقعی هم اتفاق افتاده است که فرصت خروج از نقطه‌ای برای نیروهای گریلا مهیا نمی‌شود یا منطقه ای را ترک نمی‌کنند و تا آخرین نفس با روحی فدایی مبارزه را ادامه داده و فدایی شدن را پذیرفته و پیامدهای آن را می‌پذیرند. بر اساس عزمی راسخ نبردها ادامه دارند. این موارد را در زندوره و مام رشو شاهد بوده‌ایم. تمامی افراد ارتش ترک مزدوری بیش نیستند، تبهکارانی که اردوغان در هر جایی از جهان با نام اسلام بکار گرفته است، و همچنین تبهکاران جاش را برای ادامه اشغالگری به کار می‌گیرد. و تلاش می‌کند تا از طریق تکنولوژی به نتیجه دست پیدا کند. زمانی که نیروهای گریلا توانستند در مقابل تکنولوژی از خود دفاع کنند، تکنیک‌ها خنثی می‌شوند. کسانی که علیه ما حمله می‌کنند، از باور و اعتقادی برخوردار نیستند. تنها هدف آنان پول است. یا کسانی هستند که شستشوی مغزی داده شده‌اند. زمانی که با نیروهای گریلا روبرو می‌شود، می‌دانند که نیرویی نیستند که خودشان فکر می‌کنند. به همین دلیل در بعد روحیه هیچگاه نمی‌توانند به پای روحیه نیروهای گریلا برسند، و هم زمانی که در می‌یابند که روسای آنان، بزرگان و فرماندهان آنان چگونه زندگی می‌کنند و چگونه دست به دزدی می‌زنند و بر ثروت خانواده‌هایشان می‌افزایند، با باروها و عقل انسان بازی می‌کنند، روحیه آنان بیشتر می‌شکند. تکنولوژی نیز نمیتواند نجات بخش آنان باشد. وارد جغرافیایی شده‌اند که آن را نمی‌شناسند. سالیان درازی است که نیروهای گریلا در آنجا تمام تمیهدات نبرد را مهیا کرده‌اند، در آنجا حاکمیت دارند و تمام منطقه را به خوبی می‌شناسند، و تنها از طریق یک واحد نیروهای گریلا می‌تواند هزاران نفر از نظامیان دشمن را چند روز مشغول کند و از چپ و راست آنها را زیر ضربه قرار دهد.

در این دوره شگردهای گریلا مانند سال‌های گذشته نیست.  هر دوره‌ای به تاکتیکهای خود نیاز دارد. دولت ترک بیش از اندازه بر تکنولوژی تاکید می‌کند و تلاش می‌کند از طریق تکنولوژی به نتیجه دست پیدا کند. اما رفته رفته گریلا نیز به ابعاد تکنولوژی آشنایی پیدا کرده است و می‌داند که چگونه با ان مقابله کند. زمانی که تکنولوژی شناخته شود، بر اساس شناخت آن می‌توان تدبیر لازم را اتخاذ کرد، بر اساس شناخت تاکتیکهای خود را مشخص کند، و در عمل نحوه درست پراتیک را مشخص و انجام دهد؛ یک واحد کوچک می‌تواند در یک منطقه تمام نیروهای دشمن را متوقف کند.  همه شاهد پراتیک هستند. در هفتانین، در خاکورک و در زاپ، آواشین و متینا و برخی از مواقع در باکور، یگانهای گریلا از سرحد تا درسیم و بوتان هم به عملیات دست می‌زنند و هم در حال حرکت هستند. نیروهای گربلا در همه جا در حال مبارزه و مقاومت هستند. در جریان ۶ سال گذشته، امسال را می‌توان به عنوان اوج این اقدامات دید. روز به روز در تنگنا قرار می‌گیرند، ارتباطات دیپلماسی همه بر اساس این جنگ ادامه دارند. اقتصاد خود را هم به این جنگ گره زده‌اند، و در صورتیکه روان مردم را بر هم زده باشند، می‌توانند در تمام رسانه‌ها جنگ ویژه را ادامه بدهند. در این جا نیز دچار تنگنا شده‌اند، نه جنگ ویژه کافی است و نه جنگ اقتصادی، و نه دیپلماسی. دولت رفته رفته به سوی فروپاشی می‌رود. این مبارزه هر اندازه ادامه داشته باشد، نمی‌توانند در این جغرافیا حاکمیت را کسب کنند و در نتیجه می‌توان شاهد شکست دولت ترک بود.

با راهکار گریلای جدید هر اندازه که تعداد گریلاها کم شود، امکانات کم باشد، ما زودتر به نتیجه می‌رسیم، اما چنین به نظر می‌رسد که از خاکورک تا هفتانین و حتی نبرد عفرین، گری سپی و سریکانی بار دیگر تداوم، تداوم خودمدیریتی که در شهرهای کوردستان یگانهای مدافع غیر نظامیان YPSو جوانان و خلق باکور کوردستان با مقاومتی انجام داده‌اند و تجاربی که بدست آوردند، در این ۶ سال نبرد همه جانبه توانستند مقاومت را در همه جوانب و عرصه‌ها گسترش دهند و در مجموع بر اساس این تجارب گریلا خود را مجددا بازآفرینی کرده است.

