صبری اوک عضو شورای رهبری کنفدرالیسم جوامع کوردستان خاطرنشان ساخت که برخورد دولت ترک با رهبر آپو به هیچ عنوان مایه پذیرش نبوده، در این باره اظهار داشت رهبری مدت ۲۳ سال است که در جزیره امرالی مبارزه و مقاومت خود را ادامه می‌دهد.
صبری اوک عضو شورای رهبری کنفدرالیسم جوامع کوردستان در برنامه روژفا ولات در تلویزیونی سترک تی‌وی شرکت کرده و رویدادهای جاری را تحلیل کرد. صبری اوک در این گفتکوی تلویزیونی با اشاره به گفتگوی رهبر آپو با برادرش در ۲۵ آوریل اظهار داشت که دولت ترک از افکار، اندیشه‌ها و فلسفه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان در هراس بوده و به همین دلیل می‌خواهد که ارتباط وی را با افکار عمومی به طور کامل قطع کند.
صبری اوک ضمن اشاره به ادعاهای منتشر شده در خصوص سلامتی و صحت رهبر خلق کورد در رسانه‌های اجتماعی اظهار داشت: دولت ترک هرگونه درز اطلاعاتی را در خصوص رهبر آپو با برنامه‌ریزی قبلی منتشر می‌کند. پیش از این نیز در رسانه‌ها چنین مطالبی نقل شده بود. با انتشار چنین اخباری تلاش می‌کنند تا این مسئله را عادی‌سازی کنند. اما هم جنبش ما و هم تمامی خلق ما اعتراض خود را به این مسئله نشان داده‌اند. دولت در مقابل این اعتراضات تسلیم شده و ناگزیر شد تا اجازه تماس تلفنی ایشان را صادر کند. اما این تماس ناتمام بوده و سرانجام قطع شد. رهبری موضع بسیار درستی را از خود نشان داد. پیامهای مهمی را در این باره انقال داد. دولت ترک به خوبی می‌داند که رهبر برای خلق کورد و خلق‌های ترکیه چه اهمیتی دارد.
صبری اوک خاطرنشان ساخت که عبداله اوجالان مدت ۲۳ است در جایی مانند امرالی مبارزه می‌کند و در این باره افزود: دولت ترک از این مقاومت و مبارزه در هراس است، زیرا با نقش قوانین خود به هر نحو ممکن دست به شکنجه می‌زند. هر چند کمیته منع شکنجه اتحادیه اروپا در این باره از خود دورویی نشان داده باشد، اما با این وجود اخیرا به انزوا و شکنجه موجود در امرالی اشاره کرده و خواهان پایان دادن به آن شده است. اتحادیه اروپا نیز در این رابطه بیانیه‌ای را منتشر کرده است و از طرف دیگر اعتراض خلق کورد نیز در رابطه با انزوای تحمیلی بدون وقفه ادامه دارد. دولت ترک که علیرغم تمامی این اعتراضات اجازه دیدار با وی را نمی‌دهد، به شیوه‌ای دلبخواهی و خودسر اجازه می‌دهد تماس تلفنی برقرار شود و ان را ناتمام هم خاتمه دهد. تمامی این اقدامات بخشی از جنگ ویژه به شمار می‌روند.
ما بار دیگر اعلام می‌کنیم که تا زمانیکه رهبری ما آزاد نشود، امکان ندارد که خلق کورد به آزادی دست پیدا کند، ترکیه نیز دمکراتیک نمی‌شود. دولت ترک نیز به خوبی از این مسئله اطلاع دارد که علت این بحرانها، علت این اقدامات فاشیست‌های آ.ک.پ/م.ه.پ علیه خلق‌های ترکیه و سرکوب و اعمال فشار بر جامعه، نوع برخورد آنها با رهبری ماست. تا زمانیکه رهبر آپو آزاد نشود و مسئله کورد حل نشود، این مسئله همجنان باقی خواهد ماند.
