احسان فتاحیان متولد سال ١٣۶٢ در کرماشان بود. او مقاطع تحصیلی را در پرجمعیت‌ترین شهر کوردستان که تحت سیاست‌های شدید همگون‌سازی فرهنگی توسط رژیم ایران قرار دارد به اتمام رساند و در سنین جوانی در واکنش به ظلمی که بر خلقش روا داشته می‌شود به مبارزه و زندگی انقلابی روی آورد. او سال ١٣٨۶ در حزب کومله مبارزات سیاسی خود را آغاز کرد.

احسان فتاحیان تیرماه سال ١٣٨٧ در جریان دیدار با خانواده خود در شهر کامیاران از سوی نیروهای اطلاعاتی ایران بازداشت شد و در بازداشتگاه اداره اطلاعات تحت شکنجه‌های وحشیانه قرار گرفت.

او که در دوران اسارت، در حال نقل و انتقال در چند زندان ایران بود مدت‌ها شکنجه ‌روحی و جسمی را تحمل کرد.

احسان فتاحیان در نهایت در دادگاهی چند دقیقه‌ای به ده سال زندان و تبعید به زندان شهر رامهرمز در استان احواز محکوم شد.

احسان و وکیل مدافعش به حکم صادره اعتراض کردند اما دادگاه تجدید نظر اینبار رأی به اعدام این زندانی سیاسی داد. دیوان عالی کشور به سرعت حکم اعدام را تأئید کرد.

احسان فتاحیان سرانجام در بیستم آبان‌ماه ١٣٧٨ در زندان مرکزی سنه اعدام شد.

احسان چند روز پیش از اعدام در نامه‌ای از زندان نوشته بود:

"واپسين شعاع آفتاب شبانگاهی

نشان دهنده‌ی راهی‌ست که خواهان درنوشتن آنم

خش خش برگ‌ها زير قدم‌هايم می‌گويد: بگذار تا فرو افتی

آنگاه راه آزادی را باز خواهی يافت

هرگز از مرگ نهراسيده‌ام، حتی اکنون که آن را در قريب‌ترين فضا و صميمانه‌ترين زمان، در کنار خويش حس می‌کنم. آن را می‌بويم و بازش می‌شناسم چراکه آشنايی‌ست ديرينه به اين ملت و سرزمين."