هر چند امکانات کم باشد، اما در صورتیک روح آپوچی و فدایی حضور داشته باشد، واحدهای بسیار کوچک نیز در شرایط بسیار ضعیف هم، با راهکارهای گریلایی که خلق کورد با پیشاهنگی رهبری و پ.ک.ک به این روزها رسانده است می‌توانند به پیروزی دست پیدا کنند. حتی اگر نواقصی نیز در این میان وجود داشته باشد، در صورتیکه این نواقص رفع شوند، بر دشمن ضربه وارد می‌شود و خلقمان را به سوی پیروزی می‌برند. اکنون حمله شاهین‌های زاگرس و جنگ خابور با راهکارهای مختلف مبارزه ادامه پیدا می‌کند. نیروهای گریلا بار دیگر به همه ثابت کرده‌اند که با موضع کمال پیر، محمد خیری دورموش، ساکنیه جانسر و بر اساس مقاومت، اعتماد به رهبری و شهیدان، تا آخرین نفس برای پیروزی مبارزه ادامه پیدا می‌کند، برای این خلق است که هر رزمنده در هر شرایطی و در هر جا که قرار داشته باشد، باید با خود مژده‌بخش پیروزی باشد. در هر کجا که این روحیه وجود داشته باشد، با خود پیروزی به همراه دارد.

در سال ۱۹۹۶ همانگونه که رهبر آپو را هدف قرار دادند، خواستند که با سوءقصد وی را از میان بردارند و از این طریق بتوانند پ.ک.ک را از میان بردارند، هوال زیلان در آن زمان با مشاهده این مسئله، در شیوه فدایی شدن نیز تغییر ایجاد کرد. به عنوان شیوه‌ای جدید، تاکتیکی جدید را مشخص کرد، رهبر آپو به همین دلیل بود که گفت: زیلان فرمانده من و من رزمنده وی هستم. این شیوه از عمل امروزه در کوه‌های کوردستان ادامه دارد. در سالهای ۲۰۱۵-۲۰۱۶ در نبردهای خودمدیریتی دمکراتیک نیز شاهد درخشش همین روحیه بودیم. هوالانی مانند هوال چیاگر در شهرها علیرغم محاصره شهر، با تعدادی کم تاکید کردند که باید برخی از مناطق را تصرف کنند برخی از مواضع را بگیرند، دشمن برخی اوقات، با نیروی خود، خود را مجددا سازماندهی می‌کرد؛ اما مهم این روح تداوم بود، با حضور رزمندگان و فرماندهان دارای این موضع خلق نیز همیشه مبارزه را ادامه می‌دهد. این مسئله بار دیگر اثبات شده است.

اشغالگری می‌خواهد جامعه را مرعوب کند

خلق کورد با شور و حماسه و هوشیاری در همه نقاط، از مقاومت و مبارزه بار دیگر حماتی و پشتیبانی می‌کند. دشمن می‌خواهد که جامعه را مرعوب کند، با اقدماتی مانند حمله به حزب دمکراتیک خلق‌ها در ازمیر و به شهادت رساندن دنیز پویراز می‌خواهد ان را دنبال کند. همانگونه که مادر دنیز پویراز اظهار داشت یک دنیز به شهید برسد، هزاران دنیز دیگر جای او را می‌گیرند. هدف این بود که با چنین قتل‌عامی خلق را بترسانند. راهکارهای دمکراتیک، واقعیات دشمن را بازتاب می‌دهند و به همین دلیل می‌خواهند آن را از میان بردارند. برای آنکه نیروی خلق، اراده خلق که همراه و همگام نیروی گریلا بوده است را سرکوب کنند، دست به چنین قتلعامی زدند. اما این مسئله نتوانست باعث رعب و وحشت خلق کورد شود، بلکه بر عکس باعث شد که خلق بیش از پیش به میادین سرازیر شده و حمایت خود را از مقاومت نشان دهد. کرونا را به بهانه‌ای تبدیل کرده و ممنوعیتهایی را که ایجاد کردند، از آن به عنوان فرصت استفاده کردند. اما خلق این محدودیتها را به رسمیت نشناخت. در همه بخش‌های باکور و ترکیه مقاومت در جریان است. تمام این رویدادها به مقاومت گریلا گره خورده است، با گریلا و اراده آهنین گریلا، دشمن بار دیگر با پ.ک.ک و رزمندگان پ.ک.ک روبرو شده و دریافته‌اند که پ.ک.ک اجازه نمی‌دهد که بار دیگر اراده خلق کورد را در هم بشکند. گریلاهایی که اکنون در مناطق میدیا دست به مبارزه زده‌اند و بر نیروهای دشمن ضربه وارد می‌کنند، در حال تدارک حمله به دشمن هستند، آماده می‌شوند که با اشغالگران و همکاران آنها وارد مصاف شوند، آنها را در هم بشکنند. و با این اقدام هم به خلق کورد و هم دوستان خلق کورد اراده نستوه خود را  نشان می‌دهند. اکنون این روح در آواشین، زاپ و متنن ادامه دارد.

در خاتمه بار دیگر در مقابل مقاومت زندان‌ها، ماه ژوئیه را گرامی داشته و با گرامیداشت یاد و خاطره شهدای این ماه، در مقابل تمام شهدای انقلاب سر تعظیم فرود می‌آوریم. بار دیگر پایبندی خود را به رهبر آپو اعلام داشته و عشق و دوستی خود را به وی نشان می‌دهیم. اعتقاد داریم تمام هوالان ما وخلقمان با هم به پیروزی می‌رسیم.