'دولت در آستانه فروپاشی است'
صبری اوک در ادامه سخنان خود با اشاره به اختلافات موجود در دولت نیز اظهار داشت: در واقع دولت در آستانه فروپاشی قرار دارد، اکنون به دشواری سر پا مانده است. وضعیت اقتصادی و سیاسی را همه می‌بینند. جامعه دچار وضعیت ناگوار و یاس شده است. علیرغم تمامی این موارد، حاکمیت فاشیستی آ.ک.پ/م.ه.پ با هزینه‌ای سنگین را بر جامعه تحمیل کرده و تلاش می‌کند همچنان در مسند زمامداری باقی بماند. بدون شک خارج از حاکمیت آ.ک.پ/م.ه.پ نیروهایی وجود دارند که ادعا می‌کنند این دولت از آن ماست، من دولت هستم، و از این طریق صدای خود را بلند می‌کنند. افسرانی که بیانیه را صادر کرده‌اند بخشی از این گروه هستند. غیر از افسران گروه‌ها و نیروهای دیگری نیز وجود دارند. این گروه‌ها و نیروها اعلام می‌کنند که دولت متعلق به ما بوده و از وضعیتی که در نتیجه زمامدارای آ.ک.پ/م.ه.پ روی داده است، ناراحت و ناراضی هستند. می‌توان آنها را به عنوان گروه‌های دولت محور معرفی کرد. یعنی گروه‌های که نمایندگی کمالیستی دولت محور را بر عهده داشته و نمی‌خواهند که دولت تحت تاثیر طریقت‌ها و اجتاعات مذهبی باقی بماند.
هیچ کس با رژیم توافق نمی‌کند
صبری اوک در بخش دیگری از سخنان خود اعلام کرد که هیچ گروهی با رژیم فاشیست کنونی به توافق نمی‌رسد. همه اعلام می‌کنند که وضعیت اینگونه نمی‌تواند ادامه داشته باشد. آ.ک.پ تمامیت استراتژی و سیاست خود را براساس نابودی جنبش ما بنا کرده است. سیاست‌های دروغین اقتصادی، سیاسی خود را کاملا براساس از میان برداشتن و نابودی جنبش ما بنا کرده است. بدون گمان در این رابطه چون به نتایج پیش بینی شده دست نیافته است، هزینه‌های بالایی را باید بپردازد. اکنون در عرصه بین‌المللی با برخی از اقدامات خود می‌خواهد که همچنان در مسند قدرت بماند. با موضوع پیمان آبراه‌های مونترو در صدد خوش خدمتی برای آمریکا برامده است. یعنی می‌خواهد به آمریکا امتیاز بدهد. ژنرالهای بازنشسته نیز می‌گویند این پیمان برای ترکیه پیمانی مهم به شمار می‌رود. به همین دلیل نگران هستند که مبادا از طریق ارتباط با روسیه موضعیتی ناخوشایند برای ترکیه روی دهد. پس بیانیه انها نه برای دمکراسی و آزادی یا حقوق بشر ترکیه است. یعنی این وضعیت نشان می‌دهد که اختلافات در میان دولت نیز افزایش یافته است. بعد از انتشار این بیانیه حاکمیت آ.ک.پ/م.ه.پ نیز با سیاست مظلوم‌نمایی تلاش می‌کنند تا همچنان در مسند قدرت باقی بمانند. بدون شک این دروغی بزرگ است. زیرا مظلومیتی که از ان سخن می گویند وجود ندارد. هیچ طرحی و هیچ کودتایی در کار نیست. اما اختلافات در میان دولت افزایش یافته است.
حزب دمکراتیک خلق‌ها در ترکیه اپوزیسیون واقعی است
صبری اوک عضو شورای رهبری کنفدرالیسم جوامع کوردستان اعلام نمود که حزب دمکراتیک خلق‌ها در ترکیه اپوزیسیون واقعی است و در این باره افزود: یعنی اپوزیسیون دمکراتیکی که حقوق زنان، جوانان و تمامی بخش‌های جامعه را حفاظت می‌کند، تنها حزب دمکراتیک خلقهاست. رژیم فاشیست آ.ک.پ/م.ه.پ، خلق جمهوری و ایی پارتی اگر اپوزیسیون واقعی بودند، حاکمیت آ.ک.پ/م.ه.پ نمی‌توانست حتی یک روز نیز در مسند قدرت باقی بماند. اگر احزاب سیاسی همه با یکدیگر ائتلاف میکردند، با بیانیه‌ای اعلام میکردند آ.ک.پ و م.ه.پ مانند یک مرغداری این کشور را اداره می‌کند، در چارچوب منافع خود عمل می‌کند، در مقابله با این وضعیت اعتراض میکردند، حاکمیت آ.ک.پ/م.ه.پ نمی توانست حتی یک روز کشور را اداره کند. اما چنین اقدامی را انجام نمی‌دهند. چرا؟ زیرا آنان در اعماق فکر و ذهن خود از فرهنگ دمکراسی بهره‌ای ندارند.
خصوصا که از مسئله کورد و دمکراتیک کردن ترکیه بسیار می‌ترسند. در این میان تنها حزب دمکراتیک خلقهاست که با مسئولیت عمل نموده و موضعی جسورانه را از خود نشان می‌دهد. به همین دلیل مشاهده می‌شود که هیچگونه اقدامی نمانده است که به آن دست نزند. اخیرا عمر فاروق گرگرلی‌اوغلو را دستگیر کرده‌اند. گرگرلی‌اوغلو انسانی شریف است، در تمامی شرایط مدافع حقوق بشر است. مسئله شکنجه فردی را توسط پلیس رسانه‌ای کرده بود، به همین دلیل با زور و ارعاب وی را در منزل خود دستگیر می‌کنند. این اقدام ماهیت دولت را مشخص می‌کند. هدف اینست که این هیچ کس علیه حاکمیت صخنی بر زبان نیاورد. تلاش می‌کنند که تا همه را ساکت کنند. در اینجا است که اراده نستوه حزب دمکراتیک خلق‌ها ظاهر می‌شود. می‌دانند که اگر حزب دمکراتیک خلق‌ها را از میان بردارند، راه آنان هموار می‌شود. بسیار مهم است که این مبارزه و مقاومت جسورانه از سوی حزب دمکراتیک خلق‌ها ادامه پیدا کند. باید اعتماد به نفس داشته و موضعگیریهای خود را ادامه دهند.
نباید مادر شنیاشار تنها گذاشته نشود
صبری اوک در ادامه سخنان خود ضمن اشاره به مقاومت خانواده شنیاشار اظهار داشت: این مادر پیر با فرزندش ۲۴ ساعته در مقابل دستگاه قضایی بست نشینی می‌کند و خواهان عدالت شده است. این مادر فریاد می‌زند که عدالت کجاست. فریادهای این مادر بازتاب دهنده دردهای تمامی جامعه است. این خانواده اعتراض خود را به این شکل نشان می‌دهند. موضعی جسورانه و شکوهمند است. تمامی نهادهای مبارزه برای دمکراسی، شخصیت‌ها احزاب و تمامی افرادی که برای خود شان انسانی قایل هستند، باید از این مبارزه حمایت کنند. نباید این مادر تنها گذاشته شود.
جنوب کوردستان و عراق تمامی مشکلات خود را نادیده گرفته و مشغول شنگال هستند
صبری اوک عضو شورای رهبری کنفدرالیسم جوامع کوردستان در بخش پایانی سخنان خود با اشاره به تهدیدهایی که علیه شنگال در جریان است اظهار داشت؛ میان بغداد و رهبری جنوب کوردستان مشکلات فراوان اجتماعی، اقتصادی و سیاسی دارند. اما آنها این مشکلات را نادیده گرفته و متوجه ایزدیان و شنگال شده‌اند. هدف آنان چیست؟ اگر خودمدیریتی شنگال همچنان ادامه باشد مگر رهبری عراق و جنوب کوردستان چه چیزی را از دست می‌دهند؟ یا پارت دمکرات کوردستان در ادامه این وضعیت با چه تهدیدی روبرو می‌شود؟ عراق با چه تهدیدی روبرو می‌شود؟ هزاران نفر با قتلعام روبرو شدند، مورد ظلم و قتلعام قرار گرفتند، این نسل‌کشی از سوی سازمان ملل متحد نیز به طور رسمی پذیرفته شده است. چنین جامعه‌ای چگونه می‌تواند ضرر و آسیب را متوجه دیگران کند؟
هم اکنون نیز زنان و کودکانی وجود دارند که ربوده شده و در بردگی به سر می‌برند. دولت عراق باید بتواند زندگی هزاران زن و کودک ایزدی را از نزدیک ببیند. من می‌پرسم کسانی مانند حیدر ششو در زمانی که به شنگال حمله شد کجا بودند و چه هزینه‌ای دادند؟ هم اکنون نیز هزاران زن و کودک ایزدی مفقود هستند. برود و آنها را نجات دهد. همین مسئله برای پارت دمکرات کوردستان نیز مصداقیت دارد. تمامی این واقعیات را نادیده می‌گیرند. می‌خواهند تاریخ شنگال، رویدادهای صورت گرفته در شنگال را از خاطره‌ها پاک کنند. زمانی که به شنگال حمله شد، این حمله به عنوان ۷۳ فرمان معروف شد، در آن زمان بغداد چکار کرد؟ پارت دمکرات کوردستان چه اقدامی را در این زمینه انجام داد؟ سخن من متوجه نیروهای پیشمرگه نیست. زیرا نیروهای پیشمرگه به فرمان پارت دمکرات کوردسان ناگزیر به عقب‌نشینی شدند. هیچ کس در مقابل این حمله کاری انجام نداد. پس چرا اینقدر حرف می‌زنند و بیانیه‌های تحریک کننده را منتشر می‌کنند؟ با این گفته‌ها و این بیانیه‌ها چه دستاوردی می‌توانند داشته باشند؟ جامعه ایزدی به اندازه کافی ظلم را به خود دیده است. اکنون نیز ایزدیان تلاش می‌کنند تا تدریجا به سرزمین خود بازگشته و بر آلام خود مرهمی بگذارند. تنها چیزی می‌خواهند اینست که آزادانه زندگی کنند. این درخواست نه برای پارت دمکرات کوردستان و نه برای حکومت عراق مشکل آفرین نخواهد بود.
پارت دمکرات کوردستان و حکومت عراق بیش از این جامعه ایزدی را تحریک نکنند
در این مرحله شاهد بازی ناعادلانه‌ای هستیم پیش از هر چیز باید حیدر ششو جواب بدهد: چند کودک ایزدی را نجات داده است؟ چند زن ایزدی را از دست داعش نجات داده است؟ همین سوال را از پارت دمکرات و حکومت عراق نیز می‌پرسیم. در درجه نخست باید به جامعه ایزدی پاسخ بدهند، سپس به افکار عمومی جهانی. اما تمامی این موارد را از یاد برده‌اند. علیرغم اینکه مشکلات زیادی داشته و نمی‌توانند از زیر بار این مشکلات شانه خالی کنند، تنها توجه انها شنگال است. چنین مساله‌ای ناعادلانه است. اما از طرف دیگر این مسئله طرح دولت ترک است. در نتیجه فشارها و تهدیدهای دولت ترک است. هر چند دولت عراق نمی‌گوید که دولت ترک بر آنها فشار وارد می‌کند، اما مسئله این است. اما دولت عراق از حاکمیت خود برخوردار است، یعنی اگر یک روز وارد بغداد شوند آیا شما همینگونه برخورد می‌کنید؟ دولت عراق لازم است که اعلام کند ترکیه در این باره هیچگونه حقی برای دخالت ندارد. یعنی با گفته‌های دولت ترک حرکت نکنند، در چنین صورتی است که نه از جدیت دولت و نه از حاکمیت دولت چیزی باقی نمی‌ماند.
همین مسئله در مورد پارت دمکرات کوردستان نیز مصداق دارد. بخش‌های زیادی از جنوب کوردستان از سوی دولت ترک مورد اشغال واقع شده است. گویا این اشغالگری‌ها کافی نبوده و می‌خواهند تمام شنگال را نیز اشغال کنند. هدف از بیانیه‌های تحریک کننده پارت دمکرات چیست؟ تمامی این مسائل اشتباه هستند. بدون گمان جامعه ایزدی ما مقاومت می‌کند. جامعه ایزدی علیرغم حمله و فشارها، کوهستان شنگال را ترک نکرد. بدون شک کسانی که این منطقه را دیده‌اند، این مسئله را درم می‌کنند. برخی از سر ناگزیری و ترس مجبور شدند آنجا را ترک کنند. اما کسانی که در انجا ماندند، مقاومت کردند، هزینه دادند و این مسئله بسیار مهم است. اکنون نیز این ایزدیان می‌خواهند که آزادانه زندگی کنند. می‌گویند که هم شهروند عراق و هم حاکمیت جنوب کوردستان را به رسمیت می‌شناسند. در این خصوص می‌توانند در چارچوبی حقوقی به تفاهم برسند.
آیا شنگال ادعایی برای از میان برداشتن حاکمیت جنوب کوردستان و بغداد دارد؟ پس مسئله چیست؟ فقط با فشارهای دولت ترک دست به این اقدامات می‌زنید؟ دولت ترک که به اندازه کافی جنوب کوردستان را اشغال کرده است. آیا چیزی در دست پارت دمکرات کوردستان باقی مانده است که خارج از اراده دولت ترک نباشد؟ مایه تاسف است. به این اقدامات دست نزنید، به بهانه ارتباطات خود به این اقدامات مشروعیت ندهید. شما نیز مدیریتی هستید که از حاکمیت برخوردار هستید. حداقل در گفته موضعگیری کنید. جامعه ایزدی جامعه‌ای سوگوار است. هزاران نفر از این جامعه جان خود را از دست داده‌اند. با تمامی این دردها، می‌خواهند دردها و آلام دیگری را بر این جامعه تحمیل کنند. بدون شک جامعه ایزدی نیز این مسئله را نمی‌پذیرد. باید به خواست‌ها و مطالبات این جامعه احترام گذاشت.
